Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κλήθηκε να διαχειριστεί ένα -επιεικώς- ατόπημα βουλευτή της, ο οποίος χαρακτήρισε τη Συνθήκη της Λωζάννης παρωχημένη σε σχέση με το κεφάλαιο της αποστρατικοποίησης των νησιών, όπως και αποκάλεσε και το 97% των προβλέψεών της άνευ αξίας! Κι έκανε το αναμενόμενο για κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας: Πρόσφερε κάλυψη στον βουλευτή της και κρύφτηκε η ίδια πίσω από μία «διορθωτική» δήλωσή του, με την οποία ισχυριζόταν ότι άλλα είπε, άλλα εννοούσε κι άλλα κατάλαβε το πανελλήνιο.
Το ατόπημα είναι διπλό εάν συνυπολογιστεί ότι ο εν λόγω βουλευτής είναι συγχρόνως και αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο. Κοινώς, το γνωστικό του πεδίο συνδέεται άμεσα με όσα ανέφερε για τη Συνθήκη της Λωζάννης. Εάν ξεπεράσει κανείς την επικινδυνότητα της δήλωσής του περί παρωχημένης Συνθήκης, μιας δήλωσης η οποία μπορεί κάλλιστα να ανοίξει τις γνωστές ορέξεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και των Τούρκων στρατηγών για αναθεώρησή της, μπορεί να διαπιστώσει και τον προκλητικό τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση προσεγγίζει τα θέματα. Το Μαξίμου όχι μόνο δεν ένιωσε την ανάγκη να κάνει συστάσεις στον βουλευτή, τον οποίο κάλυψε με την επίφαση της δήθεν «επιστημονικής ανάλυσης», αλλά συγχρόνως έβαλε στο στόχαστρό του τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης γιατί, κατά την άποψη της κυβέρνησης, τόλμησε να ασκήσει κριτική, δίνοντας «όπλα» στον Ερντογάν. Στοχοποίησε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και, στην προσπάθειά της να αντιστρέψει τις εντυπώσεις, τον παρουσίασε -με τον κλασικό παρωχημένο τρόπο που ακολουθεί διαχρονικά η Δεξιά κατά της Αριστεράς- ως εθνικά επικίνδυνο επειδή είπε το αυτονόητο. Τι λέει, αλήθεια, ο κ. Μητσοτάκης, που επιχείρησε να αποδράσει μέσω ανασχηματισμού;
