Μια νεανική σειρά ήρθε για να ταράξει την εγχώρια τηλεοπτική πραγματικότητα στην εκπνοή της χρονιάς. Το «Milky way» του Βασίλη Κεκάτου έγινε η πιο πολυσυζητημένη σειρά της χρονιάς μετά το «Maestro» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη και σίγουρα έχει κάτι για όλους. Όσες κριτικές αντιρρήσεις και να έχει κάποιος για το «Milky way», αποτελεί μια φρέσκια σειρά που απευθύνεται σε μια γενιά η οποία δεν έχει μάθει να βλέπει δημόσια τηλεόραση και σίγουρα αποτελεί ένα βήμα μπροστά για την πρόοδο της τηλεοπτικής μυθοπλασίας, που επιμένει να κοιτάζει στο παρελθόν και να περιφρονεί το παρόν και τις νεότερες ηλικίες
Milky way
Διαθέσιμο στο Vodafone TV
Το «Milky way» έγινε δεκτό μετά βαΐων και κλάδων ως μια όαση σε μια πληκτική και συντηρητική (σαπουνο)τηλεοπτική πραγματικότητα που έσπερνε «Σασμούς» και θέριζε τη «Γη της ελιάς». Το άστρο του ανερχόμενου σκηνοθέτη Βασίλη Κεκάτου έλαμψε απότομα με τη μικρού μήκους απόπειρα «The distance between us and the sky» που βραβεύτηκε στις Κάννες. Ο Κεκάτος δεν είχε σκηνοθετήσει μεγάλου μήκους ταινία πριν καταπιαστεί με το «Milky way» και βούτηξε αμέσως στα βαθιά με μια σειρά 8 επεισοδίων, που απέκτησε μεγάλο hype προτού καν προβληθεί στο Mega. Η ιστορία αναπτύσσεται γύρω από μια «ανεπιθύμητη» εγκυμοσύνη μιας μαθήτριας Λυκείου σε μια πόλη στη Βόρεια Ελλάδα. Η νεαρή μαθήτρια θα βρει το σθένος να αντεπεξέλθει στα θέλω των άλλων με την καθοριστική συναισθηματική βοήθεια ενός queer συμμαθητή της, που έχει τα δικά του αγεφύρωτα προβλήματα αλληλοκατανόησης με τον πατέρα του.
Αυτή η σειρά σίγουρα έφερε έναν φρέσκο αέρα στο συντηρητικό τοπίο της μετα-Covid τηλεοπτικής μυθοπλασίας, που αντλεί ιστορίες απ’ τα αρχαϊκά προξενιά, τις κληρονομιές και τις οικογενειακές δολοπλοκίες που γεμίζουν εκατοντάδες ώρες φτηνού περιεχομένου συνήθως με αναχρονιστικά μηνύματα. Το «Milky way» κερδίζει το στοίχημα με τη σύγχρονη διεύθυνση φωτογραφίας και την εντυπωσιακή χρήση των ανοιχτών τοπίων. Τα γεωμετρικά κάδρα αναδεικνύουν έναν ορίζοντα που καθρεφτίζει τη μοναξιά των παιδιών στην πνιγηρή επαρχιακή πόλη, που δεν τους προσφέρει κανένα παρόν και κανένα μέλλον. Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως αυτή η αισθητική φιλοτεχνήθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο προκειμένου να γίνει αρεστή στα μάτια Αμερικανών executives που επιλέγουν ευρωπαϊκές σειρές: Ο τόπος αυτός μοιάζει περισσότερο με το Άινταχο παρά με το Κιλκίς. Το άλλο σοβαρό ζητούμενο είναι η αγωνία του σκηνοθέτη να χωρέσει (να στριμώξει μάλλον) όσα περισσότερα καυτά θέματα της εποχής μπορεί μέσα στο σενάριο. Ο σεξισμός, η ομοφοβία, το revenge porn, η καταπιεσμένη γυναικεία σεξουαλικότητα, η ταξική εκμετάλλευση στην εργασιακή φάμπρικα, τα πατριαρχικά στερεότυπα που χειραγωγούν τις θηλυκότητες -όλα τα επικρατέστερα θέματα στην κοινωνική ατζέντα των social media- εμφανίζονται τόσο προσεκτικά παραταγμένα για να ενοχλήσουν ευθύβολα, ώστε καταλήγουν κάπως βολικά. Τα πάντα στο «Milky way» είναι τόσο ξεκάθαρα, τόσο σαφή, που η απουσία οποιασδήποτε αμφισημίας κάνει τα νοήματα εύκολα τόσο για τους προοδευτικούς θεατές που θα νιώσουν (δικαίως) ότι επιτέλους αυτά τα θέματα βρίσκουν τον δρόμο για τη μικρή οθόνη, όσο και για τους ακραία συντηρητικούς ή τους φασίστες που έχουν κάτι απτό και χειροπιαστό να τους εξοργίσει (με αποτέλεσμα την έμμεση δημοσιότητα).
Ο Βασίλης Κεκάτος είναι ικανός στιλίστας της mainstream εικόνας, αλλά μάλλον υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του ως αφηγητής και από ανασφάλεια υπερφόρτωσε με ζητήματα ατζέντας τη δυτικότροπη αφήγησή του, αντί να τους επιτρέψει να αναπτυχθούν οργανικά και να αφήσουν ουσιαστικό καλλιτεχνικό και κοινωνικό αντίκτυπο σε βάθος χρόνου. Τελικά, το «Milky way» εκτοξεύεται στον γαλαξία του εβδομαδιαίου trending topic που θα ξεφουσκώσει σε ένα 24ωρο, προτού έρθει το επόμενο social media outrage - για να χρησιμοποιήσω την ξενική slang της γενιάς του TikTok που κυριαρχεί στα επεισόδια.
John Lennon: Murder without a trial
Διαθέσιμο στο Vodafone TV
Στις 8 Δεκεμβρίου του 1980 η υφήλιος συγκλονίστηκε από την απροσδόκητη και αναίτια εν ψυχρώ δολοφονία του Τζον Λένον έξω από το κτήριο στο οποίο ζούσε στη Νέα Υόρκη. Ένας οπλισμένος παρανοϊκός με το όνομα Μαρκ Τσάπμαν καραδοκούσε για ώρες στην είσοδο, υποκρινόμενος ότι βρίσκεται εκεί για να πάρει αυτόγραφο από το πρώην μέλος των Beatles. Το ερευνητικό ντοκιμαντέρ τριών επεισοδίων, έχοντας αφηγητή τον Κίφερ Σάδερλαντ, επιχειρεί να διαλευκάνει τις προθέσεις και τα κίνητρα που όπλισαν το χέρι του Τσάπμαν. Όπως αναφέρουν στον τίτλο οι δημιουργοί, δεν υπήρξε ποτέ δίκη για το έγκλημα εξαιτίας της άμεσης και ψύχραιμης ομολογίας του δράστη, επομένως τα στοιχεία της αστυνομικής έρευνας δεν ήρθαν ποτέ στο φως. Ο δολοφόνος δεν αντιστάθηκε καθόλου στη σύλληψή του και δήλωσε στους ανακριτές ότι το προηγούμενο βράδυ ο Θεός τού είχε υπαγορεύσει τι να πράξει.
Το ντοκιμαντέρ περιέχει μερικές συναρπαστικές συνεντεύξεις από αυτόπτες μάρτυρες, κάποιοι εκ των οποίων μιλούν πρώτη φορά δημόσια, καθώς και ορισμένες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για το χρονικό του εγκλήματος (που σχετίζονται με το βιβλίο του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ «Ο φύλακας στη σίκαλη»), αλλά και ορισμένες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη ζωή του Τσάπμαν. Τα γεγονότα παρουσιάζονται με ψυχραιμία, χωρίς φλυαρία και τάσεις μελοδραματισμού. Εκεί που χωλαίνει το εγχείρημα είναι όταν ο σκηνοθέτης παρασύρεται από μερικές εξωπραγματικές θεωρίες συνωμοσίας για τη δολοφονία, που προκύπτουν από το γεγονός ότι ο Λένον είχε κηρυχθεί εχθρός του κράτους εξαιτίας της αντιπολεμικής του ρητορικής. Ο Τσάπμαν βρίσκεται ακόμη στη φυλακή, χωρίς να διαφαίνεται καμία πιθανότητα να βγει, εξαιτίας της αντίδρασης της οικογένειας της Γιόκο Όνο και του φόβου για τις κοινωνικές διαστάσεις που θα έπαιρνε μια τέτοια αποφυλάκιση.