Στα πρωτοσέλιδα των ημερών εκείνων κυριαρχούν δύο θέματα. Αφενός η πρωτοφανής καταιγίδα στη Βόρεια Θάλασσα, που προκάλεσε εκτεταμένες πλημμύρες στην Ολλανδία, τη Μεγάλη Βρετανία και το Βέλγιο. Η θάλασσα κάλυψε περίπου το 9% του εδάφους της Ολλανδίας, πνίγοντας 2.550 ανθρώπους και 187.000 ζώα.
Αφετέρου, η απόσυρση του (γηραιού και βαριά ασθενούς) Ν. Πλαστήρα από την πολιτική. Σε επιστολή του, την οποία η ΑΥΓΗ χαρακτηρίζει ως «πολιτική διαθήκη», ο Πλαστήρας κάνει αυτοκριτική και καλεί τις κεντρώες δυνάμεις σε συσπείρωση γύρω από τον Γεώργιο Παπανδρέου. Πέντε μήνες αργότερα, ο Πλαστήρας θα πεθάνει. Οι εσωτερικές έριδες του κεντρώου χώρου θα συνεχιστούν για 8 ολόκληρα χρόνια, έως τη συγκρότηση της Ένωσης Κέντρου το 1961. Εν τω μεταξύ, η ΕΔΑ θα καλύψει τον κενό πολιτικό χώρο, αναδεικνυόμενη αξιωματική αντιπολίτευση στις εκλογές του 1958.
Κουλουρτζήδες στην ΑΥΓΗ
Θα αφήσουμε κατά μέρος τα «μεγάλα» της εποχής, για να εστιάσουμε στα πολύ-πολύ μικρά. Στη συγκλονιστική αυτή φωτογραφία, ανήλικοι κουλουρτζήδες και μικροπωλητές ποζάρουν στα γραφεία της ΑΥΓΗΣ αμέσως μετά την απελευθέρωσή τους από το Γ’ Αστυνομικό Τμήμα Αθηνών. Τον «διωγμό των μικροπωλητών» συντόνιζε ο αρχηγός της Αστυνομίας Πόλεων Άγγελος Έβερτ (πατέρας του Μιλτιάδη και εντολέας των πυροβολισμών κατά άοπλων διαδηλωτών στα Δεκεμβριανά), με αρμόδιο υπουργό Εσωτερικών των Παυσανία Λυκουρέζο, πατέρα του ποινικολόγου Αλέξανδρου.
Και SS, και κλέφτης
Στο δικαστικό ρεπορτάζ, ξεχωρίζει η περίπτωση ενός ταχυδρόμου του Νοσοκομείου Αναπήρων Αθηνών. Ο αχρείος αυτός έκλεβε τις επιταγές που έστελναν μετανάστες συγγενείς των νοσηλευομένων. Το ενδιαφέρον εδώ είναι πως ο καταδικασθείς ταχυδρόμος είχε υπηρετήσει ως εθελοντής στα SS της ναζιστικής Γερμανίας, φτάνοντας στον βαθμό του λοχαγού. Μολαταύτα, το μετεμφυλιακό κράτος, την ίδια στιγμή που κρατούσε σιδηροδέσμιους και εκτοπισμένους χιλιάδες αγωνιστές της Αντίστασης, τον είχε κρίνει κατάλληλο να υπηρετήσει τον δημόσιο τομέα.
«Προσωρινή» απόλυση
Να μια ελπιδοφόρα είδηση: 260 από τους 1250 εξόριστους στον Άη Στράτη απολύονται «προσωρινώς». Επιτροπές αστυνομικών θα κρίνουν αν οι 260 πληρούν τα κριτήρια εθνικοφροσύνης ή θα χρειαστεί να επιστρέψουν στον τόπο εξορίας τους.
Η ΑΥΓΗ διαθέτει μόνιμη στήλη με σχετική θεματολογία, με τίτλο «Φυλακές και εξορίες». Ακριβώς δίπλα στην ανταπόκριση από τη «Βαστίλλη των Τρικάλων», διαφημίσεις για οικόπεδα στο Χαλάνδρι, ραπτομηχανές με δόσεις, φροντιστήρια και αφροδισιολόγους. Θλιβερή υπόμνηση των δύο διαφορετικών κόσμων που συνυπήρχαν στην πρώιμη μεταπολεμική Ελλάδα.
Σκληρή σινε-κριτική
Μία από τις διαφημίσεις δίπλα στη στήλη των φυλακών είναι για το βιβλίο του «Όσα παίρνει ο άνεμος». Η ταινία θα έβγαινε εκείνες τις ημέρες σε πρώτη προβολή στα αθηναϊκά σινεμά. Η παραγωγή ήταν του 1939, όμως στην Ελλάδα δεν είχε προβληθεί έως τότε λόγω του πολέμου. Η σινε-κριτική της ΑΥΓΗΣ είναι αρκετά σκληρή, τόσο έναντι της ταινίας («απογυμνώθηκε από ουσία ζωής και γίνηκε φορμαλιστικό παιχνίδι») όσο και έναντι της συγγραφέως («αντιδραστική τοποθέτηση», «νοσηρός ρομαντισμός»).
Δηλητηριώδης η πένα της εφημερίδας έναντι όσων ονειρεύονταν «διαπλανητικά ταξίδια»! Παραδόξως, το «πνεύμα του τυχοδιωκτισμού» που καταγγέλλει η ΑΥΓΗ του 1953, θα υποχωρήσει έως το 1961, όταν η ΕΣΣΔ και ο Γιούρι Γκαγκάριν θα κερδίσουν τη «μάχη του Διαστήματος».
Λάσπη της «Νέας Δημοκρατίας»
Και μια παράξενη είδηση. Ένας νεαρός γραμματέας του Σοφοκλή Βενιζέλου, που ονομάζεται Παύλος Βαρδινογιάννης, επιτίθεται στον Ι. Μπαλάσκα, εκδότη εβδομαδιαίας εφημερίδας με τίτλο «Νέα Δημοκρατία».
Ο λόγος; Ο Μπαλάσκας έγραψε ότι ο Βαρδινογιάννης «κάνει παρέα με κίναιδους» (!).
Ο Παύλος Βαρδινογιάννης ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός των επιχειρηματιών Νίκου, Βαρδή, Θεόδωρου και Γιώργου. Αγωνίστηκε στις τάξεις της Εθνικής Αντίστασης, καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει στην Αίγυπτο. Μεταπολεμικά, εξελέγη βουλευτής Ρεθύμνου, έγινε φίλος και συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου και, αργότερα, πρόεδρος του Ελληνοαραβικού Συνδέσμου.
