Πέσαμε από τα σύννεφα. Δεν το πιστεύαμε. Υπάρχουν τόσοι φιλοβασιλικοί στην Ελλάδα; Αυτά ακούσαμε πολλές φορές με αφορμή αυτούς που «έκλαιγαν» πάνω από τη σορό του έκπτωτου Κωνσταντίνου αναπαράγοντας όλες τις ανιστόρητες δικαιολογίες για την πολιτεία του. Μας θυμίζει την εποχή που επίσης «πέφταμε από τα σύννεφα» όταν έμπαινε η Χρυσή Αυγή στη Βουλή. Την εποχή που πολλοί «οικογενειάρχες» δικαιολογούσαν τη δολοφονία του Φύσσα γιατί «τους προκάλεσε». Που «τα έβαζαν» με τη Μάγδα Φύσσα, όπως «τα έβαζαν» με τον δολοφονημένο Πακιστανό εργάτη Λουκμάν («τι δουλειά είχε στην Ελλάδα»;), με τους Ρομά («εντάξει, τον πυροβόλησαν οι αστυνομικοί στο κεφάλι, αλλά κι αυτός έκλεβε»), με τον Ινδαρέ («αντιστάθηκε»), με τους φοιτητές («είναι εριστικοί»), με, με, με…
Ας το ξεκαθαρίσουμε: στη χώρα μας υπάρχει μια ενεργή ακροδεξιά «συνιστώσα», η οποία αναπαράγει ακροδεξιά πρότυπα. Άλλοι είναι συνειδητοί ακροδεξιοί (όπως οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, αλλά και ορισμένοι που σήμερα κατέχουν κυβερνητικές θέσεις), άλλοι είναι οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» που θα μπουν μπροστά σε κάθε δύσκολη υπόθεση. Είναι οι ντόπιοι «τραμπιστές» και «μπολσοναριστές». Είναι αυτοί που πρωτοστάτησαν στις διαδηλώσεις για «την προδοσία των Πρεσπών», που έδειραν τον Μπουτάρη, που επιτέθηκαν σε όσους δεν συμφωνούσαν μαζί τους, που πετούσαν μολότοφ στα σπίτια βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Ακροδεξιά υπάρχει ιστορικά στη χώρα μας ως περιθωριακή μειοψηφία. Δεν τιμωρήθηκε για τη συνεργασία της με τους Γερμανούς στην Κατοχή, κρύφτηκε για λίγο μετά τη Χούντα, ξαναβγήκε στο προσκήνιο ως δήθεν «αντισυστημική» με τα Μνημόνια. Νιώθει ισχυρή γιατί η ιδεολογία της αναπαράγεται στα κανάλια (ειδικά σε θέματα μετανάστευσης, «νόμου και τάξης» κ.λπ.), γιατί η φρασεολογία της αποτελεί μέρος και του κυβερνητικού αφηγήματος («έξω οι ξένοι», «για όλα φταίει η Αριστερά, και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ») κ.λπ. Υπάρχουν βέβαια και όσοι άγονται και φέρονται από τα τρολ του Διαδικτύου, που υιοθετούν καθετί που απλώς καταγγέλλει την Αριστερά…
Η Ακροδεξιά δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά κυρίως με απαγορεύσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι διαφωνώ με τις συνταγματικές και νομοθετικές προβλέψεις για την προστασία της Δημοκρατίας. Πρέπει να αντιμετωπίζεται πρωτίστως με αποκάλυψη του τι είναι Ακροδεξιά και κίβδηλος εθνικισμός, για τι ευθύνονται και με τι έχουν «φορτώσει» τη χώρα μας (προδοσία της Κύπρου, Μικρασιατική Καταστροφή, δικτατορίες, διχασμός κ.λπ.).
Οφείλουμε βέβαια να αναγνωρίσουμε ότι η ύπαρξη και η δράση της υπενθυμίζουν σε όλους μας ποια είναι τα μεγάλα διακυβεύματα μιας δημοκρατικής κοινωνίας και ποια τα δευτερεύοντα. Οι φιλοβασιλικοί χθες, οι ακροδεξιοί και οι εθνικιστές σήμερα αποτελούν μικρό, αλλά υπαρκτό κίνδυνο για τη Δημοκρατία. Όσοι έχουν αποφασίσει να διεκδικήσουν την ψήφο τους «αλληθωρίζοντας» πολιτικά παίζουν με θεσμούς και δημοκρατικές κατακτήσεις δεκαετιών. Ταυτοχρόνως, υπενθυμίζουν σε όλους τους υπόλοιπους -στην Αριστερά, στους προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες ή σχηματισμούς- ότι πρέπει να συνεργαζόμαστε για να αφήσουμε όλα αυτά τα ιστορικά υπολείμματα στον περιθωριακό τους ρόλο. Η θέση τους είναι κάπου εκεί στο Τατόι και στα βιβλία Ιστορίας, όχι στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας.
Ο Γιάννης Μπαλάφας είναι βουλευτής Β΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
