Οι φορείς της εκτελεστικής εξουσίας που δεν στηρίζουν νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης έχουν χρέος να παραιτούνται, τονίζει στην ΑΥΓΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ ο Άρης Σπηλιωτόπουλος στη σκιά της διαφοροποίησης του υπουργού Επικρατείας Μάκη Βορίδη και υφυπουργών της κυβέρνησης έναντι της ρύθμισης για την ισότητα στον γάμο. Στη σκιά της τοποθέτησης του Αντώνη Σαμαρά τονίζει ότι προβάλλεται το φιλμ «Δύο αρχηγοί για το ίδιο κόμμα» και επισημαίνει ότι η σημερινή Νέα Δημοκρατία, με ψυχολογικούς όρους, θα είναι διπολική. Ο πρώην υπουργός Παιδείας υποστηρίζει ότι «υπάρχει κοινωνική ωρίμανση για τη λειτουργία και στην Ελλάδα μη κρατικών ΑΕΙ». Καθιστά, ωστόσο, σαφές ότι «για να νομοθετηθεί αυτό ως πραγματικότητα, ανεξάρτητα από την πολιτική βούληση απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση». Υπό αυτό το πρίσμα, υπογραμμίζει ότι το σύνταγμα δεν είναι «κουρελού» ούτε «μανάβικο»
Κύριε υπουργέ, πώς σχολιάζετε τις διαφοροποιήσεις που προκάλεσε εντός της Ν.Δ. η ρύθμιση για την ισότητα στον γάμο;
Θυμάστε το φιλμ «Δύο ξένοι στην ίδια πόλη»; Εδώ έχουμε το «Δύο αρχηγοί για το ίδιο κόμμα». Δύο εντελώς αντίθετες ιδεολογικές, αξιακές και πολιτισμικές προσεγγίσεις. Το σχίσμα μοιάζει αγεφύρωτο, τόσο που αν δεν υπήρχε η συγκολλητική ουσία της εξουσίας ήδη θα μιλούσαμε για δυο κομμάτια, για δύο κόμματα. Η τοποθέτηση Σαμαρά συνιστά την ελλαδική έκφραση της πλατφόρμας, αυτής που παγκοσμίως ονομάζεται Αlt. (Alternative) Right, δηλαδή της εναλλακτικής Δεξιάς. Μια Δεξιά με στοιχεία τραμπισμού, εθνικιστικού απομονωτισμού, ακραίου συντηρητισμού και υπέρμετρου λαϊκισμού. Στην άλλη πλευρά, με τις ψήφους της αντιπολίτευσης έχουμε μια πρόταση ενδεδυμένη με τον φιλελεύθερο μανδύα, που στον πυρήνα της, όμως, ενυπάρχει ο οικονομικός φιλελευθερισμός μαζί με την ελιτίστικη κοσμοαντίληψη των εύρωστων κοινωνικών στρωμάτων. Συνεπώς, η σημερινή Νέα Δημοκρατία, με ψυχολογικούς όρους, θα είναι διπολική. Και αυτό θα εμφανίζεται κάθε φορά που ως κυβέρνηση θα καλείται να αντιμετωπίσει σοβαρές προκλήσεις για τη χώρα. Αυτό με ανησυχεί.
Ενας υπουργός ή οι υφυπουργοί όταν δεν στηρίζουν εμπράκτως μία κυβερνητική απόφαση, πρέπει να διατηρούν τα χαρτοφυλάκιά τους;
Ο βουλευτής που έχει νομοθετική εξουσία οφείλει πρωτίστως να εκφράζει ελεύθερα τη βούληση όσων με την ψήφο τους εκπροσωπεί. Πρωτίστως, ασφαλώς και τη συνείδησή του. Συνεπώς, κάθε επιχείρηση κομματικής πειθαρχίας συνιστά μορφή ακραίου πολιτικού bullying. Αντίθετα, ο υπουργός ή ο υφυπουργός εκφράζει την εκτελεστική εξουσία, γι’ αυτό και παλαιότερα είχα προτείνει ότι ο ελέγχων δεν μπορεί να είναι και ελεγχόμενος γιατί αυτό επιβάλλει η διάκριση των εξουσιών και ο βουλευτής να παραιτείται αν επιλέγεται ως υπουργός. Τώρα στο ερώτημά σας, προφανώς όσοι φορείς της εκτελεστικής εξουσίας δεν στηρίζουν νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης έχουν χρέος να παραιτούνται.
Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ίδρυση και τη λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση; Αποτελεί «ιστορική ανορθογραφία» το κρατικό μονοπώλιο στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση;
Να ξεκαθαρίσουμε δύο πράγματα: άλλο αν πιστεύεις στον στόχο και άλλο αν υιοθετείς τον τρόπο επίτευξής του. Γιατί ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Υπάρχει κοινωνική ωρίμανση για τη λειτουργία και στην Ελλάδα μη κρατικών ΑΕΙ, όμως για να νομοθετηθεί αυτό ως πραγματικότητα, ανεξάρτητα από την πολιτική βούληση, απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση. Το άρθρο 16 του συντάγματος απαγορεύει ρητά τη λειτουργία μη κρατικών ΑΕΙ. Αυτή την απαγόρευση και εγώ ως υπουργός Παιδείας στο παρελθόν και με επιτροπή έγκριτων νομικών και συνταγματολόγων δεν μπόρεσα να την ξεπεράσω και τη σεβάστηκα. Γιατί το σύνταγμα δεν είναι «κουρελού» ούτε «μανάβικο» για να αγοράζεις το φρούτο της επιλογής σου. Είναι ο Ανώτατος Καταστατικός Χάρτης της χώρας που ορίζει ακόμα και το είδος του πολιτεύματος και προβλέπει τις διαδικασίες που κάθε διάταξή του μπορεί να αναθεωρηθεί. Αυτό με νομικά τερτίπια και πολιτικά σοφίσματα δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Ούτε βέβαια με μια ερμηνεία της πρόθεσης του ευρωπαϊκού Ενωσιακού Δικαίου, που άλλωστε κανείς δεν ανάγκασε ή ζήτησε από την Ελλάδα να προσαρμοστεί. Για να μην θίξουμε και το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου που με τη δυνατότητα του franschise και με τον γνωστό τρόπο που οποιοσδήποτε λογιστής μπορεί να σας πει επιτρέπει τη λειτουργία κερδοσκοπικών ιδιωτικών ΑΕΙ αμφίβολης ποιότητας.
Οι πολίτες ταλανίζονται από τον καλπασμό της ακρίβειας. Τα αιτήματα της αντιπολίτευσης και των φορέων της αγοράς για την ανάγκη αποκλιμάκωσης των έμμεσων φόρων έχουν υπόσταση;
Οι οικονομικές ανισότητες, ο ανέλεγκτος πληθωρισμός, η αισχροκέρδεια, τα «κοράκια» των εισπρακτικών, τα ακριβά ενοίκια με το ξεπούλημα μέσω της Golden Visa, παράλληλα με τους πιο χαμηλά αμειβόμενους συνιστούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ, που ανά πάσα στιγμή απειλεί να ανατινάξει συθέμελα την κοινωνική συνοχή. Υπάρχουν λύσεις. Δεν υπάρχει, όμως, πολιτική βούληση. Για παράδειγμα, η απαλλαγή από τον ΦΠΑ όλων των ειδών διατροφής, των κοινωνικών τιμολογίων και ούτω καθεξής μέτρα που εφαρμόζονται ήδη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εμείς, όμως, επιμένουμε στην πιο ακριβή βενζίνη, στο πιο ακριβό σούπερ μάρκετ, στο ακριβό ενοίκιο, για τη γενιά των 600 ευρώ. Δεν μπορεί να προχωρήσει αυτό άλλο.
Το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την οπισθοχώρηση του Κράτους Δικαίου και της ελευθερίας του Τύπου προκάλεσε την αντίδραση της κυβέρνησης. Πρόκειται για προεκλογικό παιχνίδι ενόψει ευρωεκλογών των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, όπως διατείνονται κορυφαίοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι;
Τα επιχειρήματα που ακούστηκαν από την κυβέρνηση είναι μάλλον προσχηματικά, για να μην τα χαρακτηρίσω και φαιδρά. Όταν για πρώτη φορά μετά τη δικτατορία ένα κορυφαίο συλλογικό θεσμικό όργανο, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε καταδικάζει, εσύ οφείλεις από λόγους συστολής να σιωπάς και από λόγους συνείδησης να κάνεις ό,τι μπορείς για να διορθώσεις τα κακώς κείμενα. Και μάλιστα όταν σε αυτή την πλειοψηφία που σε καταδίκασε υπάρχουν και ομοϊδεάτες σου ευρωβουλευτές, είναι κωμικό να βγάζεις γλώσσα, να θορυβείς, να ψεύδεσαι ή να αποπροσανατολίζεις. Αντίθετα, θωρακίζεις το σύνταγμα, ενισχύεις το Κράτος Δικαίου, ενδυναμώνεις τις ανεξάρτητες Αρχές, τιμωρείς τους υπεύθυνους για τις υποκλοπές, προστατεύεις τα ατομικά δικαιώματα και την ανεξαρτησία του Τύπου. Και βέβαια στο Ευρωκοινοβούλιο των αιρετών εκπροσώπων των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν απαντά η ολομέλεια ανώτατων και μόνιμων μέχρι τη σύνταξή τους δημόσιων λειτουργών. Αυτά τα πρωτοφανή γελοιοποιούν τη χώρα και δεν ταιριάζουν σε Δημοκρατίες.
