Τα έργα του Αλέκου Κυραρίνη μοιάζουν να έρχονται από το βάθος του χρόνου, έχοντας ενσωματώσει σε μια απόλυτη προσωπική χειρονομία συνομιλίες με την ανατολική τέχνη, καταγωγές από το οικογενειακό νησί της Τήνου και τον μαρμαρογλύπτη πατέρα του, δίπλα στον οποίο σμίλευε από έντεκα ετών, αλλά και σπουδαίους δυτικούς μοντερνιστές. Σε μια εντυπωσιακή έκθεση με τίτλο «ὁρατῶν τε καί ἀοράτων», που εγκαινιάζεται απόψε στη Citronne Gallery της οδού Πατριάρχου Ιωακείμ 19 στο Κολωνάκι, παρουσιάζονται έργα της τελευταίας διετίας, 43 ζωγραφικά και ένα βίντεο το οποίο αναφέρεται στην μουσική σύνθεση του Γιώργου Κουμεντάκη “Το ισοκράτημα ενός παιδιού”.
«Κάνοντας πειράματα άρχισαν να βγαίνουν όλες αυτές οι μνήμες», αναφέρει ο καλλιτέχνης στην “ΑΥΓΗ”, επισημαίνοντας: « Είχα πάντα την επιθυμία να ζωγραφίζω μαζί αγγέλους και δράκους, το καλό και το κακό, το καλό που νικάει το κακό. Κι άρχισα να ξεναγούμαι στο πώς μπορώ να το κάνω αυτό κι άρχισα να παρατηρώ τον Μιρό, τον Κλέε και σιγά σιγά άρχισαν να συνδυάζονται αυτές οι μνήμες της μαρμαρογλυπτικής που είχα από παιδάκι και να οδηγούν σε κάτι δικό μου, όμορφο, παράξενο. Αυτό που λέει ο Καρυωτάκης 'το λεύτερο που σκέφτηκα τραγούδι'».
Τα έργα του, γοητευτικά και παράξενα, εμπεριέχουν «ένα ευρύτατο καλειδοσκόπιο επιρροών, που είναι καλά κρυμμένες τις περισσότερες φορές, στρώματα ιστορικής μνήμης, λαϊκές και θρησκευτικές παραδόσεις, αρχαίες καταβολές που συνυπάρχουν και αλληλεπικαλύπτονται σε μια φαινομενικά χαοτική διάταξη, η οποία, όμως, τελικά οργανώνεται στην επιφάνεια με σχολαστική λεπτομέρεια και ακρίβεια».
Στην έκθεση παρουσιάζονται 28 αυγοτέμπερες μεγάλου και μικρού μεγέθους σε ξύλο, 10 σχέδια μεικτής τεχνικής σε χαρτί, 5 ολόγλυφα ή ανάγλυφα έργα σε επιζωγραφισμένο μάρμαρο Τήνου.
«Κάτι επίσης πολύ σημαντικό για μένα είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούσα να εντοπίσω το κέντρο μου. Να γνωρίσω τον εαυτό μου. Επειδή καταλάβαινα ότι δεν είχα κραυγαλέο ταλέντο όπως άλλοι καλλιτέχνες, έπρεπε να δουλέψω για να δυναμώσω», ομολογεί. «Να βρω τον πυρήνα μου, μέσα από τον οποίο σιγά σιγά θα μέστωνε η δουλειά μου».
Ο Κυραρίνης ζωγραφίζει σχεδόν αποκλειστικά αγγέλους και δράκους, αλλά και «φυτικά μοτίβα και σύμβολα που πρωτοπαρουσιάστηκαν στα πρωτοχριστιανικά χρόνια, κι όλα αυτά μεταβολισμένα από μια σύγχρονη γραφή, που ελπίζω να είναι σημερινή, κάτι που έχει πολύ μεγάλη σημασία», όπως λέει.
Μελέτησε την ισλαμική καλλιγραφία, ταξίδεψε στη Συρία, τη Δαμασκό, στο Χαλέπι πριν από την καταστροφή, και εντυπωσιάστηκε από τα τετράγωνα φωτοστέφανα, τα ψηφιδωτά και πολλά άλλα αριστουργήματα. «Ωστόσο προτιμώ να βλέπω έργα που είναι μακριά από τη δική μου τεχνική και κοσμοθεωρία, χωρίς συγγενή προφάνεια. Έτσι ώστε να μην κάνω σκονάκια!» σχολιάζει και δεν κρύβει πως του αρέσει να πειραματίζεται. «Νομίζω ότι τα πράγματα μπορεί να είναι ταυτόχρονα και καινούργια και παλιά, ο καλλιτέχνης μπορεί να δοκιμάζει ό,τι θέλει, αρκεί να είναι σωστά μεταβολισμένο. Αν έχεις αισθητική βάση, δεν χάνεσαι», επιμένει και θυμάται τον δάσκαλό του στην ΑΣΚΤ Γιάννη Ψυχοπαίδη που τον χαρακτήριζε « επίμονο».
Η έκθεση, με διάρκεια έως και τις 31 Δεκεμβρίου, συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο με αναλύσεις των έργων από τον επιμελητή Νικόλαο Παΐσιο και εισαγωγικό σημείωμα της διευθύντριας της Citronne Gallery και ιστορικού τέχνης Τατιάνας Σπινάρη, που σημειώνει πως «ο Κυραρίνης μάς προτείνει μια άλλη ανάγνωση της εποχής και της ταυτότητάς μας, ως στήριγμα, διέξοδο και παραμυθία στους σημερινούς δύσβατους καιρούς».
