Νομίζετε ότι είναι εύκολο να ξεθεμελιώσουμε το καθεστώς των ποντικών κάθε είδους και μασητικής ικανότητας; Την ποντικοπαρέα που μασουλάει λαίμαργα το δημόσιο χρήμα, χωρίς καν να κάνει τον κόπο να κρυφτεί; Τις ποντικομαμές που σκύβουν με υποκριτικό σεβασμό πάνω από τα θύματά τους, είτε της πανδημίας είτε της ακρίβειας; Τον αρχιπόντικα που με τους τραπεζίτες μασουλάει το ροκφόρ της διαπλοκής και με τους κυνόδοντες σέρνει υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στα Ειδικά Δικαστήρια γιατί όχι μόνο αρνήθηκαν το καθιερωμένο τυρίον, αλλά και τα έβαλαν με τους τυρέμπορους; Το χρηματιστήριο των ποντικών που πολλαπλασιάζει τα κέρδη των blue chips, εκεί που συναντά η διαφθορά την εξουσία;
Λοιπόν, αν νομίζετε ότι είναι εύκολο κάνετε λάθος. Μοιραίο και ανεπίτρεπτο. Διότι το καθεστώς διαθέτει μέσα που ούτε η χούντα είχε. Στρατό προπαγάνδας που έχει μετονομαστεί σε ενημέρωση. Στρατό καταστολής που έχει μετονομαστεί σε ομάδες τάξης. Στρατό παρακράτους, χωμένο σε κάθε αρμό του κράτους. Στρατό από παπάδες που υπηρετούν τη Δεξιά του Κυρίου και πολεμούν την Αριστερά του διαβόλου. Στρατό από βολεμένους, καλοθρεμμένους λαδοπόντικες που θα υπερασπιστούν τα ιερά και τα όσια με όλους τους τρόπους. Και, βέβαια, στρατό από αληθοκτόνους που παίρνουν κάθε αλήθεια, την κάνουν λιώμα και τη σερβίρουν στους ανθρωποφάγους με σάλτσα Μητσοτάκη.
Αυτές οι μεραρχίες της μάσας δεν πρόκειται να παραδώσουν τα κλειδιά χωρίς να δώσουν τον υπέρ πάντων αγώνα. Αν πιστεύετε ότι πάμε σε εκλογές με όρους ισοτιμίας, δημοκρατικού διαλόγου και πολιτικού πολιτισμού, κούνια που σας κούναγε. Τα λαδερά και ανόσια η Δεξιά του Μητσοτάκη θα τα υπερασπιστεί θυσιάζοντας όχι μόνο την αλήθεια -αυτή η κακομοίρα ψυχομαχεί ήδη στον βωμό της διαπλοκής-, αλλά και το σύνταγμα, τους νόμους, τη Δικαιοσύνη και την πουτάνα τη μάνα τους, για να αντιγράψουμε τον Σαραμάγκου. Κι αν δεν καταθέσουμε γερά πόδια, τολμηρή γλώσσα και βαθιά ψυχή, μην περιμένετε νίκη στο πιάτο. Ποιο πιάτο εξάλλου, αυτό κοσμεί το σπίτι του Βολτέρου.
Ως εκ τούτου, μίλα βρε, που έγραψε κι ένας Τούρκος οργισμένος. Για την ποντικοπαρέα μιλάνε κανάλια, ρετάλια, τσακάλια και μανουάλια ακόμα. Κι όχι μόνο μιλάνε, αλλά και κλείνουν μικρόφωνα όταν οι επίδοξοι μυοκτόνοι τολμούν να αποκαλύψουν, να καταγγείλουν, να προτείνουν, να μιλήσουν. Που πάει να πει ότι αν δεν μιλήσεις εσύ, αν δεν μιλήσω εγώ, αν δεν μιλήσουν οι δεκάδες χιλιάδες συριζαίοι, μετά συζύγων και τέκνων, δουλειά δεν γίνεται. Στη γειτονιά, στην καφετέρια, στην πολυκατοικία, στην παρέα. Από τώρα μέχρι την κάλπη. Διότι στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο, που έλεγε κι ένα παλιό τραγούδι.
