Θα γίνει άραγε τον Ιούνιο η Γαλλία η 149η χώρα-μέλος του ΟΗΕ που θα αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος; Στην κατεύθυνση αυτή συνηγορεί η δήλωση του Προέδρου Μακρόν την περασμένη Τετάρτη, από το προεδρικό αεροσκάφος, κατά την επιστροφή του από την εξόχως συμβολική επίσκεψή του στην αιγυπτιακή πόλη Αλ Αρίς, στα βόρεια της χερσονήσου του Σινά, 50 χιλιόμετρα από τη Λωρίδα της Γάζας, όπου συγκεντρώνεται η ανθρωπιστική βοήθεια που μπλοκάρει το Ισραήλ για τον εγκλωβισμένο παλαιστινιακό πληθυσμό. Ωστόσο, με τον Γάλλο Πρόεδρο πρέπει να κρατά κανείς μικρό καλάθι, γιατί, όπως έχει αποδείξει, συχνά περιορίζεται μόνο στην επικοινωνία, συνήθως μέσω της διπλωματικής ατζέντας. Αν τελικά προχωρήσει στην αναγνώριση, θα σημάνει αλλαγή τής μέχρι σήμερα στάσης του.
«Ο Μακρόν προχώρησε πολύ τους τελευταίους μήνες σε σχέση με την αρχική, πολύ φιλοϊσραηλινή θέση του» παρατήρησε μιλώντας στην Τηλεόραση της Γερουσίας ένας βαθύς γνώστης της Μέσης Ανατολής, ο Ζαν Πολ Σανιολό, συγγραφέας και καθηγητής, διευθυντής του περιοδικού Confluences Méditerranée. «Πιστεύω ότι με δεδομένο ό,τι συνέβη θέλησε να επιστρέψει στην κλασική γαλλική θέση» εξήγησε ο ίδιος.
Σύντομη ιστορική αναδρομή
Τον Δεκέμβριο του 2014, δύο χρόνια μετά την ένταξη του παλαιστινιακού κράτους στον ΟΗΕ ως «κράτους-παρατηρητή», η γαλλική Βουλή και η Γερουσία ψήφιζαν υπέρ της αναγνώρισης της Παλαιστίνης. Όμως η τότε κυβέρνηση του Μανουέλ Βαλς, επί προεδρίας του σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ, δεν έδωσε συνέχεια στην αναγνώριση... Ο Ολάντ (2012-2017) και ο προκάτοχός του δεξιός Νικολά Σαρκοζί (2007-2012) ήταν οι δύο Πρόεδροι που «έσπασαν» τη μέχρι τότε στάση της Γαλλίας έναντι του αραβικού κόσμου την οποία είχε ξεκινήσει ο στρατηγός Ντε Γκολ το 1967, μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών. Τότε ο Ντε Γκολ ερχόταν σε ρήξη με το Ισραήλ αλλάζοντας συμμαχία και προσεγγίζοντας τις αραβικές χώρες. Αυτή η στάση συνεχίστηκε μέχρι και τον Ζαν Σιράκ. Τον Οκτώβριο του 1996 ο Γάλλος Πρόεδρος επισκέφθηκε τη Δυτική Όχθη και εκφώνησε στη Ραμάλα, ενώπιον του Γιασέρ Αραφάτ, μια ιστορική ομιλία για την ειρήνη, ενώ το 2004 έδωσε το «πράσινο φως» για την έλευση του Παλαιστίνιου Προέδρου για θεραπεία στη Γαλλία, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή στις 11 Νοεμβρίου του 2004.
Συμβολική επιδίωξε ο Μακρόν να είναι η επίσκεψή του στο Αλ Αρίς. Ήταν ο πρώτος, από την επίθεση της Χαμάς τον Οκτώβριο του 2023, Δυτικός ηγέτης που επισκέφθηκε το σημείο και συναντήθηκε με τραυματισμένους Παλαιστίνιους. Η επίσκεψη είχε οργανωθεί έτσι ώστε να στείλει πολλαπλά μηνύματα. Στο Ισραήλ κατ’ αρχάς, που μπλοκάρει την ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα ενώ συνεχίζει τις επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης αφού έσπασε στα μέσα Μαρτίου την εκεχειρία. Και δεύτερον, προς τον Πρόεδρο Τραμπ, με τον οποίο ο Μακρόν είχε επικοινωνήσει τηλεφωνικά λίγο πριν αυτός συναντηθεί με τον Νετανιάχου. Σύμφωνα με τη λακωνική ανακοίνωση της γαλλικής Προεδρίας, ο Αμερικανός Πρόεδρος συμφώνησε ότι θα βρίσκονται σε «στενή επαφή». Και πέραν τούτου ουδέν...
Τον Ιούνιο με τη Σαουδική Αραβία...
Οι δημοσιογράφοι είχαν επίσης ενημερωθεί για τη συνάντηση, την περασμένη Δευτέρα, μεταξύ Μακρόν και Αλ Σίσι στο Κάιρο. Η είδηση λοιπόν, που, όπως ήταν φυσικό, έκανε τον γύρο του κόσμου, ήρθε με τη συνέντευξή του προς το κανάλι TV5 μέσα στο προεδρικό αεροσκάφος, κατά την επιστροφή στο Παρίσι. «Πρέπει να πάμε προς μια αναγνώριση (σ.σ.: του παλαιστινιακού κράτους) και άρα τους επόμενους μήνες θα το κάνουμε». «Ο στόχος μας είναι, κάπου τον Ιούνιο, με τη Σαουδική Αραβία να προεδρεύσουμε μιας διάσκεψης όπου μπορεί να οριστικοποιηθεί το κίνημα αμοιβαίας αναγνώρισης από πολλούς» πρόσθεσε ο Μακρόν.
Πράγματι, στις 2 Ιουνίου, με την ευκαιρία διάσκεψης για την Παλαιστίνη στο πλαίσιο του ΟΗΕ, με τη συμμετοχή του Σαουδάραβα πρίγκιπα διαδόχου Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, ο Μακρόν θα θέσει το θέμα. «Θα το κάνω γιατί πιστεύω ότι σε μια δεδομένη στιγμή θα είναι δίκαιο και γιατί θέλω να μετέχω σε μια συλλογική δυναμική που θα επιτρέψει σε όλους όσοι υποστηρίζουν την Παλαιστίνη να αναγνωρίσουν με τη σειρά τους το Ισραήλ. Αυτό θα επιτρέψει επίσης να παλέψουμε κατά εκείνων που αρνούνται το δικαίωμα ύπαρξης στο Ισραήλ, όπως είναι η περίπτωση του Ιράν, και να δεσμευτούμε για τη συλλογική ασφάλεια της περιοχής» εξήγησε ο Μακρόν. Μια προσεγμένη διπλωματικά τοποθέτηση, λαμβάνοντας υπόψη ότι το 2020 οι Συμφωνίες του Αβραάμ είχαν ως αποτέλεσμα την αναγνώριση του Ισραήλ από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Σουδάν και το Μαρόκο. Η δε Σαουδική Αραβία, που είχε ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για προσέγγιση με το Ισραήλ, τις ανέστειλε με το ξεκίνημα των ισραηλινών επιχειρήσεων στη Γάζα θέτοντας ως προϋπόθεση της αναγνώρισης τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους.
Για την Ιστορία, ο Ζεράρ Λαρσέ, πρόεδρος της Γερουσίας, απορρίπτει την αναγνώριση: «Έχουμε ακόμη ομήρους στη Γάζα. Η Παλαιστινιακή Αρχή είναι εξαιρετικά αδύναμη» είπε θεωρώντας ότι η απόφαση αυτή νομιμοποιεί τη Χαμάς...
