Ο Κουίνσι Τζόουνς, ο πολυτάλαντος θρύλος της μουσικής, του οποίου η τεράστια κληρονομιά κυμαίνεται από την παραγωγή του ιστορικού άλμπουμ του Μάικλ Τζάκσον «Thriller» μέχρι τη σύνθεση βραβευμένων κινηματογραφικών και τηλεοπτικών μελωδιών, καθώς και τη συνεργασία με τον Φρανκ Σινάτρα, τον Ρέι Τσαρλς και εκατοντάδες άλλους καλλιτέχνες, πέθανε σε ηλικία 91 ετών.
Την απώλεια του Κουίνσι Τζόουνς ανακοίνωσε ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του μουσικού, Άρνολντ Ρόμπινσον, λέγοντας πως πέθανε την Κυριακή το βράδυ στο σπίτι του στο Μπελ Αιρ, του Λος Άντζελες, περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του.
«Απόψε, με γεμάτες αλλά ραγισμένες καρδιές, πρέπει να μοιραστούμε τα νέα του θανάτου του πατέρα και του αδελφού μας Κουίνσι Τζόουνς», ανέφερε η οικογένεια σε δήλωση. «Και παρόλο που αυτή είναι μια απίστευτη απώλεια για την οικογένειά μας, γιορτάζουμε τη μεγάλη ζωή που έζησε και γνωρίζουμε ότι δεν θα υπάρξει ποτέ άλλος σαν αυτόν» σημείωσε.
Από τις συμμορίες του Σάουθ Σάιντ του Σικάγο, ο Κουίνσι Τζόουνς σκαρφάλωσε στα ύψη της σόου μπίζνες, και έγινε ένα από τα πρώτα μαύρα στελέχη που κατέκτησαν το Χόλιγουντ. Για χρόνια, ήταν απίθανο να βρεθεί ένας λάτρης της μουσικής που να μην είχε τουλάχιστον έναν δίσκο με το όνομά του.
Ο Κουίνσι Τζόουνς έκανε παρέα με προέδρους και ξένους ηγέτες, αστέρες του κινηματογράφου και μουσικούς, φιλάνθρωπους και επιχειρηματίες. Έκανε δίσκους για τον Φρανκ Σινάτρα και την Έλλα Φιτζέραλντ, συνέθεσε τα σάουντρακ για το «Roots» και το «In the Heat of the Night», οργάνωσε την πρώτη εναρκτήρια γιορτή του Αμερικανού προέδρου Μπιλ Κλίντον και επέβλεψε την ηχογράφηση όλων των αστέρων του «We Are the World», του τραγουδιού που έκανε ρεκόρ φιλανθρωπικών εισπράξεων το 1985 για την ανακούφιση από την πείνα στην Αφρική.
Ο κατάλογος με τις διακρίσεις και τα βραβεία του γεμίζει 18 σελίδες στην αυτοβιογραφία του, «Q», το 2001. Ανάμεσά τους 27 Grammy εκείνη την εποχή (τώρα 28), ένα τιμητικό Όσκαρ (τώρα δύο) και ένα Emmy για το «Roots». Είχε λάβει επίσης το γαλλικό βραβείο της Λεγεώνας της Τιμής, το βραβείο Rudolph Valentino από τη Δημοκρατία της Ιταλίας και ένα αφιέρωμα στο Κέντρο Κένεντι για τη συνεισφορά του στον αμερικανικό πολιτισμό. Ήταν το θέμα ενός ντοκιμαντέρ του 1990, «Listen Up: The Lives of Quincy Jones» και μιας ταινίας του 2018 της κόρης Rashida Jones. Τα απομνημονεύματά του τον έκαναν συγγραφέα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις.
