Για περισσότερο από είκοσι χρόνια οι δίδυμοι αδελφοί Άρης και Λάκης Ιωνάς αποτελούν ένα δημιουργικό δίδυμο που δραστηριοποιείται ποικιλοτρόπως, από τα εικαστικά και τη μουσική μέχρι τη video art και την κινηματογραφία. Το μουσικό όχημά τους έχει το όνομα The Callas, το συγκρότημα που αποτελείται από τον Άρη στο τραγούδι και στην κιθάρα, τον Λάκη στο μπάσο και στα φωνητικά, την ντράμερ Χρυσάνθη Τσουκαλά και τον κιθαρίστα Χρήστο Μπεκίρη. Από το 2005 που ξεκίνησαν, οι Callas έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα εννέα albums και αρκετά singles και EP. Το πιο πρόσφατο, το «Ανατολή», ήρθε τον Σεπτέμβριο και αναμφίβολα είναι ό,τι πιο «πολιτικό» έχουν κάνει ως τώρα. Συνομιλήσαμε με τον Άρη και τον Λάκη Ιωνά για την κοινωνία, την πολιτική, την Αριστερά, η οποία οφείλει να εξελίσσεται μαζί με την εκάστοτε συγκυρία, και πώς αποτυπώνουν όλα αυτά στα τραγούδια τους.
Τελικά το «Είμαι ένα ξενοδοχείο» ήταν περισσότερο «το album της πανδημίας» ή αυτό;
Το «Είμαι ένα ξενοδοχείο» ηχογραφήθηκε λίγους μήνες πριν ξεκινήσει η πανδημία. Το «Ανατολή» είναι μία επιλογή τραγουδιών που κάναμε και τα οποία κάπως νιώθουμε ότι ταιριάζουν, μπορούν να συνυπάρξουν σε έναν δίσκο και να αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο. Καθαρά εργασία της καραντίνας είναι η κασέτα «Sick», που ήταν το soundtrack της ομότιτλης μεγάλου μήκους ταινίας μας.
Καθώς αυτός είναι ο δεύτερος δίσκος σας με ελληνικό στίχο αισθάνεστε πλέον το ίδιο άνετα με αυτόν όσο και με τον αγγλικό στους αρκετούς που προηγήθηκαν;
Ναι, δουλεύουμε πια πάνω στον ελληνικό στίχο για περισσότερο από δέκα χρόνια, από τον δίσκο «Trouble And Desire» που κάναμε σε συνεργασία με τον Lee Ranaldo των Sonic Youth. Άρα είναι κάτι που έρχεται από μόνο του και μας δίνει νέες δημιουργικές δυνατότητες.
Ας ξεκινήσουμε από το ασυνήθιστο εξώφυλλο, που βέβαια είναι δική σας έμπνευση. Το υψωμένο μεσαίο δάκτυλο είναι για κάποιους/ες συγκεκριμένους/ες ή για όλους/ες;
Το εξώφυλλο το έχουμε σχεδιάσει εμείς όπως και όλα τα εξώφυλλά μας σε συνεργασία με τις καλύτερες γραφίστριες του σύμπαντος και βασικά στελέχη της ομάδας μας, του Velvet Team, τις αγαπημένες μας Άντα και Ειρήνη. Βασική αναφορά του είναι ο Kazimir Malevich και όλη η avant garde παρέα που πολέμησαν με την τέχνη τους για ένα καλύτερο μέλλον (τους «φάγανε λάχανο» πολύ γρήγορα, αλλά ok…), όπως και στον Raymond Pettibon. Μας αρέσουν πολύ αυτές οι περίεργες μίξεις, τα «μπασταρδέματα» και νιώθουμε ότι είναι μια απάντηση σε όλα τα σκατά που συμβαίνουν γύρω μας και στους κάθε είδους φασισμούς.
Το «ΑΝΤΕΓΜΣΡΕΜΛΚ» είναι ίσως το κεντρικό τραγούδι του album. Αφορά μια ομάδα ανθρώπων ή μια συγκεκριμένη νοοτροπία; Γιατί υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δύο...
Αφορά μια νοοτροπία δυστυχώς πολλών ανθρώπων γύρω μας, είτε βρίσκονται σε θέση εξουσίας είτε είναι απλοί πολίτες, που καθημερινά νιώθεις να συνθλίβουν την καρδιά και την ψυχή σου με τη βαρβαρότητα και την άγνοιά τους, κοιτούν να είναι όλα για πάρτη τους και με τα δικά τους δεδομένα «κανονικά». Οι απόλυτες βεβαιότητες πάντα μας τρομάζουν.
Το «Κενό» είναι περισσότερο προσωπικό ή πολιτικό τραγούδι;
Το πολιτικό είναι πάντα και προσωπικό και τανάπαλιν. Όλοι και όλες κάποια στιγμή της ζωής μας περνάμε αυτό το κενό. Πολλοί και πολλές όμως μένουν σε αυτό και βασανίζονται για πολλά χρόνια ή και όλη τους τη ζωή. Σε αυτούς και αυτές είναι αφιερωμένο με αγάπη.
Το ομότιτλο τραγούδι προφανώς έχει για θέμα του τη γεωγραφική περιοχή μας, την ανατολική πλευρά της Μεσογείου και όχι μια γυναίκα. Είναι όμως μια καταγραφή, μια ελεγεία ή ένας θρήνος;
Η καταγωγή μας είναι από τη Σμύρνη. Μεγαλώσαμε με την αύρα της Ανατολής που ανέδιδαν ο Βύρωνας στα πρώτα χρόνια της ζωής μας και η Καισαριανή, ο τόπος στον οποίο ακόμα ψηφίζουμε. Το τραγούδι είναι ένα μέρος των συναισθημάτων μας για ό,τι συμβαίνει τώρα εκεί κάτω. Η Δύση προσπαθεί να μας πείσει με κάθε δυνατό τρόπο πως όλοι αυτοί οι λαοί (με εξαίρεση τον ισραηλινό) είναι αποτυχημένοι, φτωχοί, κλέφτες, φονιάδες, βιαστές κ.λπ., και ότι ήρθε η ώρα οι καλοί Δυτικοί να τους σώσουμε. Εμείς εδώ οι βάρβαροι αγνοούμε την ιστορία τους, την αισθητική τους, την τέχνη τους και την αρχιτεκτονική τους, το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι τι αυτοκίνητο θα αγοράσουμε. Στην Ανατολή πολλές φορές ο θρήνος και η γιορτή μπλέκονται και ερωτοτροπούν.
Πιστεύετε ότι η ύπαρξη της woke κουλτούρας είναι αναγκαία ή πρόκειται απλά για στοιχειώδη κυρίως ανθρώπινα και λιγότερο πολιτικά δικαιώματα που, αν και αυτονόητα, έχουν αποκοπεί από τα υπόλοιπα και προβάλλονται με υπερβολικό τρόπο; Εσάς προσωπικά σας καλύπτει η woke κουλτούρα, αισθάνεστε ότι εντάσσεστε σε αυτήν;
Δεν εντασσόμαστε πουθενά και ποτέ δεν έχουμε σηκώσει κάποια σημαία ή έχουμε βάλει κάποια ταμπέλα σε ό,τι κάνουμε προσωπικά ή συλλογικά. Το woke είναι ανάγκη των ανθρώπων και καλά κάνει και υπάρχει και έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις, αλλά οι ταμπέλες είναι για αυτούς/ές που δεν το ζουν και απλά θέλουν να περιγράψουν κάτι «αναίμακτα» και από μακριά. Οι ταμπέλες έχουν πάντα σκοπό να «κανονικέψουν» και να στρογγυλέψουν τα πράγματα και τις καταστάσεις, και για αυτό τις αντιπαθούμε πολύ.
Πώς βλέπετε την πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα μετά τις περσινές βουλευτικές εκλογές και τις φετινές ευρωεκλογές;
Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα δυστυχώς βρομάει Ακροδεξιά, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Βρισκόμαστε στον κύκλο της Ιστορίας που η Αριστερά δεν υπάρχει, έχει χάσει την επαφή της με τον κόσμο, τις νέες ιδέες και τα νέα μέσα. Μιλάει ακόμα με όρους, συμπεριφορές, ντυσίματα, μουσικές και συνθήματα άλλων εποχών. Είναι αποκαρδιωτικό και βαθιά θλιβερό, αλλά πάντα μαζί με τους φίλους μας και όλες τις συλλογικές και φιλικές και αλληλέγγυες δράσεις μας προσπαθούμε να μένουμε έστω ελάχιστα αισιόδοξοι.
Ποια είναι η γνώμη σας για το ελληνικό πολιτικό σύστημα; Το εμπιστεύεστε και σας έχει απογοητεύσει ή όχι; Υπάρχει κάποιο κόμμα που να νιώθετε ότι σας εκπροσωπεί, έστω σε έναν βαθμό;
Υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι στην πολιτική, δεν μπορούμε να τα ισοπεδώνουμε όλα, και επίσης αυτό εξυπηρετεί την Ακροδεξιά. Το κόμμα ενός ακροδεξιού Κασσελάκη θα ήταν πρώτο στις επόμενες εκλογές, έχει όλα τα «προσόντα» για να βρεθεί σε αυτή τη θέση. Δυστυχώς οι άνθρωποι της Αριστεράς δεν συνομιλούν μεταξύ τους και δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα κόμμα το οποίο να μπορούμε να πούμε ότι μας καλύπτει. Στις πορείες πάντα πηγαίνουμε μόνοι μας με τους φίλους μας πίσω-πίσω, στην ουρά της ουράς όπως λέμε γελώντας. Αλλά τα τελευταία χρόνια εκεί, στην ουρά της ουράς, συναντάμε τις πιο ενδιαφέρουσες καταστάσεις. Σίγουρα όμως πάντα ψηφίζουμε και αυτό προτείνουμε και στους φίλους και στις φίλες μας.
Πώς είδατε την επανεκλογή του Τραμπ και ποιες πιστεύετε ότι θα είναι οι συνέπειές της πρώτα για τις ΗΠΑ και μετά για τον υπόλοιπο κόσμο;
Τραγωδία, αλλά απόλυτα φυσιολογικό. Η μισή και παραπάνω Αμερική ταυτίζεται με αυτόν τον τύπο και το αστείο είναι ότι οι ανάλογοί τους εδώ δεν καταλαβαίνουν ότι είναι ίδιοι, όπως όμως και σχεδόν όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Τι να πρωτοπιάσεις; Ιταλία, Αυστρία, Ολλανδία, Γαλλία, Ρωσία, Κίνα, αραβικές χώρες, Αφρική... Σκοτάδι και φασισμός παντού. Οι συνέπειες είναι προφανείς αν δεις ποιους και ποιες προτείνει για υπουργούς. Η Γη είναι επίπεδη (γέλια). Ποιος/α τώρα μπορεί να τον κερδίσει; Κανείς/καμία προς το παρόν...
Το «Love Hate» έχει θέμα του τα social media και γι’ αυτό είναι και το μόνο με αγγλικό στίχο, έτσι δεν είναι; Τελικά είναι θετικά ή αρνητικά για τον σημερινό άνθρωπο και ποια είναι η προσωπική σχέση σας μαζί τους;
Οχι, δεν είναι για τα social media αλλά ερωτικό (γέλια). Τα social media είναι μόνα τους μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Πάντα προσπαθούμε να είμαστε θετικοί, δεν μπορείς να κατηγορείς ένα μέσο για όλα τα στραβά. Παλαιότερα τα ίδια λέγονταν για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, ακόμα και για τις εφημερίδες κάποτε.
Ποιες είναι οι πέντε λέξεις με τις οποίες θα περιγράφατε συνοπτικά την ελληνική κοινωνία το 2024;
Πατρίς - θρησκεία - οικογένεια - μπάτσοι - μπράβοι.
Ως άνθρωποι αλλά και σαν μουσικοί/δημιουργοί είστε αισιόδοξοι για τη χώρα μας και συνολικά για τον κόσμο; Αντίστοιχα ποιος θεωρείτε ότι είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος, υλικός και/ή μη, για την ανθρωπότητα σήμερα;
Είμαστε πάντα αισιόδοξοι, πιστεύουμε σε ένα καλύτερο αύριο, φτιάχνουμε μικρές κοινότητες αλληλεγγύης και εργασίας που μας αρέσει, αγάπης, ισότητας και αλληλοεκτίμησης. Κίνδυνοι πολλοί, η βλακεία ίσως είναι ανίκητη.
Εκτός, υποθέτω, από μια παρουσίασή του θα υπάρξουν κάποιες συναυλίες για τον δίσκο;
Στις 20 Δεκεμβρίου παρουσιάζουμε το «Ανατολή» στο Under Athens, ενώ λίγο πριν είχαμε κάνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Θα πραγματοποιηθούν και άλλες συναυλίες την επόμενη χρονιά.
Και τα προσεχή σχέδια, πρώτα φαντάζομαι άλλου είδους και μετά δισκογραφικά, αν δεν είναι πολύ νωρίς ακόμα για το επόμενο album;
Σχέδια υπάρχουν πολλά, ετοιμάζουμε καινούργια εικαστικά έργα και εκθέσεις, την επόμενη χρονιά νέα ταινία και βέβαια τραγούδια για το επόμενο album.
Δημοσιεύτηκε στο απεργιακό φύλλο της ΑΥΓΗΣ στις 24/11
