Καλώς ήλθατε σε ακόμα μία αναδρομή στο παρελθόν της ΑΥΓΗΣ, πριν από ακριβώς 70 χρόνια. Σταχυολογούμε τα φύλλα της εβδομάδας 17 έως και 22 Μαρτίου του 1953.
Στα πρωτοσέλιδα των ημερών συναντά κανείς ειδήσεις για τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης Παπάγου, για τη συγκρότηση της νέας σοβιετικής ιεραρχίας μετά τον θάνατο του Στάλιν, αλλά και τις εξελίξεις γύρω από ένα σκάνδαλο που αποκάλυψε η ΑΥΓΗ: τα στημένα ντέρμπι στον Ιππόδρομο του Φαλήρου.
Μπράβοι της Εταιρείας Ιπποδρομιών επιτίθενται στους εφημεριδοπώλες της ΑΥΓΗΣ με απειλή περίστροφου! Η εφημερίδα όμως δεν πτοείται: «Θα συνεχίση με αμεροληψία και αντικειμενικότητα την έρευνά της» αναφέρει το σχετικό άρθρο.
Συνεχίζονται οι πολιτικές διώξεις
Στο μέτωπο της υποτιθέμενης «ειρηνεύσεως», οι πολιτικές διώξεις συνεχίζονται ακατάπαυστα. Στο Αγρίνιο, δύο πολίτες καταδικάζονται σε θάνατο από το Διαρκές Στρατοδικείο με την κατηγορία της «κατασκοπείας». Στη Θεσσαλονίκη, τρεις υποψήφιοι βουλευτές της ΕΔΑ εκτοπίζονται στον Αϊ-Στράτη. Στην Αθήνα, τέλος, ο πρόεδρος του Σωματείου Σερβιτόρων συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία. Η αιτία; Είχε υπογράψει ανακοίνωση υποστήριξης στον (καταδικασμένο σε θάνατο) συνδικαλιστή ναυτεργάτη Αντώνη Αμπατιέλο. Ο Αμπατιέλος, μετέπειτα βουλευτής ΚΚΕ στην Α΄ Πειραιά, γλίτωσε την εκτέλεση, όμως παρέμεινε στη φυλακή μέχρι το 1963.
Το ευρωπαϊκό ΑΕΠ...
Τα φύλλα της εβδομάδας κοσμούν δύο ενδιαφέροντα γραφήματα, σχεδιασμένα -προφανώς- στο χέρι. Στο πρώτο βλέπουμε τη σύγκριση ανάμεσα σε Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία και Βέλγιο σε ό,τι αφορά το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, τις πολεμικές δαπάνες και τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας. Όπως θα ανέμενε κανείς, η φτωχότερη όλων Ελλάδα έχει τη μεγαλύτερη σε διάρκεια θητεία και τις υψηλότερες, ποσοστιαία, δαπάνες.
...και η νέα δομή του ΚΚΣΕ
Το δεύτερο γράφημα παρουσιάζει τη δομή της νέας σοβιετικής κυβέρνησης καθώς και του ΚΚΣΕ. Εδώ εμφανίζεται για πρώτη φορά το όνομα του Νικίτα Χρουστσόφ ως μέλους του Πρεζίντιουμ και πρώτου γραμματέα της Κ.Ε. του ΚΚΣΕ. Μάλιστα, δύο μέρες μετά η ΑΥΓΗ δημοσιεύει μια «διάψευση» φημών ότι η παραίτηση του Μαλενκόφ από τη Γραμματεία της Κ.Ε. συνιστά υποβάθμιση της θέσης του στη σοβιετική ιεραρχία. Παραμένει άλλωστε πρωθυπουργός και προσωρινός γενικός γραμματέας του ΚΚΣΕ χάρη στη στήριξη του Λ. Μπέρια. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ο Χρουστσόφ θα εκλεγεί γενικός γραμματέας στο ΚΚΣΕ και, σε συνεργασία με τον Μαλενκόφ, θα στείλει τον Μπέρια στο εκτελεστικό απόσπασμα.
«Η προσβολή του μεγάλου στρατάρχη»
Στα σοβιετικά ζητήματα, δείτε εδώ το «διπλωματικό επεισόδιο» που άθελά του προκάλεσε ο Πάμπλο Πικάσο λόγω ενός πορτρέτου του Στάλιν το οποίο δημοσίευσε στο περιοδικό Lettres Francaises. Το πορτρέτο [Σ.τ.Σ: ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ; – Η ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ, ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ] δημοσιεύθηκε με παρότρυνση του Λουί Αραγκόν, ο οποίος επίσης κατηγορήθηκε για την «προσβολή» στην προσωπικότητα του μεγάλου στρατάρχη.
Σκληρή κριτική στον... νεαρό Μανουσάκη
Στον καλλιτεχνικό κόσμο και στα καθ’ ημάς: η ΑΥΓΗ δημοσιεύει μια μάλλον οξεία κριτική στη διάλεξη κάποιου «νεαρού κ. Κώστα Μανουσάκη» για τον Ντοστογιέφσκι. Ο «νεαρός» αυτός είναι ο μετέπειτα σκηνοθέτης του ψυχολογικού θρίλερ «Ο φόβος» (1966), το οποίο προτάθηκε για Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου και προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών. Ο Μανουσάκης κατάφερε να γυρίσει μόλις τρεις ταινίες στη σύντομη καριέρα του. Πέθανε ξεχασμένος στην Αθήνα το 2005.
Μηχανοκίνητος ο μπόγιας
Στα κοινωνικά ζητήματα, έπειτα από απουσία 15 ετών, λόγω του πολέμου, επανεμφανίζονται στους δρόμους των Αθηνών οι «μπόγιες». Η ΑΥΓΗ επαινεί την επιστροφή τους, σημειώνοντας ότι πλέον οι περισυλλέγοντες τα αδέσποτα σκυλιά είναι «μοντέρνοι και μηχανοκίνητοι».
Μπαμ στις τιμές
Και μια διαφήμιση. Η Αμερικάνικη Αγορά (τμήμα υαλοπωλείου) επισημαίνει ότι «λεφτά για μεγάλες ρεκλάμες δεν υπάρχουν», οπότε ο υποψήφιος πελάτης θα πρέπει να επισκεφθεί το επί της οδού Τσώρτσιλ, αρ. 61, κατάστημα για να δει αν όντως έχει γίνει «Μπαμ! Μπαμ! Μπαμ!» στις τιμές.
Οπως βλέπετε στην παρένθεση, η οδός Τσώρτσιλ δεν είναι άλλη από τη Σταδίου, στο κέντρο της Αθήνας. Η δε Ακαδημίας, την ίδια εκείνη περίοδο, είχε μετονομαστεί σε οδό Ρούζβελτ! Οι Αθηναίοι ουδέποτε δέχτηκαν τις αλλαγές αυτές. Όπως έχει συμβεί και με άλλες φιλόδοξες μετονομασίες (Ελ. Βενιζέλου/Πανεπιστημίου, Π. Τσαλδάρη/Πειραιώς, 28ης Οκτωβρίου/Πατησίων), το «νέο» όνομα έμεινε απλώς στα χαρτιά.
