Είδαμε τα δύο πρώτα επεισόδια της σειράς «17 κλωστές», που κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα 22 Ιανουαρίου, στις 11 μ.μ., στο Cosmote Cinema 1HD. Υπάρχει όμως και μια εξαιρετική σειρά που αξίζει να ανακαλύψουν οι φανατικοί της Άγκαθα Κρίστι
Η νέα σειρά του Σωτήρη Τσαφούλια
17 κλωστές
Διαθέσιμο από την Cosmote TV
Το νέο τηλεοπτικό εγχείρημα του Σωτήρη Τσαφούλια, μετά το «Έτερος εγώ», βασίζεται στο βιβλίο του Πάνου Δημάκη και έχει τίτλο «17 κλωστές». Πρόκειται για μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στα Κύθηρα από το 1906 έως το 1909. Την πλοκή του βιβλίου διασκευάζουν σε τηλεοπτικό σενάριο η Μιρέλλα Παπαοικονόμου και η Κάτια Κισσονέργη. Κύριος χαρακτήρας της ιστορίας είναι ο Αντώνης, ένα σεβαστικό και εργατικό αγόρι που μαθαίνει την τέχνη του τσαγκάρη και παίζει λύρα στα πανηγύρια και στις γιορτές του χωριού. Ο Αντώνης θα ερωτευτεί κεραυνοβόλα ένα κορίτσι τη στιγμή που το χορεύει με τη λύρα του και χωρίς να χάσει χρόνο θα ζητήσει το χέρι της με fast track προξενιό. Όμως το ερωτοχτυπημένο ζευγάρι θα έχει να αντιμετωπίσει τον φθόνο της μικρής κοινωνίας και μια συκοφαντία θα αμαυρώσει την καλή φήμη του παιδιού με τον αδαμάντινο χαρακτήρα και θα τον στείλει μακριά από την οικογένειά του και όσα αγαπάει. Η τιμωρία και η αιματοβαμμένη εκδίκηση που θα ακολουθήσουν θα σφραγίσουν ανεξίτηλα τη μνήμη του τόπου.
Η πλούσια και αρκετά φροντισμένη παραγωγή της σειράς υπόσχεται ένα στιβαρό δράμα, με δυνατά cliffhanger στο φινάλε κάθε επεισοδίου και μια ατμόσφαιρα εποχής που ισορροπεί την επαρχιώτικη παράδοση με τα σκοτεινά στοιχεία του θρίλερ. Η αλήθεια είναι ότι η ιστορία έχει ενδιαφέρον, καθώς αναδεικνύει πτυχές της κοινωνίας που έθρεψε αυτό το έγκλημα. Ο Σωτήρης Τσαφούλιας πίσω από την κάμερα πετυχαίνει κάτι σημαντικό: Καταφέρνει να αποτυπώσει την ασφυξία από τα επίμονα βλέμματα της πατριαρχικής κοινωνίας, το ανομολόγητο βάρος της κακολογιάς και την πίεση των κακόβουλων γειτόνων. Οι ήρωες πασχίζουν να βρουν χαραμάδες για να κλέψουν ένα βλέμμα και να βιώσουν μια ανθρώπινη στιγμή χωρίς την αόρατη γκιλοτίνα της κλειστής κοινότητας πάνω από τα κεφάλια τους. Από την άλλη, στα πρώτα επεισόδια της σειράς φαίνεται η αδυναμία του Σ. Τσαφούλια (ή η απροθυμία του) να δώσει μια δεύτερη διάσταση στους χαρακτήρες και επιμένει να τους παρουσιάζει τόσο ξεκάθαρους ώστε να καταλαβαίνουμε τα πάντα γι’ αυτούς από την πρώτη στιγμή, χωρίς ίχνος αμφιβολίας και χωρίς περιθώριο δεύτερης ανάγνωσης (όπως είχε κάνει και με τα αρσενικά αρχέτυπα στο ντεμπούτο του, τον «Κοινό παρονομαστή»). Έτσι, στις «17 κλωστές» έχουμε τη φεγγαρολουσμένη νύφη, τη φθονερή μεγάλη αδελφή, τον δολοπλόκο προύχοντα, τον αγαθό καφενόβιο, το πρόθυμο τσιράκι και πάει λέγοντας.
Αν οι «17 κλωστές» κερδίσουν το στοίχημα, θα είναι γιατί θα επικρατήσει το στοιχείο του «crime story», που σπανίζει στην ελληνική τηλεόραση, έναντι της οικογενειακής ίντριγκας που δεν προσφέρει κάτι καινούργιο. Στο καστ, ξεχωρίζει με διαφορά η ερμηνεία του Πάνου Βλάχου, ο οποίος παίζει με αφοσίωση και σωματική ακρίβεια τον ρόλο του. Ελπίζω να καταφέρει να βρει σύντομα έναν ρόλο που θα του δώσει χώρο να αναπτύξει πλήρως τις ερμηνευτικές δυνατότητες που σαφώς δείχνει ότι διαθέτει σ’ αυτή τη σειρά και να βρει ένα σενάριο (κινηματογραφικό ιδανικά) που θα αποτελεί ερμηνευτική πρόκληση, με περιθώριο αμφισημίας στα κίνητρα και στη συμπεριφορά και με εσωτερική πάλη. Αλλά, όπως ξεστομίζουν συχνά-πυκνά οι χαρακτήρες σ’ αυτό το σίριαλ, «τυχερά είν’ αυτά!».
Ιστορία μυστηρίου τοποθετημένη στη δεκαετία του ’60
Ο ωχρός ίππος (The pale horse)
Διαθέσιμο από το Ertflix
Για όσους έχουν δει -και ξαναδεί- στην οθόνη τις ιστορίες της Άγκαθα Κρίστι, η Σάρα Φελπς διασκευάζει «Το ωχρό άλογο» μεταφέροντάς το στη δεκαετία του 1960 και μας προσφέρει μια ιστορία με υποβλητική ατμόσφαιρα, κομψά κοστούμια, προσεγμένα σκηνικά και, κυρίως, πολύ καλούς Βρετανούς ηθοποιούς που δεν είναι απαραίτητα διεθνώς γνωστοί, αλλά έχουν διακριθεί τόσο στο θέατρο όσο και σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Μια γυναίκα πεθαίνει και στα πράγματά της βρίσκεται μια λίστα με ονόματα, ανάμεσά τους και εκείνο του πλούσιου, γοητευτικού και κάπως μυστηριώδη Μαρκ Ίστερμπρουκ, τον οποίο υποδύεται ο εξίσου γοητευτικός Ρούφους Σιούελ. Πρόκειται για ανθρώπους που αποτελούν στόχους απάτης; Εκβιασμού; Φόνου ίσως; Ή μήπως είναι τα θύματα μαγισσών που ζουν σε ένα χωριουδάκι, όπως πιστεύει ένας έμπορος του οποίου το όνομα βρίσκεται επίσης στη λίστα; Ο Σον Πέρτγουελ, ηθοποιός στιβαρών θεατρικών καταβολών, ενσαρκώνει τον επιθεωρητή Στάνλεϊ Λεζέν (συγγνώμη, δεν υπάρχουν ούτε μις Μαρπλ ούτε Ηρακλής Πουαρό εδώ). Όσο ο Στ. Λεζέν επιχειρεί να ανακαλύψει τις πιθανές σχέσεις των ονομάτων της λίστας, ο Μ. Ίστερμπρουκ διεξάγει τη δική του έρευνα προσπαθώντας να κρατήσει κρυφό ό,τι έχει σχέση με τον περίγυρο και το παρελθόν του. Τα τρία επεισόδια της σειράς είναι οπτικά απολαυστικά. Κάθε λεπτομέρεια είναι εξαιρετικά προσεγμένη ώστε το στιλ των ’60s να αποδίδεται εξαιρετικά. Η σκηνοθέτρια Λενόρα Λόνσντεϊλ καθοδηγεί έξυπνα τους ηθοποιούς της ώστε να αποφύγουν κάθε φλύαρη επιλογή, ακόμα και στις σκηνές με μεγάλες συναισθηματικές εξάρσεις, ή να γίνουν στερεοτυπικοί και προβλέψιμοι.
