Η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται για τα σλοθ καθώς απειλούνται ξανά με εξαφάνιση όπως και οι αρχαίοι συγγενείς τους. Περίπου 10.000 χρόνια πριν, οι γιγάντιοι πρόγονοι αυτών των αργοκίνητων πλασμάτων – τα γιγάντια βραδύποδα (Megatherium) – εξαφανίστηκαν, θύματα των κυνηγών Homo sapiens. Η εικόνα του προϊστορικού ανθρώπου ως ενός όντος που ζούσε αρμονικά σε ισορροπία με τη φύση και σεβόταν τα ζώα δίπλα του είναι, σε μεγάλο βαθμό, ένα ιδεαλιστικό αφήγημα, καθώς οι πρόγονοί μας Homo sapiens ευθύνονται για την εξαφάνιση μερικών από των μεγαλύτερων πλασμάτων, που περπάτησαν ποτέ στον πλανήτη.
Στην Πλειστόκαινο εποχή 2,6 εκατομμύρια έως περίπου 11.700 χρόνια πριν, η Γη φιλοξενούσε μια πληθώρα γιγαντιαίων ζώων, τα οποία κυριαρχούσαν στα οικοσυστήματα της Αμερικής και της Αυστραλίας. Η Μεγαπανίδα της Πλειστοκαίνου περιλάμβανε ζώα με εντυπωσιακό μέγεθος, προβοσκιδοειδή όπως το μαμούθ, το σμιλόδων είδος μαχαιροδόντων αιλουριδών, το γιγαντιαίο βραδύποδα στην Αμερική, και το Diprotodon, το γιγάντιο καγκουρό στην Αυστραλία.
Happy #FossilFriday—we hope you have a mammoth of a year! To help you start, here’s the Museum’s great standing skeleton Mammuthus, the mammoth. Found in Indiana, it lived about 11,000 years ago. Mammoths were larger than woolly mammoths but lacked their long, coarse hair. pic.twitter.com/1NZ0pH4Vp7
— American Museum of Natural History (@AMNH) January 1, 2021
Κατά τη διάρκεια της εξαφάνισης της τεταρτογενούς Μεγαπανίδας (QME), ο κυνηγός-τροφοσυλλέκτης Homo sapiens, ο οποίος έφτασε στις νέες αυτές ηπείρους, εξάλειψε περισσότερα από 178 είδη μεγάλων θηλαστικών – από προϊστορικά μαμούθ μέχρι ζώα σε μέγεθος προβάτου, μεταξύ του 52.000 και του 9.000 π.Χ. Μέσα σε ελάχιστες χιλιετίες η Αυστραλία έχασε το 88% των ειδών, η Βόρεια Αμερική έχασε το 83% και η Νότια Αμερική το 72%.

Τα γιγάντια βραδύποδα που κάποτε ευδοκιμούσαν στις σαβάνες και τα πυκνά δάση, παρά το επιβλητικό τους μέγεθος δεν κατάφεραν να επιβιώσουν την παρουσία του ανθρώπου, κυνηγήθηκαν ανελέητα από μικρές ομάδες ανθρώπων. Οι πληθυσμοί των γιγαντιαίων βραδύποδων, άλλοτε κυρίαρχοι των αμερικανικών τοπίων, εξαφανίστηκαν μέσα σε λίγες χιλιετίες, μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν στην επιθετική εξάπλωση του ανθρώπινου είδους, το οποίο τότε μετά βίας έφτανε ένα πληθυσμό των πέντε εκατομμυρίων.
Did you know a 12 foot tall ground sloth once walked the earth?
— Natural History Museum (@NHM_London) September 26, 2024
Charles Darwin discovered the creature's skull on the Argentinian Coast on HMS Beagle. 😮
The Megatherium americanum, meaning 'great beast from America' was up to 10x bigger than the sloth we know today. pic.twitter.com/ifFhAvf96m
Η εξαφάνιση της τεταρτογενούς Μεγαπανίδας σήμανε την αρχή μιας νέας εποχής, αυτή της κυριαρχίας του ανθρώπου στη φύση. Οι συνέπειες της εξαφάνισης εξακολουθούν να είναι εμφανείς σε κάθε πτυχή του οικοσυστήματος, από την ατμόσφαιρα έως τη βιόσφαιρα, καταδεικνύοντας την ισχυρή επίδραση που είχε η ανθρώπινη δραστηριότητα ακόμη και σε περιόδους που το περιβάλλον φαινομενικά δεν ελεγχόταν από τον άνθρωπο.

Ένα θλιβερό «déjà vu»
Εκατομμύρια χρόνια μετά, τα σλοθ βρίσκονται ξανά στο χείλος της εξαφάνισης. Όπως και στην Πλειστόκαινο, η ανθρώπινη δραστηριότητα εξακολουθεί να οδηγεί στην εξαφάνιση των ειδών και αν κάποτε η απειλή ερχόταν από το δόρυ του κυνηγού, σήμερα η απειλή προέρχεται από κάτι ακόμα πιο αποτελεσματικό: την κλιματική κρίση.
Η αύξηση της θερμοκρασίας επηρεάζει αρνητικά τον μεταβολισμό και τη συμπεριφορά των ζώων, με ορισμένα είδη να βάλλονται περισσότερο από άλλα. Είδη όπως οι βραδύποδες που έχουν αργό μεταβολισμό και περιορισμένη ικανότητα ρύθμισης της θερμοκρασίας του σώματός τους, επηρεάζονται δραματικά από την αύξηση της θερμοκρασίας.
Πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «PeerJ Life & Environment» εστίασε στους δίποδους βραδύποδες που ζουν στην Κόστα Ρίκα, σε περιοχές με διαφορετικά κλίματα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η κλιματική αλλαγή έχει σημαντικές επιπτώσεις στους πληθυσμούς των βραδύποδων, ειδικά σε εκείνους που ζουν σε ορεινές περιοχές, ενώ ακόμη και οι πληθυσμοί σε χαμηλότερα υψόμετρα αντιμετωπίζουν προβλήματα, λόγω της αδυναμίας τους να προσαρμοστούν σε αυξημένες θερμοκρασίες. Η μελέτη επίσης συμπέρανε ότι οι ενεργειακές απαιτήσεις των ζώων αλλάζουν με τη μεταβολή των θερμοκρασιών, με τα τροπικά είδη να είναι λιγότερο ανθεκτικά στις μεταβολές της θερμοκρασίας.
Brown-Throated sloths are built for life in the treetops, spending nearly all of their time aloft. #WILDUntamed #InternationalSlothDay pic.twitter.com/5FyS3awKoi
— Nat Geo WILD (@natgeowild) October 20, 2017
Η καταστροφή των τροπικών δασών, που αποτελούν τον φυσικό τους οικότοπο, είναι ίσως η μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωσή τους. Η αποψίλωση των δασών μειώνει σημαντικά τις περιοχές όπου μπορούν να ζήσουν και να τραφούν. Η απομόνωση σε μικρές περιοχές δασών οδηγεί σε μείωση της γενετικής ποικιλότητας και αυξάνει τον κίνδυνο ασθενειών.
Η απειλή εξαφάνισης που αντιμετωπίζουν σήμερα τα σλοθ αποτελεί ένα μακάβριο déjà vu από το παρελθόν. Στη συνείδηση του, ο σύγχρονος Homo Sapiens μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τον προϊστορικό Homo Sapiens κυνηγό, αλλά τα στοιχεία αποκαλύπτουν την ωμή πραγματικότητα: η παρουσία του στη Γη υπήρξε καταστροφική από την αυγή της ιστορίας έως και σήμερα. Η φύση και τα άλλα ζώα δεν ήταν ποτέ φίλοι του, η σχέση του μαζί τους δεν ήταν ποτέ σχέση σεβασμού και αγάπης, αλλά σχέσης κυριαρχίας και εκμετάλλευσης. Το μόνο που άλλαξε είναι τα εργαλεία.