Το χαμένο νόημα του αθλητισμού «βρέθηκε» κατά τη διάρκεια της 16ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Super League 1. Βρέθηκε μέσα από τις λέξεις και τα δάκρυα ποδοσφαιριστών που άφησαν στην άκρη τις κλισέ εκφράσεις που συνοδεύουν τις δηλώσεις μετά από ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι και μίλησαν για τα αληθινά σπουδαία πράγματα, το δώρο της ζωής, τον θρήνο της απώλειας, την αξία της αλληλεγγύης.
Ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης του Παναθηναϊκού, ο Γιάννης Κιάκος του Βόλου και ο Χρήστος Αλμπάνης της ΑΕΚ έγιναν η αιτία να ξαναπροσδιορίσουμε το πραγματικό νόημα του αθλητισμού, την αληθινή ομορφιά ενός γκολ ή μιας καλής εμφάνισης μέσα στο γήπεδο. Γιατί, αλήθεια, ποιο είναι το αποτύπωμα που μένει μετά από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και κυρίως στην Ελλάδα, όπου η ποιότητα του θεάματος παραμένει χαμηλή; Ο Δημήτρης, ο Γιάννης και ο Χρήστος μάς θύμισαν τους λόγους για τους οποίους πρέπει το ποδόσφαιρο να μιλάει στην καρδιά μας. Και οι δηλώσεις τους ήρθαν σαν μια αποστομωτική απάντηση σε έναν πρώην ποδοσφαιριστή, που το αποτύπωμα που αφήνει, τα τελευταία χρόνια, δεν είναι άλλο από αυτό της μισανθρωπίας, του ρατσισμού, της ομοφοβίας.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...
Τα δάκρυα του Εμμανουηλίδη για τη μητέρα του
Μετά το τέλος του αγώνα Παναθηναϊκός - ΑΕΛ, ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης φιλοξενείται στο συνδρομητικό κανάλι, καθώς ήταν ένας εκ των πρωταγωνιστών της αναμέτρησης. Έπειτα από σχετική ερώτηση, δηλώνει πως κάθε γκολ που σημειώνει το αφιερώνει σε ένα άτομο, τη μητέρα του που έχει φύγει από τη ζωή. Τη στιγμή εκείνη, ο 20χρονος ξεσπά σε λυγμούς, αδυνατώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Το βίντεο με το συναισθηματικό ξέσπασμα του νεαρού κάνει τον γύρο του Διαδικτύου και ο ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού αποθεώνεται από φίλους των «πράσινων», αλλά και τους «αιώνιους» αντιπάλους.
Η αφιέρωση του Κιάκου στο ανιψάκι του
Ένα μικρό παιδί, που δίνει μια ακόμη τεράστια μάχη με τον καρκίνο, είδε από χιλιόμετρα μακριά μια μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα και τον θείο του να του αφιερώνει ένα γκολ κόντρα σε μια μεγάλη ομάδα. Αυτό συνέβη στον αγώνα του ΠΑΟΚ με τον Βόλο, όταν ο Γιάννης Κιάκος σκόραρε κατά του «Δικέφαλου» και έτρεξε να πανηγυρίσει. Στις δηλώσεις που ακολούθησαν είπε: «Είναι για το ανιψάκι μου στη Γερμανία, που δίνει για δεύτερη φορά μάχη με τον καρκίνο και θέλω να του δείξω ότι είμαι δίπλα του, ότι είμαι κοντά του και τον σκέφτομαι».
Η αλληλεγγύη του Αλμπάνη στους συναδέλφους του
Ενόψει του αγώνα της ΑΕΚ με τη Λαμία, ο ποδοσφαιριστής της «Ένωσης» Χρήστος Αλμπάνης κλήθηκε να μιλήσει για την ανανέωση του συμβολαίου του, αλλά δεν ξέχασε τους συναδέλφους του ποδοσφαιριστές της Football League που παραμένουν εδώ και μήνες σε απραξία.
«Χάρηκα με το γεγονός ότι δόθηκε επιτέλους το 'πράσινο' φως για τους συναδέλφους μας στη Super League 2, είναι πάρα πολύ όμορφο νέο. Έπρεπε να είχε γίνει εδώ και καιρό. Ελπίζω να πάρει σειρά και η Football League και θα ήθελα επιτέλους το ποδόσφαιρο μαζί με όλους τους αρμόδιους φορείς να συνεργαστεί για το κοινό καλό», είπε χαρακτηριστικά.
Το ρατσιστικό μίσος του Τσιάρτα
Πρόκειται για τρία στιγμιότυπα άκρως ελπιδοφόρα για τη νέα γενιά των ποδοσφαιριστών στη χώρα μας, νέοι άνθρωποι που κάνοντας πράξη το όνειρό τους συγκινούν με τα λόγια τους και δεν ξεχνούν τον πόνο, την ελπίδα, την κοινωνία. Και αυτά τα τρία στιγμιότυπα έρχονται σε πλήρη αντιδιαστολή με τις νέες επαίσχυντες δηλώσεις ενός παλαίμαχου άσου.
Ο λόγος -και πάλι- για τον Βασίλη Τσιάρτα, που έφτυσε μίσος και χολή κατά του Γιάννη Αντετοκούνμπο με αφορμή μια φωτογραφία της καμπάνιας για τον εορτασμό των 200 χρόνων από το 1821. Ευτυχώς που το αποτύπωμα που αφήνει στην κοινωνία δεν αγγίζει πια κανέναν εκτός από τους όμοιούς του.
