Στα πρωτοσέλιδα της εβδομάδας 21-27.1.1953 συναντάμε ανάλυση των αποτελεσμάτων της επαναληπτικής εκλογής στη Θεσσαλονίκη. Υπενθυμίζεται ότι ο πρόεδρος (και υποψήφιος) της ΕΔΑ Ιωάννης Πασσαλίδης κατετάγη δεύτερος μεν, με ποσοστό άνω του 30% δε. Ποσοστό απολύτως απρόσμενο, αλλά ενδεικτικό της δυναμικής ανάκαμψης της Αριστεράς στην Ελλάδα κατά την πρώιμη μετεμφυλιακή περίοδο.
Απεργία τραπεζικών
Ψηλά στη θεματολογία και η πολυήμερη απεργία των τραπεζικών υπαλλήλων λόγω της επικείμενης συγχώνευσης της Εθνικής με την Τράπεζα Αθηνών. Η απεργία στέφθηκε με επιτυχία όταν ο αρμόδιος υπουργός Σπυρίδων Μαρκεζίνης επιβεβαίωσε ότι «δεν θα θιγούν τα κεκτημένα».
Καταδίκη βασιλικού επιτρόπου για δωροληψία
Στο δικαστικό ρεπορτάζ, το φως της δημοσιότητας τραβά η δίκη -για δωροληψία- του πρώην βασιλικού επιτρόπου Παπαγεωργίου. Ο επίτροπος εκβίαζε τις οικογένειες συλληφθέντων κομμουνιστών και εισέπραττε (μέσω της ιερόδουλης συντρόφου του) ποσά για να γλιτώσει, τάχα, τους συγγενείς τους από την εκτέλεση. Όταν κάποια στιγμή χώρισε τη σύντροφό του, αυτή τον «εράπισε δημοσίως» και κατήγγειλε τη φάμπρικα εκβιασμών που είχε στήσει.
Ποιο ήταν το υπερασπιστικό επιχείρημα του επιτρόπου; «Ουδεμία χαριστική πράξη προς τους κομμουνιστές. Έστειλα 300 στο εκτελεστικό απόσπασμα».
Εντέλει, καταδικάστηκε. Σε 15 μήνες (με αναστολή). Και γύρισε σπίτι για να μετρήσει τις χρυσές λίρες που υφάρπαξε από τους συγγενείς των 300…
Ο «γκαφατζής» μάρτυρας
Τις ίδιες ημέρες λαμβάνει χώρα και η αναψηλάφηση της δίκης Μπελογιάννη. Ο ίδιος ο Μπελογιάννης έχει εκτελεστεί, σε εκκρεμότητα βρίσκεται όμως η εκτέλεση της θανατικής ποινής για άλλους 11 συγκατηγορούμενούς του. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εξετάζεται ένας «γκαφατζής» μάρτυρας κατηγορίας. Απαριθμώντας τις έκνομες ενέργειες των συλληφθέντων, παραδέχεται ότι τα έντυπα που μοίραζαν ζητούσαν «ο αγώνας να μεταφερθεί στο εξωτερικό». Πανικόβλητος ο στρατοδίκης, σπεύδει να τον νουθετήσει: «Μήπως εννοούσατε, κύριε μάρτυς, στο εσωτερικό;».
Ορκωμοσία Αϊζενχάουερ
Στα διεθνή έχουμε την ορκωμοσία του Αϊζενχάουερ στις ΗΠΑ, συνοδεία ελεφάντων, πυροβόλων και «δεσποινίδων με μαγιώ». Στην Αίγυπτο, η ΑΥΓΗ καταγγέλλει το «πραξικόπημα του στρατηγού Ναγκίμπ», το οποίο είναι ήδη σε εξέλιξη εδώ και έξι μήνες. Αυτό που προκάλεσε την οργή της εφημερίδας είναι εγκωμιαστικά σχόλια των New York Times. Στην πραγματικότητα, αυτό που η ΑΥΓΗ ονομάζει «πραξικόπημα Ναγκίμπ» είναι η Επανάσταση των Ελεύθερων Αξιωματικών (26 Ιουλίου 1952), η οποία οδήγησε στην αποπομπή του Βασιλιά Φαρούκ και στην εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας της Αιγύπτου. Ο Ναγκίμπ υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος της νεοσύστατης Δημοκρατίας. Τον Νοέμβριο του 1954, ο -σκιώδης μέχρι τότε- ηγέτης του κινήματος Γκαμάλ Αμπντέλ Νασέρ τον υποχρέωσε σε παραίτηση και κατέλαβε τη θέση του εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή στη Μέση Ανατολή και στον κόσμο.
Ερωτας και γάμος στη ΕΣΣΔ
Επίσης στα διεθνή, η ΑΥΓΗ εγκαινιάζει ένα μεγάλο, πολυήμερο αφιέρωμα σε «έρωτα και γάμο στη Σοβιετική Ένωση». Συνοδευόμενο από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, το αφιέρωμα δίνει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα καταγραφή των ηθών και των εθίμων γύρω από τον γάμο στην ΕΣΣΔ.
Κάτω του κόστους
Κλείνουμε τη σταχυολόγηση της εβδομάδας με δύο διαφημίσεις. Αφενός το «επιθετικό μάρκετινγκ» του ΜΙΝΙΟΝ: Δουλειές δεν υπάρχουν, λεφτά δεν υπάρχουν, όμως το ΜΙΝΙΟΝ πουλάει «με ζημία». Και καλεί τους ανταγωνιστές του να έρθουν να ψωνίσουν κι αυτοί!
Για ρομαντικούς
Στη δεύτερη, που απευθύνεται περισσότερο σε όσους εξ ημών παραμένουμε ρομαντικοί, η εταιρεία Ελληνικές Μεσογειακές Γραμμές (ΕΛΜΕΣ) διαφημίζει τα δρομολόγια του Φεβρουαρίου 1953. Στις 4 Φεβρουαρίου 1953 το πλοίο «Ιωνία» θα αναχωρήσει για Αλεξάνδρεια, Λεμεσό, Βηρυτό και Πορτ-Σάιντ, επιστρέφοντας δέκα μέρες μετά στον Πειραιά, κι αφού θα έχει πραγματοποιήσει ακόμα μία στάση στην Αλεξάνδρεια. Η ΕΛΜΕΣ ιδρύθηκε το 1929. Τα πλοία της επιτάχθηκαν (και καταστράφηκαν) στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1946 δραστηριοποιήθηκε και πάλι στη Μεσόγειο, με κυκλικά ταξίδια από τον Πειραιά προς τη Μέση Ανατολή, και όχι μόνο. Από το 1949 προσέφερε και ακτοπλοϊκή σύνδεση της Ελλάδας με την Αυστραλία (!). Αυτά έως το 1956, καθώς η εθνικοποίηση και το κλείσιμο της διώρυγας του Σουέζ (από τον διάδοχο του «πραξικοπηματία Ναγκίμπ») κατέστησε αδύνατη τη συνέχιση του δρομολογίου. Η εταιρεία συνέχισε τη δραστηριότητά έως και τα τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν και υπερκεράστηκε από νεότερους ανταγωνιστές της.
