Το Τατόι το χάσαμε μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 2021. Η καταστροφή, που αναφερόταν και στα 42.000 στρέμματα της έκτασής του, που φτάνει το πενταπλάσιο της έκτασης του Πάρκου της Βουλώνης στο Παρίσι, ήταν τρομερή, όχι όμως και ανέκκλητη. Σε ανακοίνωση του Συλλόγου Φίλων του Τατοΐου αναφέρεται μια απόσταση δύο γενεών έως την πλήρη αποκατάσταση του κτήματος, όμως η θαμνώδης βλάστηση που έρχεται σύντομα μετά το κακό είναι απόδειξη ότι η γη είναι ικανή να αναπληρώσει αυτά που έχασε σε μικρότερο χρονικό διάστημα. Άλλωστε, την εμπειρία αυτή αποκόμισα σε παλιότερους χρόνους, όπως το 1980, έπειτα από πυρκαγιά στη Βόρεια Εύβοια.
Με το Τατόι είχα προσωπικούς δεσμούς. Επί Οικολογικής Συνεργασίας, δηλαδή το 1992 περίπου, πηγαίναμε το καλοκαίρι και «φυλάγαμε» ένα από τα πολλά μέρη που άξιζαν προστασία, που ήταν περίπτερο μέσα στο δάσος. Το μέρος αυτό ήταν ερειπωμένο αλλά στεκόταν στα πόδια του, μέχρι που κατέρρευσε οριστικά στον σεισμό του 1999. Στη συνέχεια, η Ελληνική Εταιρεία ανέλαβε μια μελέτη για την ολότητα του χώρου, όπου εξέθετε ένα βιώσιμο σχέδιο συνύπαρξης χρήσεων - με αγροτικές, πολιτιστικές, περιπατητικές και άλλες συνιστώσες. Μετά ήρθε ο Σύλλογος Φίλων του Τατοΐου με τον Βασίλη Κουτσαβλή, που αντιστάθηκε στις ιδέες για άλωση του χώρου από διάφορες χρήσεις αναψυχής, με τη συμβολή της Ελληνικής Εταιρείας και του αντιπροέδρου της, του Κώστα Σταματόπουλου. Έως ότου εμφανίστηκε στον ορίζοντα ένα σχέδιο δημιουργίας συνεδριακού χώρου...
Το σχέδιο οδηγεί στην καταστρατήγηση της ενιαίας φυσιογνωμίας του κτήματος και έρχεται σε ρήξη με το καθεστώς προστασίας του - που είναι περιοχή Natura και κηρυγμένος ιστορικός τόπος. Όπως έχει δείξει η πείρα, η επέμβαση αυτή θα δημιουργήσει ένα «κακό προηγούμενο» που θα απέχει ελάχιστα από την επανάληψή του με άλλα κτήρια στον ιστορικό πυρήνα του κτήματος.
Ας σημειωθεί ότι τα έργα στο Τατόι, που γίνονται δαπάναις της Ε.Ε., δεν είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε υπογειοποίηση του έργου - άποψη πραγματικά «πανικού», διατυπωμένη από κύκλους της εταιρείας που ανέλαβε το έργο. Το οποίο θα κτιστεί πάνω στα όρια της Αρχαίας Δεκέλειας και ακόμη περιμένει τον χαρακτηρισμό του - παρά την αίτηση που έγινε προ τετραετίας προς την Εφορεία Αρχαιοτήτων της Ανατολικής Αττικής.
