Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, Νίκος Διαμαντής μιλάει για την παράσταση – εγκατάσταση «What we owe Democracy. Τι οφείλουμε στη Δημοκρατία». «Συζητάμε σήμερα για τη Δημοκρατία, και ευτυχώς, γιατί βλέπουμε γύρω μας μια τοξική επιπολαιότητα εγωισμών υπερφίαλων που μας φέρνουν κοντά σε παράλογες επιλογές, σε νοσηρές, κυριολεκτικά, συμπεριφορές που φαντάζουν κανονικές. Αυτή λοιπόν είναι η νέα κανονικότητα; Φυσικά και όχι», λέει ο Νίκος Διαμαντής. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά δεν αντιλαμβάνεται τη Δημοκρατία μόνο ως μία μορφή διακυβέρνησης αλλά ως ένα πλέγμα ηθικής, δικαιοσύνης και εν τέλει υποχρέωσης προς τις μελλοντικές γενιές. Σ’ αυτό το υπόβαθρο ενορχηστρώνει την παράσταση-εγκατάσταση «What we owe Democracy. Τι οφείλουμε στη Δημοκρατία» που εστιάζοντας στο τρίπτυχο Υγεία - Γλώσσα - Τροφή θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 5, το Σάββατο 6 και την Κυριακή 7 του μηνός, σε τρία διαφορετικά τοπόσημα που αντιστοιχούν στις διαφορετικές πτυχές της Δημοκρατίας.
Με δωρεάν είσοδο καθημερινά από τις 7μ.μ. έως τις 10μ.μ., το κοινό μπορεί να προσέλθει και να κινηθεί ελεύθερα στους χώρους για να βιώσει το επείγον της Δημοκρατίας, μέσα από τα μάτια επτά συγγραφέων, δεκαπέντε ηθοποιών/performers, τριών εικαστικών επιμελητών και πλήθος ποιητών, χορευτών, εικαστικών, μουσικών, φιλοσόφων, κοινωνικών δομών και Ιδρυμάτων. Στις 5 Ιουλίου στο Νοσοκομείο Σωτηρία, στις 6 Ιουλίου στην Εθνική Βιβλιοθήκη και στις 7 Ιουλίου στην Ιχθυόσκαλα Κερατσινίου.
Η παράσταση-εγκατάσταση, που αποτελεί συνεργασία του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, παραπέμπει σε ένα «ανοιχτό ζωντανό μουσείο συμπεριφορών, μια εμπειρία προσωπικής ανασύνθεσης». Για τον Νίκο Διαμαντή εξάλλου, οι προκλήσεις που δημιουργεί η δεύτερη φορά που βρίσκεται στη διεύθυνση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά συμπυκνώνονται σε «ένα καλύτερο θέατρο, ένα παραδειγματικό πολιτιστικό οργανισμό, ένα θέατρο που θα αφουγκράζεται τον καιρό του» και «χωρίς μεγάλες κουβέντες θα δημιουργεί ένα όραμα μέλλοντος που θα αφορά όλους, χωρίς αποκλεισμούς».
Καθώς μιλάει για την φιλόδοξη αυτή δράση, εξηγεί πώς θα ξεδιπλωθεί η πολυπρόσωπη αυτή συγχορδία στα τρία τοπόσημα, τους συμβολισμούς και τις συνδηλώσεις, αλλά και τον τρόπους που συναντιέται η τέχνη με τα επίδικα του καιρού. Μιλάει για ένα «ανοιχτό κάλεσμα συμμετοχής σε ένα καινούριο πείραμα που αφορά όλους, ξεκινώντας από τους αθέατους ταπεινούς». «Αν κάτι οφείλουν οι καλλιτέχνες και οι οραματιστές είναι να αλλάξουν τις προτεραιότητες», λέει και επιμένει: «Το ζητούμενο είναι να επανεφεύρουμε τη δημοκρατία, δηλαδή τη συνύπαρξη».
-Γιατί βάζετε τη Δημοκρατία στο επίκεντρο, και πώς την εμπλέκετε σ’ αυτή τη φιλόδοξη παράσταση;
Γιατί θέλω να μιλήσω για τους ταπεινούς και τους αόρατους, τους ανθρώπους που δεν έχουν φωνή, γι’ αυτές τις πολύ μικρές στιγμές όλων, όταν ανατρέπεται η ζωή μας, όταν αλλάζουν τα δεδομένα, όταν η σιγουριά, η ασφάλεια και η βεβαιότητα μετακινείται και το μόνο βέβαιο είναι η συνύπαρξη, η αλληλεγγύη και η βοήθεια. Για να προσπαθήσω να φυτέψω σπόρους μικρούς, καταργώντας μέσα από αλληγορίες, τον τρόπο θέασης ενός κόσμου περίκλειστου που τον θεωρούμε δεδομένο. Αν υποθετικά αναποδογυρίσουμε τον κόσμο μας, αν υποθετικά δώσουμε φωνή στα πλάσματα γύρω μας με επιμονή και καλοσύνη, φοβάμαι ότι αυτό που θα ακούσουμε μας ξεπερνά. Βάζω στο επίκεντρο τη Δημοκρατία για να συνεργαστώ με καλλιτέχνες που σέβομαι και αγαπάω, έχοντας σαν στόχο να δημιουργήσω μία πλατφόρμα συνεργασιών, μία πλατφόρμα πολυφωνίας και αλληλοδιασταυρούμενων πεδίων σκέψης. Για να ανταλλάξω ιδέες με ζεστασιά και περιέργεια, καλώντας τον κόσμο να συμμετέχει , να μιλήσει , να στοχαστεί, να βρει τη θέση του σε ένα συλλογικό όνειρο, σε μία συλλογική κοινότητα. Αλλά και για να μιλήσω για τους μικρούς προφήτες και οραματιστές που διασχίζουν τον κόσμο. Είναι μία δήλωση η οποία αναζητά τη σύνθεση σε επείγοντα ερωτήματα όπως, τι πιστεύω, τι ονειρεύομαι, τι φοβάμαι, τι ελπίζω, τι αλλάζω και στο ερώτημα πώς περνάμε από το προσωπικό στο συλλογικό και πού βρίσκεται το κοινό καλό σήμερα, τώρα. Είναι ένα ανοιχτό κάλεσμα συμμετοχής σε ένα καινούργιο πείραμα, που αφορά όλους, ξεκινώντας από τους αθέατους ταπεινούς, για το κουράγιο και την καλοσύνη, για την ουσιαστική αξία της κοινότητας. Είναι μία πρόταση παραδειγματικής λειτουργίας και συνεργασίας, δημόσιου πολιτιστικού οργανισμού.
-Τι οφείλουμε στη Δημοκρατία και γιατί να συζητάμε σήμερα γι’ αυτή;
Οφείλουμε μια ζωή με επάρκεια, μια ζωή με όνειρα συλλογικά και ατομικά, τα παιδιά μας και τους παππούδες μας, απλά το νόημα και το ζητούμενο είναι να επανεφεύρουμε τη δημοκρατία, δηλαδή τη συνύπαρξη. Να ορίσουμε ξανά τις προτεραιότητές μας με βάση το κοινό καλό. Έννοιες παλιές και ξεπερασμένες ή άχρωμες μέσα στα κυνικά όρια ζωής, όπως ο σεβασμός και η αλληλεγγύη, θεωρώ ότι πρέπει να βρούμε τρόπο να τις φέρουμε στο προσκήνιο των επιλογών μας. Συζητάμε και ευτυχώς, γιατί βλέπουμε γύρω μας μια τοξική επιπολαιότητα εγωισμών υπερφίαλων, που μας φέρνουν κοντά σε παράλογες επιλογές , σε νοσηρές, κυριολεκτικά, συμπεριφορές που φαντάζουν κανονικές. Αυτή λοιπόν είναι η νέα κανονικότητα; Φυσικά και όχι. Αν πρέπει να πάρουμε γενναίες αποφάσεις για όλους μας, ξεκινώντας από τους ίδιους τους εαυτούς μας, ας το κάνουμε τώρα και αν κάτι οφείλουν οι καλλιτέχνες και οι οραματιστές είναι να αλλάξουν τις προτεραιότητες. Η καλλιτεχνική λειτουργία έχει πάντα συστατικό και πυρήνα της, ένα μικρό ή μεγαλύτερο όνειρο και όραμα. Έναν αθέατο κόσμο, έναν κόσμο συλλογικής ομορφιάς και καλοσύνης και αρμονίας. Ένα μικρό έκπληκτο βλέμμα στο μέλλον.
-Πώς εμπλέκονται οι τρεις χώροι που επιλέγεις με την παράσταση; Τι θα δει, εν τέλει, το κοινό;
Οι τρείς εμβληματικοί χώροι είναι το αποτύπωμα του χρέους μας. Ένα κεντρικό εμβληματικό Νοσοκομείο, το Νοσοκομείο Σωτηρία, που ξεκινώντας από τις βαλίτσες των αζήτητων νεκρών και τον σιδερένιο πνεύμονα του Τρίκκα, του Βλαστού, του Τσιτσόπουλου και του Βενετόπουλου, από τις ιστορίες της Σοφίας Νικολαΐδη και του Πέρη Μιχαηλίδη και της Εβελίνας Αραπίδη και Δανάης Μπερή, με κέντρο το γυναικείο στήθος, από το πιστεύω τού πολύ γενναίου Χρήστου Σκούρτα, από τον σπαρακτικό Μαγκλίνη και Όμηρο Πουλάκη στην εκκλησία, στους κήπους, στο μνημείο εκτελεσθέντων, την ιστορία του Ιστράτι από τον Σάββα Μάτσα, από τη ζωή της Κατερίνας και τις ουσίες που βασανίζουν τις επιλογές ανθρώπων, από τις ομάδες της Αντωνίας Βασιλάκου, της Άριας Μπουμπάκη και της Πανουργιά, από τους γενναίους ψιθύρους και αποκαλύψεις της Αλικάκου, τις ψυχές τού σπουδαίου ζωγράφου Θανάση Μακρή, όλοι κυριολεκτικά μάς αποδεικνύουν με λοξό τρόπο πόσο η υγεία ως κοινωνικό αγαθό βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου μας. Μην το ξεχάσουμε, γιατί αν κάποτε βρεθούμε πιο γυμνοί από ποτέ σε έναν σκοτεινό διάδρομο νοσοκομείου αναζητώντας βοήθεια, τότε οι επιλογές μας θα είναι μόνο μία απλή αλληλεγγύη και ταπεινότητα και ισότητα. Το ίδιο και στην Εθνική Βιβλιοθήκη, το ίδιο και στην Ιχθυόσκαλα, όπου από τον Ζουμπουλάκη, τον Μακρυδημήτρη, τον Μητσό, την Κουλούρη, την Θεοδωρίδου, τα παιδιά του καλού ποιμένα, την Μπασδέκη και την Μάνια Παπαδημητρίου, τον Ρόκκο και τον Χρυσόπουλο, τον Κουρμουλή, τον σπαρακτικό και γενναίο Κολίσογλου, τον Μίχο, τον Γκόνη, την Νασιούλα, την Μήτρεντσε και τον Παΐσιο, τον Θόδωρο Γεωργίου, τον Φλογαΐτη, την Ρήγα, τον Χαραλάμπους και τη βάρκα του, τον Τσοκόπουλο και την Μαργαρίτα, την Παπουτσή με τον Σινιόσογλου, τον Τσορτέκη και τον χαμένο τυφλό ψαρά του Μακρόπουλου μαζί με το ψάρι του, την Ελίνα Παπαθεοδώρου, το Συμβούλιο νέων Πειραιά, οι μουσικές του Βόμβολου, ο Χατζηαλέξης και οι μικρές ποδοσφαιρικές ομάδες, ο Καρύδης με τα σκουπίδια, ο Φλουρής, τα φύκια της Sapporta, ο Λάσκος και η Βίβιαν Στεργίου, ο Παντελίδης και η επανάσταση των ζώων και πολλοί άλλοι, όλοι, μα όλοι, αποτελούν μία κιβωτό, μία πορεία μέσα στην οποία εισέρχεται ο θεατής και συνομιλεί με αθώο τρόπο με φωνές, ομιλίες, ερωτήματα, συμπεριφορές, επιλέγοντας διαδρομή. Οι τρείς χώροι παρουσιάζουν με εμβληματικό τρόπο κατακτήσεις της ανθρώπινης γεωγραφίας, συνυπάρξεις, μετακινήσεις συνόρων, ανθρώπινης γνώσης. Η επιλογή τους ακουμπά σέ όλο το φάσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, χωρίς βέβαια να το εξαντλεί.
Ελάτε, λοιπόν, όλοι και αφεθείτε σε διαφορετικές πρακτικές θέασης, ακούστε, συνομιλήστε και συμμετέχετε, απαντήστε και με υπομονή δημιουργείστε μία προσωπική διαδρομή που ελπίζουμε να σας ακολουθεί και αύριο. Αν ελπίζουμε κάτι όλοι μας είναι να γίνουμε γενναία καλύτεροι.
Το πρόγραμμα δράσεων κατά το τριήμερο της παράστασης - εγκατάστασης «What we owe Democracy. Τι οφείλουμε στη Δημοκρατία»:
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ «Η ΣΩΤΗΡΙΑ»
5 ΙΟΥΛΙΟΥ 2024
ΔΡΩΜΕΝΟ
«Οι χάρτες των υπέροχων σωμάτων μας»
Κείμενα: Ηλίας Μαγκλίνης, Σοφία Νικολαΐδου
Παίζουν: Εβελίνα Αραπίδη, Πέρης Μιχαηλίδης, Όμηρος Πουλάκης
Έκθεση «ΟΙ ΒΑΛΙΤΣΕΣ ΤΩΝ ΑΖΗΤΗΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ»
Η ιστορία του Νοσοκομείου
είναι ο καθρέφτης
της μεγάλης ιστορίας
του Τόπου.
Επιμέλεια : Δημήτρης Δ. Τρίκας
Εικαστικοί: Μπάμπης Βενετόπουλος, Φίλιππος Τσιτσόπουλος
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
«ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ»
Φώτης Βλαστός, Κατερίνα Μάτσα, Σάββας Μιχαήλ
«ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ»
Χρήστος Σκούρτας
ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ
«Μικρές ανθρώπινες γεωγραφίες»
Η Άρια Μπουμπάκη και η Μαριάννα Πανουργιά με το Εργαστήριο Χορού «Σε κρατάω. Βουτάμε;»
Η Αντιγόνη Αλικάκου με το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (Κ.Δ.Α.Π.) - ΑΜΕΑ Πειραιά
Η Αντωνία Βασιλάκου και η Άννα Τσίχλη με την δράση «Redefining the Change in Democracy»
Ο ζωγράφος Θανάσης Μακρής με ψυχές
Λυρική Παρέμβαση: Δανάη Μπερή
ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
6 ΙΟΥΛΙΟΥ 2024
ΔΡΩΜΕΝΟ
«Μέχρι το επόμενο δελτίο ειδήσεων θα είναι ήδη αργά»
Κείμενα : Γλυκερία Μπασδέκη, Χρήστος Χρυσόπουλος
Παίζουν : Μάνια Παπαδημητρίου, Βαγγέλης Ρόκκος
Έκθεση «CENCORED»
Τα βιβλία πάντα αποκαλύπτουν ό,τι
πιο μυστικό, κυνηγημένο, παράξενο
και απαγορευμένο έχει κατά καιρούς
εκδοθεί. Ποιοι ήταν εκείνοι οι κάποτε
κρατούντες που δεν ήθελαν να
κυκλοφορήσουν και κρατούσαν τη
γνώση «κλειδωμένη» και «μυστική»;
Επιμέλεια: Νίκος Παΐσιος, Εικαστικός: Χριστίνα Μήτρεντσε
Με την υποστήριξη: της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πειραιά, της Βιβλιοθήκης Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη, της Βιβλιοθήκης Κολλεγίου Αθηνών, του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (ΕΛΙΑ )
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
«ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ»
Σταύρος Ζουμπουλάκης, Αντώνης Μακρυδημήτρης, Μιχάλης Μητσός
«ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ»
Ανδρέας Κολίσογλου
ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ
«Μικρές ανθρώπινες γεωγραφίες»
Η ποιήτρια Μαρία Κουλούρη με το Θεατρικό Εργαστήρι Αυτιστικών Παιδιών
Ο Άρης Λάσκος και ο Μικές Γλύκας με την Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων Πειραιά «Ο Καλός Ποιμήν»
Ο Κωνσταντίνος Μίχος και ο Ανδρέας Κολίσογλου με το Ίδρυμα «Θεοτόκος»
Ο Νίκος Κουρμουλής με το Εργαστήρι ποίησης «Ποιητικοί Ορίζοντες»
Η Δανάη Θεοδωρίδου με την Ροδιά Βόμβολου και την Μπετίνα Παναγιωτάρα με τη δράση «Η ποιητική της δημοκρατίας»
Η Κυριακή Νασιούλα με την ομάδα χορού GesamtAtelier και καλλιτεχνικούς συνεργάτες τον Αργύρη Αγγελή και την Μαρία Καραόγλου. Ερμηνεύουν Ιωάννα Καρατέγου, Τάσος Νίκας, Εβίνη Παντελάκη , Θάνος Ραγκούσης
O Θοδωρής Γκόνης με τον μονόλογο «Το πολίτευμα της Επιδαύρου – Τα πορτοκάλια της Επιδαύρου. Η πρώτη Εθνική Συνέλευσις εις την Πιάδα»
Λυρική Παρέμβαση: Σοφία Παπαδημητροπούλου
ΙΧΘΥΟΣΚΑΛΑ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ
7 ΙΟΥΛΙΟΥ 2024
ΔΡΩΜΕΝΟ
«Το αίσθημα του δικαίου να αφορά
κάθε πλάσμα με το οποίο
μοιραζόμαστε στον πλανήτη»
Κείμενα: Μιχάλης Μακρόπουλος, Νικήτας Σινιόσογλου, Βίβιαν Στεργίου
Παίζουν: Θοδωρής Γκόνης, Άρης Λάσκος, Τατιάνα Μύρκου, Νίκος Παντελίδης, Ελίνα Παπαθεοδώρου, Δανάη Παπουτσή, Γιάννης Τσορτέκης.
Έκθεση – περφόρμανς “FISHY DEMOCRACY”
"Το Fishy Democracy επιχειρεί να δημιουργήσει
μια εφήμερη δημοκρατία των νερών,
των ψαριών και των ψαράδων".
Επιμέλεια : Γραφείο των Υδάτινων Κοινών (Ελένη Ρήγα ) και ATOPOS UNBOUND
Καλλιτεχνικός Διευθυντής ATOPOS cvc: Βασίλης Ζηδιανάκης
Εικαστικοί και επιστημονικοί συνεργάτες: Πάνος Χαραλάμπους με τον Άγγελο Κράλλη, Lily Consuelo Saporta Tagiuri και Μάνος Μπαζάνης
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
«ΘΡΑYΣΜΑΤΑ»
Θεόδωρος Γεωργίου, Δημήτριος Καρύδης, Σπύρος Φλογαΐτης, Ανδρέας Φλουρής
Ιωάννης Χατζηαλέξης
«ΤΙ ΠΙΣΤΕYΩ»
Κώστας Βόμβολος, Βάσιας Τσοκόπουλος
ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ
«ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΕΣ»
Το Εργαστήρι Ειδικής Αγωγής «Μαργαρίτα» με τον Βάσια Τσοκόπουλο, τη Δανάη Παπουτσή και τη Μάνια Συριοπούλου
Ο φορέας ψυχικής & κοινωνικής υποστήριξης «Πυξίδα» με τον Χρήστο Χρυσόπουλο και τη Δανάη Παπουτσή
Το Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας με τον Ανδρέα Κολίσογλου, τον Κωσταντίνο Μίχο και την Ελίνα Παπαθεοδώρου
Η σχολή χορού «ΧΟΡΟέκφραση» της Μαρίας Πολίτη
Το Κοινωφελές Ίδρυμα Αθανάσιος Κ. Λασκαρίδης με την έκθεση φωτογραφίας «SeaVision»
Το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη με μια ανοιχτή συζήτηση με αφορμή την πεντηκοστή επέτειο της Μεταπολίτευσης
Η Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης με τον Δάφνι Κόκκινο και το «Γεύσεις υπό απειλή»
Το Δημοτικό Συμβούλιο Νέων Δήμου Πειραιά με τη Δανάη Παπουτσή
H Σωζήτα Γκουντούνα με την Αμερικανική συλλογικότητα εικαστικών For Freedoms
Λυρική Παρέμβαση : Νίκος Σπανάτης
