Ακούσματα από Pink Floyd, REM ή Radiohead χαρακτήριζαν τα γυμνασιακά χρόνια της. Και Beatles, Edith Piaf και Κηλαηδόνης από το πικάπ του ερασιτέχνη κιθαρίστα πατέρα. Συναντούσαν τον Debussy και τον Σοπέν που διδασκόταν, μέχρι που έφτασε στο δίπλωμα του πιάνου από την αγαπητή Κριστίν Τοκατλιάν, στο Μαιάνδρειο Ωδείο. Αμέσως μετά ήρθε η τζαζ από το σαξόφωνο του Sonny Rollins, το πιάνο του Oscar Peterson, τη φωνή του «Ol’ Blue Eyes». Όμως ο Bill Evans με το cool πιάνο του και τον κλασικότροπο ρομαντισμό του ήταν αυτός που άγγιξε βαθιά τον ψυχισμό της.
Σοβαρή στους πρώτους μουσικούς της ρόλους στη διάρκεια των σχολικών χρόνων, το δίπλωμα του πιάνου έβαλε ανάμεσα στις άλλες επαγγελματικές της επιλογές τη μουσική. Παρακολουθώντας τον τριετή κύκλο της Μουσικοκινητικής Αγωγής Orff, αυτός ήταν ο πρώτος σταθμός στην ένταξή της στη μουσική κοινότητα, με τα απλά υλικά να της δίνουν μεγάλη χαρά. Ο βιομηχανικός σχεδιασμός που θα μάθαινε, αν τελικά πήγαινε στη σχολή στην οποία πέρασε, δεν την ενδιέφερε πια.
Στη βιομηχανία της μουσικής
Σπουδάζοντας marketing και επικοινωνία στο Deree, παράλληλα έβρισκε ενδιαφέρον στη μουσική ιστορία και τεχνολογία που διδασκόταν. Και το δίλημμα παρέμενε: να γίνει μουσικός ή επαγγελματίας του marketing; Η απόφαση ήταν: Music Business Management στο Πανεπιστήμιο του Westminster της Αγγλίας. Απολαυστικά χρόνια σπουδών διαδέχθηκαν η πρακτική της στη δισκογραφική EMI στο Λονδίνο και λίγη μουσική στις φοιτητικές γιορτές. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, η Eros Music την υποδέχτηκε στις τάξεις της και η Κατερίνα, κατακτώντας έναν-έναν τους στόχους της, επέλεγε τον επόμενο. Η συνεργασία της με τους γνωστούς καλλιτέχνες της εταιρείας άνοιξε τους ορίζοντες της δισκογραφίας. Δελτία Τύπου, προώθηση και επαφές με ραδιοφωνικούς παραγωγούς και υποστήριξη συναυλιών κρατούσαν την επιμελή Κατερίνα στο παρασκήνιο της βιομηχανίας της μουσικής. Στο τμήμα Strategic Marketing της πολυεθνικής Sony Music Entertainment ασχολήθηκε με την πολύπλοκη παραγωγή των premiums-ενθέτων στις κυριακάτικες εφημερίδες της εποχής και με τα πνευματικά δικαιώματα της μουσικής στη διαφήμιση. Κάπου εκεί ήρθε και ο πρώτος της μαθητής στο πιάνο. Και η τζαζ. Τα διευρυμένα ακούσματά της από την ενασχόλησή της με τον κατάλογο του ρεπερτορίου της Sony Music, αλλά και οι συναυλίες που έτυχε να παρακολουθήσει σε αθηναϊκά τζαζ μπαρ αποτέλεσαν την πρώτη της ουσιαστική επαφή με την τέχνη του αυτοσχεδιασμού. Στο μεταξύ, η κατάρρευση των δισκογραφικών οδήγησε τις πολυεθνικές στη συρρίκνωση. Έτσι η Κατερίνα βρέθηκε να έχει ελεύθερο χρόνο ώστε να ασχοληθεί με τη νέα της αγάπη.
Στα μονοπάτια της τζαζ
Μια συναυλία τζαζ στο Ωδείο Athenaeum την αναστάτωσε. Άρχισε να παίζει με τα άλλα παιδιά, δημιουργώντας τα πρώτα της σχήματα. Ξεφεύγοντας από την έως τότε αποκλειστική της ενασχόληση με την κλασική μουσική, συνάντησε την ποιότητα του σπουδαίου τζαζ πιανίστα Κώστα Γιαξόγλου. Πρώτος της συστηματικός δάσκαλος στο τζαζ πιάνο, ο Σπύρος Μάνεσης την έφερε πιο κοντά στο ρεπερτόριο της τζαζ και ο αυτοσχεδιασμός έδωσε στο παίξιμό της εκφραστική ελευθερία και κοινούς κώδικες με μουσικούς που συνάντησε στην πορεία. Η απόφαση να ασχοληθεί με τη διδαχή, αλλά και την ερμηνεία της μουσικής έγινε μοναδικός προορισμός στη ζωή της.
Τρία χρόνια μετά την ξάφνιασε θετικά η φωνή της Ειρήνης Κωνσταντινίδη. Η μελέτη και η εμπειρία της στο πιάνο τη βοήθησαν να εξελίξει τη φρασεολογία της και η γέννηση του σήμερα επτάχρονου γιου της Ίωνα άλλαξε τη ζωή της. Τραγουδώντας με συμφοιτητές στα στέκια της τζαζ, μέσα της ωρίμαζε η δική της μουσική, με τους δικούς της στίχους και πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Καλή μαμά και επίμονη μουσικός, η Κατερίνα έζησε για λίγο καιρό στην Κύπρο, όπου ολοκλήρωσε τις διδακτορικές της σπουδές στη Μουσική Παιδαγωγική, στο εκεί πανεπιστήμιο. Δασκάλα στα παιδιά, μελετούσε με αφοσίωση και ενθουσιασμό τζαζ πιάνο και φωνητικό αυτοσχεδιασμό στο Ωδείο Athenaeum, δίπλα στον καθηγητή Σύλβιο Σύρρο, εξερευνώντας βαθύτερα τα διαφορετικά είδη της τζαζ μουσικής.
Δασκάλα της μουσικής
Οι άνθρωποι που συνέβαλαν ουσιαστικά στην εξέλιξη της τεχνικής της στο τραγούδι ήταν η Μάιρα Μηλοληδάκη και αργότερα ο Σταύρος Νιφοράτος, ο οποίος μέχρι και σήμερα βρίσκεται δίπλα της ως vocal coach. Η Κατερίνα διδάσκει μουσική και πιάνο τα τελευταία 15 χρόνια, μια δουλειά που τη γεμίζει. Το ότι ξυπνάει το πρωί με καλή διάθεση και ένα εσωτερικό χαμόγελο το θεωρεί μια προσωπική επιτυχία στην αγχωτική εποχή που ζούμε. Όσον αφορά τη σχέση των παιδιών με τη μουσική, πιστεύει ότι η οικογένεια και οι κοινωνικές επιρροές τους, όπως το σχολείο, οι φίλοι ή το ευρύτερο περιβάλλον τους, αποτελούν τους πυλώνες στους οποίους οικοδομούν σταδιακά τη μουσική τους ταυτότητα. Η μουσική στο σπίτι, στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου, η μουσική σε ένα εστιατόριο, στο ασανσέρ, στο σινεμά, στο σχολείο, σε ένα πάρτι, που αντλεί ερεθίσματα από την καθημερινότητα, διαμορφώνει τα μουσικά τους ακούσματα. Τα παιδιά στις μέρες μας σχετίζονται περισσότερο με τη μουσική, αφού έχουν την ευκαιρία μέσα από τα tablets και τα smartphones να εκτίθενται περισσότερο σε αυτή και βλέπουν βίντεο και ταινίες που έχουν μουσικά θέματα, με τα οποία ταυτίζονται.
Η καρποφορία
Η ολοκλήρωση των σπουδών στο τζαζ τραγούδι τον Ιούνιο του 2023 με καθηγητή τον Σύλβιο Σύρρο σηματοδότησε μια περίοδο προσωπικών αλλαγών που άνοιξαν νέους δημιουργικούς ορίζοντες, με αποκορύφωμα την υλοποίηση του «We’ ll meet again», του παρθενικού δισκογραφικού της «διαβήματος», το οποίο πρόσφατα κυκλοφόρησε από την Jazz Breeze Records και γεννά υψηλές προσδοκίες για το αμέσως επόμενο. Σύντομα η Κατερίνα Αδαμοπούλου θα ηχογραφήσει μουσική του εξαίρετου πιανίστα Στέφανου Κοζάνη σε δικούς της στίχους, ενώ μελετά την ποίηση του προπάππου από την πλευρά της μητέρας της συγγραφέα Αντώνιου Λεκόπουλου, που συνεργάστηκε με πολλά έντυπα της Αθήνας και της επαρχίας στα οποία δημοσίευσε μεγάλο μέρος του έργου του. Στόχος της είναι να μελοποιήσει κάποια ποιήματά του, με επιρροές από την τζαζ αλλά και την παραδοσιακή μουσική.
Η Κατερίνα απολαμβάνει όσο τίποτ’ άλλο μια τζαζ εμφάνιση. Ο προβληματισμός της σχετικά με τη μετά Covid συρρίκνωση των συναυλιακών χώρων που φιλοξενούν την τζαζ σκηνή δεν την πτοεί. Κάθε συναυλία, ανεξαρτήτως διάρκειας ή χώρου, αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία και είναι χαρούμενη που έχει παίξει με εξαιρετικούς μουσικούς, κάποιοι εκ των οποίων υπήρξαν κάποτε και δάσκαλοί της.
Αυθόρμητο και δημιουργικό ξεκίνημα
Το άλμπουμ αυτό περιλαμβάνει έξι τραγούδια, πέντε original και μία διασκευή του «Someone to watch over me» του George Gershwin. Στην ηχογράφηση συμμετείχε ένα ταλαντούχο μουσικό σύνολο της αθηναϊκής τζαζ σκηνής: ο Τρύφωνας Τύπου στο πιάνο, ο Παναγιώτης Χαραλαμπόπουλος στο κοντραμπάσο, ο Αναστάσης Γουλιάρης στα τύμπανα. Ακόμα, ο Γιώργος Θωμόπουλος παίζει τρομπέτα και flugelhorn και ο Γιάννης Αρβανιτάκης τρομπόνι. Η ηχογράφηση έγινε στο Artracks Studio από τον Γιώργο Πρινιωτάκη, που έκανε και το τελικό mastering, και οι φωτογραφίες της Ria Karajaba κοσμούν το εξώφυλλο της δημιουργικής γραφίστριας Σοφίας Μπράιλα.
Με ενδοσκοπική διάθεση
Το «We’ll meet again» είναι ένα άλμπουμ που αντανακλά τις προσωπικές μουσικές αναζητήσεις της βοκαλίστριας, πιανίστριας, στιχουργού και συνθέτριας Κατερίνας Αδαμοπούλου. Ένα ταξίδι ανάμεσα στις περίπλοκες σχέσεις της στα διάφορα στάδια της ζωής της. Τα έξι τραγούδια του CD αποκαλύπτουν την ενδοσκοπική της διάθεση μέσα από τους στίχους και τη μουσικότητα των αυτοσχεδιασμών όλων των μουσικών. Η έμπνευση και μία εσωτερική ανάγκη να εκφράσει συναισθήματα και καταστάσεις που βίωνε όσο έγραφε κάθε τραγούδι υπήρξαν κίνητρα στη δημιουργία του δίσκου. Ο τρόπος με τον οποίο η Κατερίνα επεξεργάστηκε το υλικό της ξεδιπλώνει τη μουσική της ταυτότητα και την ιδιοσυγκρασία της, τον χαρακτήρα της. Αυτή η διαδικασία ήταν μία από τις πλέον δημιουργικές φάσεις της ζωής της. Έπαιζε ξανά στο πιάνο ό,τι είχε καταγράψει στο χαρτί, το διόρθωνε, το μετέτρεπε σε κάτι νέο και, συνεπαρμένη από τη δημιουργία της, την παρέδιδε στις ενορχηστρωτικές ιδέες των συνεργατών της.
Διέξοδος, ελπίδα, υπόσχεση
Οι πρώτες συνθετικές απόπειρες ξεκίνησαν στη διάρκεια της πανδημίας, τότε που άρχισαν να ξεδιπλώνονται οι μουσικές της ιδέες, μελετώντας στο πιάνο τις βραδινές ώρες. Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου «We’ ll meet again» ήταν μία από τις πρώτες συνθέσεις που έγραψε εκείνη τη σκοτεινή περίοδο αναζητώντας διέξοδο, ελπίδα, μια υπόσχεση για επανασύνδεση με τους αγαπημένους της ανθρώπους. Τον επόμενο χρόνο η Κατερίνα έγραψε το «When you’re gone» και το «Clock hands», αποτυπώνοντας τον συναισθηματικό της κόσμο, τη σημασία του χρόνου που κυλάει αδιάκοπα και, παράλληλα, γεγονότα που συμβαίνουν μοιραία στις ζωές μας, δίχως να μπορούμε να τα ελέγξουμε. Περνώντας σε μια νέα εποχή, πιο φωτεινή, το «On the spot» αναφέρεται σε ό,τι αυθόρμητο και δημιουργικό της δίνουν χαρά, ενώ το «Distant love» υποδηλώνει έναν νέο προσωπικό κύκλο στη ζωή της. Το «Someone to watch over me», μία από τις πιο αγαπημένες συνθέσεις του George Gershwin, το επέλεξε γιατί την εκφράζουν ιδιαίτερα οι στίχοι του «μεγάλου αδελφού» Ira Gershwin και η υπέροχη μελωδική εισαγωγή που έχει ερμηνεύσει η αλησμόνητη τζαζ φωνή της Ella Fitzgerald.
