Η κυβέρνηση πρωτοτύπησε και πάλι. Με αποβολές, ποινολόγιο, πλατφόρμες κι επικοινωνιακά μέτρα απαντά ο Κ. Μητσοτάκης στο κοινωνικό κι ευαίσθητο από παιδαγωγικής αντιμετώπισης ζήτημα της λειτουργίας της σχολικής κοινότητας. Δυστυχώς η «Αριστεία» και η αδιαφορία τους θολώνει την πραγματική εικόνα των σχολείων σήμερα.
Σήμερα το εκπαιδευτικό μας σύστημα λειτουργεί με σχεδόν 40% αναπληρωτές, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 5%. Χρειάζεται στήριξη του Έλληνα εκπαιδευτικού, ιδίως σε συνθήκες γενικευμένης ακρίβειας και στεγαστικής κρίσης. Απαιτείται ουσιαστική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που βιώνουν από πρώτο χέρι τα φαινόμενα σχολικής βίας και αξιοποίηση όλων των σύγχρονων παιδαγωγικών μεθόδων και εργαλείων. Η δημόσια εκπαίδευση έχει ανάγκη από ουσιαστική ενίσχυση. Δυστυχώς έχει επιλεγεί από την κυβέρνηση με πρόσχημα τον εκσυγχρονισμό η απαξίωση και εν τέλει η συρρίκνωση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Εν μέσω μαζικών συγχωνεύσεων τμημάτων, με σχολικές τάξεις ακόμα και των 28 μαθητών, με άλυτο το πρόβλημα της στέγασης και της μετακίνησης των εκπαιδευτικών, η κυβέρνηση βαπτίζει ως διορισμούς νέων εκπαιδευτικών την κατάργηση οργανικών θέσεων από τη μια βαθμίδα και τη μεταφορά τους σε άλλη ή τη μη κάλυψη ακόμα και των αποχωρήσεων-συνταξιοδοτήσεων.
Προωθεί τις αυτόνομες τάξεις αντί να προσλαμβάνει εκπαιδευτικούς ή να φροντίζει τουλάχιστον για τη μεταφορά των μαθητών στην πλησιέστερη σχολική μονάδα. Δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τη βόμβα που βάζει στα θεμέλια της εκπαίδευσης. Καταργεί χιλιάδες οργανικές θέσεις, μειώνει δραματικά τους αναπληρωτές και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για το κλείσιμο σχολικών μονάδων και τη μετάλλαξη του σχολείου σε ψηφιακή υπηρεσία. Με πρόσχημα το ψηφιακό φροντιστήριο μεθοδεύει την υποκατάσταση της δια ζώσης διδασκαλίας και της φυσικής παρουσίας στην τάξη.
Ολόκληρη η διαδικασία της μάθησης στο πλαίσιο του σημερινού σχολείου περιορίζεται οι μαθητές να μαθαίνουν να παπαγαλίζουν έτοιμες απαντήσεις αντί να διδάσκονται πώς να μπορούν να διαμορφώνουν και να θέτουν ερωτήσεις.
Προκρίνει την αυστηροποίηση των ποινών ως λύση με μία τιμωρητική διάθεση, αγνοώντας τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος.
Περισσότερες και μεγαλύτερες ποινές για μαθητές και μαθήτριες, ευθύνες στους γονείς και εκπαιδευτικούς και αλλαγή, ουσιαστικά, των σχολικών κανονισμών.
Δεν μπορεί η λειτουργία των σχολείων να βασίζεται πάνω στην αυστηροποίηση των παιδαγωγικών και πειθαρχικών μέτρων, ούτε στην τιμωριτική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
Δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι η σχολική βία θα καταπολεμηθεί μόνο με πλατφόρμες και ποινολόγια.
Μια δημοκρατική λειτουργία του σχολείου, όπου οι μαθητές θα έχουν έστω κάποιο λόγο και οι εκπαιδευτικοί θα ενισχύουν την συλλογική αντίληψη, την συνεργατικότητα και την κριτική σκέψη είναι ξένη και εχθρική για τη Ν.Δ.
Συνεχίζει την απαξίωση του παιδαγωγικού και διδακτικού ρόλου του σχολείου, καθιστά τους εκπαιδευτικούς σε ρόλο αστυφύλακα και τους γονείς απολογούμενους και αβοήθητους. Κλείνει τα μάτια στις κοινωνικές, εργασιακές και οικονομικές πιέσεις που δημιουργούν ασφυκτικές συνθήκες στις οικογένειες, ενώ αδιαφορεί για την ενίσχυση ενός σύγχρονου σχολείου, ασφαλούς, ελεύθερου και δημιουργικού, στελεχωμένο με επαγγελματίες όλων των απαραίτητων κλάδων.
Απέναντι σε όποια μορφή έκφρασης βίας αλλά και στις αιτίες που τη δημιουργούν, η λύση είναι η αξιοποίηση σύγχρονων επιστημονικών μεθόδων κι εργαλείων για τη στήριξη μαθητών, μαθητριών, εκπαιδευτικών και των οικογενειών.
Η προώθηση και η εφαρμογή μίας αυταρχικής αγωγής δημιουργεί ανθρώπους αυταρχικούς, με τάσεις επιθετικότητας, επιβολή και υποβολής, ανθρώπους που διαθέτουν εξουσιαστική συμπεριφορά, γιατί αυτό διδάχτηκαν να εφαρμόζουν και να χρησιμοποιούν στις σχέσεις τους με την κοινωνία αλλά και με τους συνανθρώπους τους.
Ο Πάνος Ρήγας είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και του Ε.Γ του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
