Λένε πως ο πρώτος κανόνας για να έχεις ούριο άνεμο είναι να ξέρεις πού πας. Ξέρουμε; Εδώ σε θέλω. Η απάντηση εξαιρετικά δύσκολη. Η απάντηση απαραίτητη. Τώρα.

Μια κυβέρνηση που αναπαράγει τον πιο αρχέγονο κοτσαμπασισμό και τον συνακόλουθο ραγιαδισμό, ονομάζοντας αυτή την κατάσταση «αριστεία»

Ουδεμία κοινωνία υπήρξε που να μην θυσιάστηκε προκειμένου να γλιτώσει από τις αμοιβάδες τής κατάφασης

Ίσως αυτό ακριβώς να είναι το Πάσχα: η γιορτή του συντετριμμένου έαρος και μαζί η μάχιμη προσευχή της ανάτασης και της ανάστασης

Αυτό το οικτρό εικόνισμα είναι που πρέπει να πολεμήσει η Δημοκρατία σήμερα: το χαμογελαστό πρόσωπο του εφιάλτη

Το έγκλημα του πολέμου εις βάρος της χώρας του συμπληρώνει και το καρτούν στην προεδρία της τραγικής Ουκρανίας όταν αναγορεύει, τους ναζί σε πατριώτες

Έχω την αίσθηση πως αν η βροχή που ακούγεται στο βάθος γίνει δάκρυ, θα είναι ένα δάκρυ από νοτισμένο χώμα

Mόλις κοιτάξεις από τη γωνία, ο σιωπηλός κόσμος των σιωπηλών ανθρώπων που ψάχνει στην πίσω πόρτα της ενοχικής ευρυχωρίας τα απομεινάρια μιας μέρας

Να μη φεύγεις. Που θα πει να μη φοβάσαι τη ζωή. Να μην εγκαταλείπεις τη χαρά στους ανίδεους σαν λάφυρο απόλυτης ήττας

Ο ήχος της πραγματικότητας αποδεικνύεται ότι ποτέ δεν έφτασε μέχρι τα μακά(β)ρια κυβερνητικά και πρωθυπουργικά δώματα