Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς. Δεν έχει σημασία αν το ρητό το είπε ο Γκάντι (που δεν το είπε), αλλά να δούμε σε ποια από τις τέσσερις φάσεις βρίσκεται η πολιτική σχέση Μητσοτάκη - Κασσελάκη. Και έτσι να καταλάβουμε πού βρίσκεται η πολιτική κλεψύδρα.
Το πιο πρόσφατο δείγμα που έχουμε είναι η προσωπική προσβολή του προέδρου της Ν.Δ., ότι ο βασικός πολιτικός του αντίπαλος είναι «εισαγόμενος». Ενώ ο ίδιος δεν είναι εισαγόμενος, είναι πολιτικό τζάκι της χώρας πάνω από 100 χρόνια, συνδαιτυμόνας των επιχειρηματικών τζακιών -καμία σχέση με τον αυτοδημιούργητο στις ΗΠΑ Κασσελάκη- και επιβαλλόμενος από τους «ιδιοκτήτες» της χώρας, οπότε μπορεί να μιλάει και με ύφος και με τουπέ και με αλαζονεία.
Θυμάστε όμως ότι κάποτε -πριν λίγους μήνες- ο Μητσοτάκης «δεν έβλεπε» τον Κασσελάκη; Τότε που (λίγο πριν τα Χριστούγεννα) «ευχόταν» υπεροπτικά και υποκριτικά η αξιωματική αντιπολίτευση να ξεπεράσει την κρίση της και να βρει τον δρόμο της; Πόσες εβδομάδες έχουν περάσει άραγε από τότε που ο Άδωνης Γεωργιάδης διαπίστωνε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται»;
Και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ξανά εδώ. Δεύτερος, όπως όλα δείχνουν, και με το σύστημα Μητσοτάκη να μην σηκώνει κεφάλι - χαμένο πήγε πολιτικά το Συνέδριο για τα 50 χρόνια της Ν.Δ. Το μόνο που κατάφεραν τα τζιμάνια του Μητσοτάκη είναι να πικάρουν τον Αντώνη Σαμαρά: από τόσες δεκαετίες πολιτικής διαδρομής, το μόνο που βρήκαν να βάλουν στο βίντεο για το συνέδριο της Ν.Δ. είναι η δήλωση ήττας που έκανε μετά τις εκλογές του 2015: «παραδίδω μια χώρα μέλος της Ε.Ε. και του ευρώ». Σαμαράς και «παραδίδω»;
Μετά την περίοδο της αγνόησης του ΣΥΡΙΖΑ, θυμάται κανείς τις εβδομάδες που προσπαθούσε η Ν.Δ. να αποδομήσει την πολιτική προσωπικότητα του Στέφανου Κασσελάκη; Να μην τον εκλαμβάνουν οι πολίτες ως πολιτικό αρχηγό αλλά ως life style τηλεπερσόνα; Τα έκανε αυτά η Ν.Δ., που έχει εκπρόσωπο Τύπου έναν τύπο που πρωταγωνίστησε στα τηλεοπτικά «Παρατράγουδα» της Πάνια και της Λαμπίρη… Πατούσε η Ν.Δ. πάνω στα κουτσομπολίστικα «πρωινάδικα» των καναλιών, μέχρι που κατάλαβε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη εισχώρησε σε ένα κοινό το οποίο έως τότε τού ήταν ξένο: ακομπλεξάριστα και αδιαμεσολάβητα, που θα έλεγε και μια ψυχή!
Και τώρα ήρθε η τρίτη περίοδος: αυτή του πολέμου. Τι θα γίνει στο τέλος; Ρωτήστε τον Γκάντι!
