Γνωρίσαμε τους Green Was Greener με το πρώτο album τους, «Introspective», το ’21. Στο δεύτερο και κατά πολύ ωριμότερο «Love Divine», που κυκλοφόρησε, ο συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής όλων των τραγουδιών τους Θωμάς Στρατάκης έπαιξε ο ίδιος όλα τα όργανα μετατρέποντας τους και τυπικά πια σε προσωπικό project του. Συνομιλήσαμε μαζί του για το πώς είναι το να ζεις και να εργάζεσαι στο Ηράκλειο Κρήτης ενώ κάνεις rock με αγγλικό στίχο που δεν έχει καμία απολύτως αναφορά σε όλο το εύρος της ελληνικής μουσικής.
Τι σε έκανε να μετατρέψεις τους Green Was Greener από συγκρότημα σε προσωπικό project;
Στην ουσία, πάντα ήταν προσωπικό project, απλά ντρεπόμουν να το πω. Στο μυαλό μου είναι πιο κουλ να είσαι μπάντα. Αν και με τα υπόλοιπα παιδιά δουλεύουμε πολύ μαζί, στις πρόβες και σε άλλα πράγματα, και τα νιώθω σαν μπάντα.
Πόσο και πώς ήταν διαφορετική η διαδικασία γραφής του «Love Divine» σε σχέση με τον πρώτο δίσκο;
Η διαφορά ήταν στον εξοπλισμό που είχα διαθέσιμο αυτή τη φορά. Έχω φτιάξει ένα στούντιο πολύ πιο άνετο και καλύτερο από το υπνοδωμάτιο όπου είχα ηχογραφήσει το «Introspective». Η διαδικασία ήταν η ίδια πάνω - κάτω, πρώτα γράφτηκε όλη η μουσική και στο τέλος οι στίχοι.
Θεματολογικά θα έλεγες ότι είναι περισσότερο προσωπικός από αυτόν ή όχι;
Σίγουρα είναι. Όλα τα τραγούδια, ένα προς ένα, είναι προσωπικά μου βιώματα, σε σχέση με το «Introspective» που ήταν λίγο φαντασία. Είναι και αυτό κάτι που δούλεψα αρκετά μέσα μου, γιατί σαν άνθρωπος είμαι πολύ κλειστός. Ήταν όμως λυτρωτικό εντέλει.
Αν στο πρώτο album υπό μιαν έννοια απέτιες φόρο τιμής στο art/progressive rock, θα μπορούσαμε να πούμε ότι στο καινούργιο κάνεις το ίδιο στην ηλεκτρονική ποπ της δεκαετίας του ’80; Γενικότερα αυτό το ιδίωμα ασκεί μια γοητεία επάνω σου;
Δεν το σκέφτομαι έτσι, για να είμαι ειλικρινής. Γράφω ό,τι μου βγαίνει. Δεν έχω κάποιο πλάνο ή στόχο ως προς το τι μουσική κάνω. Δεν με ενοχλεί καθόλου που βγάζει στοιχεία της δεκαετίας του '80 ο δίσκος ή χαρακτηρίζεται έτσι. Ίσα - ίσα που μου αρέσει αυτό. Δεν ήταν όμως κάτι που επιδίωξα. Αν για κάτι προσπάθησα, ήταν να υπάρχουν πιο «δυνατά» και χορευτικά τραγούδια.
Τι εκφράζει ο ήχος των synthesizers, που στο «Love Divine» κυριαρχεί ακόμα περισσότερο σε σχέση με τις κιθάρες, για εσένα, τι περισσότερο ή παραπάνω προσδίδει στις συνθέσεις σου;
Για εμένα πλέον τα synthesizers είναι τα πιο «οργανικά» μουσικά όργανα. Είναι απρόβλεπτα, απεριόριστα και ειλικρινή. Νιώθω και πιο άνετα να γράψω σε ένα πληκτροφόρο όργανο παρά στην κιθάρα. Μεγάλωσα με την κιθάρα και όποτε την πιάσω θα παίξω πράγματα που είναι blues oriented ή ψυχεδελικά ροκ και πια προσπαθώ να τα διώξω αυτά. Είναι «μυϊκή» μνήμη. Ένας ακόμα λόγος είναι ότι με τα synthesizers έβγαλα ακριβώς τα συναισθήματα που ήθελα για τον συγκεκριμένο δίσκο.
Η καταγωγή σου από ένα νησί, έστω και πολύ μεγάλο όπως είναι η Κρήτη, πιστεύεις ότι παίζει κάποιο ρόλο στο πώς διαμορφώνεται μέσα στον χρόνο η μουσική σου;
Προσπαθώ να ορίζω τις επιρροές μου και να αποφεύγω καταστάσεις που δεν θέλω να με επηρεάζουν. Ένα παράδειγμα είναι ότι παλαιότερα θα έβγαινα με κάποια παρέα σε μαγαζί με μουσική που δεν μου αρέσει καθόλου, απλά για την παρέα. Δεν ξέρω αν βγάζει νόημα, αλλά τα πάντα μπορούν να σε επηρεάσουν και προσπαθώ να το ελέγχω. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δυστυχώς στο Ηράκλειο δεν έχουμε χώρους που προσωπικά βρίσκω ενδιαφέροντες, ακόμα και στο μαγαζί στο οποίο δουλεύω σαν DJ η μουσική που βάζω δεν μου αρέσει, το κάνω καθαρά για λόγους βιοπορισμού. Οπότε όχι, η Κρήτη δεν παίζει κανένα ρόλο.
Οσον αφορά στο στιχουργικό περιεχόμενο, προτείνεις τον έρωτα ως «αντίδοτο» και άμυνα απέναντι στις απώλειες και στα άλλα ψυχολογικά τραύματα ή όχι απαραίτητα;
Προτείνω τον έρωτα ανεπιφύλακτα και γενικά, αν και, για να πω την αλήθεια, στον δίσκο όχι τόσο. Οι στίχοι κατά βάση έχουν να κάνουν με την απώλεια και το πώς επιδρά πάνω σου, τη μοναξιά που νιώθεις και κάποιες οικογενειακές καταστάσεις τις οποίες έχω βιώσει και άμεσα και σαν παρατηρητής.
Σόλο project σημαίνει και -κυρίως, αν όχι αποκλειστικά- στούντιο project ή οι ζωντανές εμφανίσεις εξακολουθούν να σε ενδιαφέρουν όσο πριν;
Με ενδιαφέρουν οι ζωντανές εμφανίσεις και με το παραπάνω. Είναι κάτι που δουλεύουμε πάρα πολύ και το κυνηγάμε όσο μπορούμε. Στην ουσία, είμαστε μια μπάντα αλλά μέχρι τώρα γράφω μόνος μου τα τραγούδια γιατί λειτουργώ καλύτερα έτσι. Μου είναι πολύ δύσκολο να γράψω με άλλους. Δυστυχώς δεν γνωρίζω σημειογραφία και θεωρία, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ακολουθήσω τους άλλους και απλά τους πηγαίνω πίσω.
Μια εύλογη ερώτηση: πόσο εύκολα μπορεί να μεταφερθεί ένας δίσκος που ουσιαστικά έχεις ηχογραφήσει εξ ολοκλήρου μόνος σου στη σκηνή;
Εχω την τύχη τα άλλα μέλη της μπάντας να είναι πολύ καλοί μουσικοί, οπότε είναι αρκετά εύκολο. Παίζουμε πολύ καιρό πια μαζί και έτσι ξέρουν τι θέλω να βγει και τι έχω στο κεφάλι μου και αυτό με διευκολύνει πάρα πολύ. Μπορώ να πω με σιγουριά ότι και για τους δύο δίσκους στις συναυλίες το αποτέλεσμα είναι κατά πολύ ανώτερο.
Θεωρείς ότι απευθύνεσαι μόνο ή κατά κύριο λόγο στο κοινό της Κρήτης; Αν όχι, πώς σκέφτεσαι να προσεγγίσεις το κοινό της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και ίσως και άλλων πόλεων;
Νομίζω ότι δεν απευθύνομαι ούτε στο κοινό της Κρήτης αλλά ούτε και στο κοινό της υπόλοιπης Ελλάδας. Η μουσική που κάνω δεν έχει αρκετό κοινό, ειδικά τώρα που ο ελληνικός στίχος επικρατεί και πάλι στο εγχώριο ροκ. Είμαι αρκετά ρεαλιστής για να ξέρω ότι δεν είναι υλικό που μπορεί να πιάσει το ελληνικό ακροατήριο, όσο και αν θα το ήθελα. Το καλό όμως είναι ότι σε όλες μας τις συναυλίες ο κόσμος που έρχεται περνάει καλά και τελικά αυτό έχει σημασία, είτε παίζεις για δέκα ανθρώπους είτε για δέκα χιλιάδες.
Και το επόμενο δισκογραφικό βήμα σου; Υπάρχουν ήδη κάποιες θεματικές και μουσικές ιδέες και πρέπει να τον περιμένουμε πολύ διαφορετικό από το «Love Divine»;
Για την ώρα, δεν έχω τίποτα στο μυαλό μου για επόμενο δίσκο. Θέλω να πάρω τον χρόνο μου μέχρι να μπω στη διαδικασία να ξεκινήσω κάτι. Πίεσα αρκετά τον εαυτό μου με αυτόν τον δίσκο και δεν θέλω να το ξαναπάθω. Όταν παρέδωσα το «Introspective», είχα ήδη τρεις - τέσσερις ιδέες για το «Love Divine», με αποτέλεσμα να αγχωθώ ότι πρέπει να κυκλοφορήσει σύντομα ο επόμενος γιατί τα πράγματα στον καιρό μας γενικά τρέχουν με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Δεν θα το κάνω όμως ξανά. Όταν νιώσω έτοιμος πάλι. Όποτε και αν συμβεί αυτό…
Είμαι σίγουρος ότι θα πρόκειται και πάλι για κάτι πολύ αξιόλογο και γι' αυτό θα το περιμένω να έρθει…
