Το πρωί της Τετάρτης υπήρχε αβεβαιότητα για τον νικητή των αμερικανικών προεδρικών εκλογών. Ο Τζο Μπάιντεν είχε πάρει κεφάλι στη λαϊκή ψήφο και η διαφορά θα άνοιγε σε σχεδόν 4 εκατομμύρια ψήφους τις επόμενες ημέρες, όμως, όπως γνωρίζουν όλοι όσοι παρακολούθησαν έστω για λίγο την περίπλοκη διαδικασία, το αποτέλεσμα κρίνεται από την πλειοψηφία στο σώμα των 570 εκλεκτόρων, όπου εκπροσωπούνται -όχι και τόσο αναλογικά- οι αμερικανικές πολιτείες, με βάση τον νικητή σε κάθε πολιτεία. Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αμφισβητούσε ήδη το προβάδισμα του Τζο Μπάιντεν και στα δύο επίπεδα, ενώ ο Δημοκρατικός υποψήφιος συνιστούσε ψυχραιμία και ζητούσε να καταμετρηθεί και η τελευταία ψήφος. Το καζάνι έβραζε στη «μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου». Παραδόξως, δεν συνέβαινε το ίδιο στα χρηματιστήρια.
Έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε, να ακούμε και να βλέπουμε ότι στις εκλογικές αναμετρήσεις ανά τον κόσμο η αβεβαιότητα για το εκλογικό αποτέλεσμα ρίχνει στα τάρταρα τους χρηματιστηριακούς δείκτες. Στις περίπτωση των ΗΠΑ, συνέβη το αντίθετο. Καθώς ξημέρωνε η 4η Νοεμβρίου το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης κινήθηκε ανοδικά και έκανε ρεκόρ ενδοσυνεδριακής ανόδου 700 μονάδων (2,6%). Ο δείκτης των βιομηχανικών μετοχών Dow Jones εκτοξεύτηκε πάνω από τις 28.180 μονάδες, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη εδώ και έναν αιώνα άνοδο για την επόμενη ημέρα μιας εκλογικής αναμέτρησης.
Γιατί τα golden boys δεν φοβήθηκαν την αβεβαιότητα; Η εξήγηση είναι εύκολη, σύμφωνα με τους ίδιους και με άλλους «παράγοντες των αγορών». Παράλληλα με την προεδρική εκλογή, οι Αμερικανοί ψήφισαν για το Κογκρέσο (όλη τη Βουλή των Αντιπροσώπων και την ανανέωση του ενός τρίτου των εδρών της Γερουσίας). Οι χρηματιστές δεν πόνταραν απλώς σε νίκη του Μπάιντεν. Πόνταραν στο ότι οι Δημοκρατικοί θα αλώσουν μεν τον Λευκό Οίκο και θα διατηρήσουν την πλειοψηφία τους στη Βουλή των Αντιπροσώπων αλλά δεν θα καταφέρουν να ανατρέψουν την πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών στη Γερουσία. Πόνταραν δηλαδή στο ότι ο Δημοκρατικός Πρόεδρος δεν θα εφαρμόσει το οικονομικό πρόγραμμά του γιατί οι Ρεπουμπλικανοί θα το μπλοκάρουν στη Γερουσία.
Οι Δημοκρατικοί έχουν εξαγγείλει αύξηση της φορολόγησης των μεγάλων επιχειρήσεων και ανατροπή της «φορολογικής μεταρρύθμισης» του 2017, με την οποία ο δήθεν αντισυστημικός Τραμπ στην πράξη είχε ευνοήσει τους ισχυρούς εις βάρος των αδύναμων. Επίσης, το κόμμα του Μπάιντεν έχει υποσχεθεί να βάλει φρένο στην ασυδοσία των μεγάλων βιομηχανιών και του μεγάλου κεφαλαίου, με νομοθετικές παρεμβάσεις για τα εργασιακά, το περιβάλλον, την υγεία. Όλα αυτά που οι υπέρμαχοι της «ελευθερίας» ξορκίζουν ως «ρύθμιση» των αγορών, ως κρατική παρέμβαση στην καπιταλιστική ανάπτυξη, στον βαθμό που θα επιχειρήσει να τα κάνει πράξη ο Μπάιντεν, θα πέσει πάνω στον... τοίχο της Γερουσίας, παρά την πίεση της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών, που βγαίνει ενισχυμένη στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Ένα άλλο ζήτημα είναι πώς η συστημική Αμερική θα καταφέρει να βγάλει τον Τραμπ από τον Λευκό Οίκο. Ο διχαστικός Πρόεδρος θα παραμείνει εκεί τουλάχιστον μέχρι τις 20 Ιανουαρίου, οπότε ορκίζεται ο Πρόεδρος της επόμενης τετραετίας. Πολλά μπορεί να συμβούν μέχρι τότε. Η πόλωση είναι μεγάλη. Με τις καταγγελίες για νοθεία, «παράνομες ψήφους» και «κλεμμένες εκλογές», ο Τραμπ δοκιμάζει την αντοχή των δημοκρατικών θεσμών. Όχι σε κάποια εξωτική χώρα όπως η... Βενεζουέλα, αλλά στη δική του χώρα, που επαίρεται ότι αποτελεί τον φάρο της Δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο.
