Με φόντο τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα του τέλους της δεκαετίας του 1980, η ταινία Bella, σε σκηνοθεσία Θέλγιας Πετράκη, που απέσπασε στη Δράμα τον Χρυσό Διόνυσο και επιπλέον τέσσερα βραβεία, αφηγείται με ευαίσθητο, χιουμοριστικό και σπαρακτικό τρόπο την καθημερινότητα μιας γυναίκας και της οικογένειάς της όπως αυτή αποτυπώνεται στα γράμματα που στέλνει η ίδια στον ξενιτεμένο άντρα της.
Το σινεμά με μάγευε και με κάποιον τρόπο ήθελα να το απομυθοποιήσω, λέει η σκηνοθέτις αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες από την ιστορία της ταινίας: Μου εμπιστεύτηκαν τα γράμματα μιας γυναίκας, της Άνθης, που έγραψε από το 1986 έως και το 1987 με παραλήπτη τον άνδρα της στη Μόσχα, όπου βρισκόταν για μετεκπαίδευση. Τα διάβασα και συγκλονίστηκα. Με συντάραξε ο τρόπος που έβλεπε τον κόσμο και αγαπούσε τους ανθρώπους. Διαβάζοντάς τα ένιωθα βαθιά τρυφερότητα. Και ήθελα να τη μεταφέρω στο σινεμά.
Κάνοντας έρευνα εποχής, η Θ. Πετράκη διαπίστωσε πως τα συγκλονιστικά γεγονότα του τότε καθορίζουν τον σημερινό κόσμο. Θεώρησα ότι θα καταλάβουμε τον χαρακτήρα αυτής της γυναίκας, καταλαβαίνοντας και το τι συνέβαινε τότε στην Ελλάδα και στον κόσμο, προσθέτει.
Στο πόσο χρόνο χρειάστηκε για την υλοποίηση της ταινίας, απαντά, αφοπλιστικά, άπειρο, γιατί, όταν δεν έχεις λεφτά, έχεις χρόνο.
Με σπουδές κινηματογράφου σε Ελλάδα και ΗΠΑ και Ανθρωπολογίας στην Αγγλία, η Θέλγια δεν βιοπορίζεται από τη σκηνοθεσία, καθώς, όπως λέει, στην Ελλάδα δεν προτιμούν καθόλου τις γυναίκες σκηνοθέτες. Με τον άνδρα της διατηρούν εταιρεία εκτέλεσης παραγωγής συνεργαζόμενοι με το εξωτερικό.
Το σινεμά ανοίγει διάλογο με χώρες και πολιτισμούς δίνοντάς μας την ευκαιρία να μάθουμε ποιοι είμαστε εμείς, να αντιληφθούμε καλύτερα την ταυτότητά μας, αλλά και βλέποντας πώς λειτουργούν οι άλλοι. Είναι κρίμα που η Πολιτεία δεν το καταλαβαίνει. Μου φαίνεται αδιανόητο που αδιαφορεί. Το ελληνικό σινεμά έχει προκαλέσει πάρα πολύ το διεθνές ενδιαφέρον γιατί δημιουργεί τάσεις. Κάτι που είναι πολύ σημαντικό για μια μικρή χώρα, χωρίς χρήματα και με χρόνιες παθογένειες. Και με καλλιτέχνες που κυνηγιούνται από την Πολιτεία εν μέσω πανδημίας. Ζούμε ακραία πολλά χρόνια τώρα, σχολιάζει.
Η ίδρυση σχολής κινηματογράφου και τα βραβεία
Κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ, ο δήμαρχος Δράμας και ο πρόεδρος του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου ανακοίνωσαν την ίδρυση Σχολής Κινηματογράφου στην πόλη, όραμα του αποβιώσαντος, πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Αντώνη Παπαδόπουλου.
Αναφορικά με τα βραβεία, απονεμήθηκε Ειδικό Βραβείο και Τιμητική Διάκριση σεναρίου στη Βούτα του Δημήτρη Ζάχου, Βραβείο Σκηνοθεσίας Τώνια Μαρκετάκη στον Αλέξανδρο Σκούρα για το Φυσαρμόνικα Μαν, Βραβείο Ντοκιμαντέρ για το Τεό, Ο Γείτονάς Μου στον Χρήστο Καρτέρη, Drama Queer στο Madonna f64.0 του Σταύρου Μαρκουλάκη.
Στο Διεθνές Διαγωνιστικό Grand Prix 2019 στο And she Hisses της Μόνικα Λεκ, Βραβείο Σκηνοθεσίας στον Κάργκο Τσεν για το Τσεν Τσεν, Βραβείο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου στο Favourites του Μάρτιν Μονκ, Καλύτερης Ταινίας Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης και Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο Όπως θα Συνέβαιναν Μέσα στο Νερό της Ανθής Δαουτάκη, Ειδικό Βραβείο Περιβαλλοντικής Ευαισθησίας και Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο Το Τέλος του Πόνου (Μια Πρόταση) της Ζακλίν Λέντζου.
