Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.0°C25.9°C
3 BF 34%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
25 °C
23.4°C26.5°C
2 BF 33%
ΠΑΤΡΑ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.0°C24.4°C
2 BF 51%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.7°C21.0°C
2 BF 71%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
24.0°C24.0°C
1 BF 40%
Μαρία Ναθαναήλ / Θέλουμε μια μεγάλη κινηματογραφική γιορτή σε όλο το κέντρο της Αθήνας
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Μαρία Ναθαναήλ / Θέλουμε μια μεγάλη κινηματογραφική γιορτή σε όλο το κέντρο της Αθήνας

ΝΑΘΑΝΑΗΛ
Φωτογραφίες για την Αυγή: Παύλος Παρασκευάς

Συναντηθήκαμε με τη Μαρία Ναθαναήλ στον Πύργο «Απόλλων», σε αυτό το ιδιαίτερο κτήριο όπου στεγάζονται και τα γραφεία του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας. Συναντηθήκαμε Κυριακή λίγο πριν την επίσημη πρεμιέρα και γίναμε μάρτυρες του δημιουργικού άγχους της ομάδας να είναι όλα έτοιμα σε αυτή τη δυναμική επιστροφή του φεστιβάλ στην κανονικότητα μετά από δύο χρόνια πανδημία. Έχοντας την ευθύνη της επικοινωνίας του φεστιβάλ, μας παρουσίασε τα highlights της φετινής διοργάνωσης, μας μίλησε για τα αφιερώματα και τις ταινίες σπουδαίων δημιουργών που θα προσγειωθούν στις κλειστές αίθουσες κατευθείαν από τα μεγαλύτερα διεθνή φεστιβάλ. Δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει τη μουσική διάθεση της φετινής διοργάνωσης καθώς και το έντονο άρωμα γυναίκας, αφού το φεστιβάλ φιλοξενεί πολλές ταινίες γυναικών δημιουργών αλλά και πολλές γυναικείες ιστορίες.

Η Μαρία Ναθαναήλ ζει και εργάζεται στο κέντρο της πόλης, στο δικό της «χωριό», όπως λέει. Αδύνατον να κρύψει την αγάπη της για την πόλη, την οποία περπατά, αφουγκράζεται με τον δικό της μοναδικό τρόπο και γι’ αυτό καμαρώνει και για το Athens Open Air Festival, την καλοκαιρινή διοργάνωση των Νυχτών Πρεμιέρας, που επανανοηματοδοτεί σημεία της πόλης μετατρέποντάς τα σε έναστρους θερινούς κινηματογράφους χωρίς αποκλεισμούς. Ελεύθερα. Αυτή είναι η Μαρία Ναθαναήλ.

Συνέντευξη στον Χρήστο Τζίφα

Φωτογραφίες για την ΑΥΓΗ της Κυριακής: Παύλος Παρασκευάς

Πώς είναι φέτος το φεστιβάλ, πώς είναι η επιστροφή στην κανονικότητα;

Είμαστε ενθουσιασμέν@ γιατί μετά από δύο χρόνια πανδημία επιστρέφουμε στις κλειστές αίθουσες με το σύνθημα «Σινεμά αποκλειστικά στη μεγάλη οθόνη» για να κινητοποιήσουμε τον κόσμο να επιστρέψει στη συλλογική εμπειρία της αίθουσας και να βιώσει μια κινηματογραφική εμπειρία χωρίς να πατάει pause στη μικρή οθόνη ή στο κινητό του. Θεωρούμε πως το σινεμά είναι και αυτή η συλλογική εμπειρία τού να βρίσκεσαι σε μια αίθουσα με άγνωστους ανθρώπους και να βιώνεται ταυτόχρονα το συναίσθημα που προκαλεί ή εμπνέει μια ταινία. Επίσης, με ενθουσιασμό επιστρέφουμε στα πάρτι με αφορμή είτε ταινίες είτε διαγωνιστικά μας τμήματα, γιατί δεν είναι μόνο ο χορός και το τραγούδι, είναι ότι φεύγουμε από μια προβολή και πηγαίνουμε σε ένα μπαρ και συζητάμε την ταινία που είδαμε και οργανώνουμε τις επόμενες προβολές μας. Είναι μια επιστροφή σε αυτό που ονομάζουμε εμείς κανονικότητα του φεστιβάλ. Θέλουμε 11 ημέρες όλο το κέντρο της Αθήνας να είναι μια μεγάλη κινηματογραφική γιορτή.

Τι αντιμετώπισε το φεστιβάλ τα χρόνια της πανδημίας;

Λόγω της φοβίας της πανδημίας υπήρξε μία πτώση στον αριθμό των θεατών στα σινεμά. Η μεγάλη πρόκληση όταν διοργανώσαμε τις δύο υβριδικές εκδόσεις ήταν η ευλαβική τήρηση των υγειονομικών μέτρων. Επειδή ήμασταν η μόνη πολιτιστική εκδήλωση που συνέβαινε και σε φυσικούς χώρους εκείνη την περίοδο, η προσέλευσή του κοινού ήταν συγκινητική. Ωστόσο, λόγω της περιορισμένης χωρητικότητας που επέβαλαν τα υγειονομικά μέτρα, σε συνδυασμό με την αγωνία και τον φόβο που είχαν οι θεατές -ειδικά την πρώτη χρονιά- σημειώθηκε πτώση και στα εισιτήρια. Φέτος πάμε με πλήρη χωρητικότητα και γεμάτες κλειστές αίθουσες, και, παρά τις προκλήσεις που έχουν επιφέρει οι streaming πλατφόρμες, το παράνομο downloading και η αλλαγή στο τοπίο της κινηματογραφικής διανομής, είμαστε αισιόδοξ@ ότι το κοινό θα επανέλθει μαζικά και δυναμικά για να απολαύσει αυτό το κινηματογραφικό εντεκαήμερο, όπως έγινε και με το θέατρο και τη μουσική.

Επειδή στο ευρύ κοινό δεν είναι γνωστός ο ρόλος ενός υπεύθυνου επικοινωνίας, θα ήθελες να μας περιγράψεις λίγο το πεδίο ευθύνης σου στο φεστιβάλ;

Προώθηση του φεστιβάλ στον Τύπο, επαφή με τα παραδοσιακά και τα νέα μέσα ενημέρωσης, τους δημοσιογράφους για να οργανώσουμε συνεντεύξεις των καλεσμένων μας, συνεντεύξεις Τύπου και ό,τι έχει να κάνει με την προβολή του προγράμματος και όλων των δράσεων και των εκδηλώσεων του φεστιβάλ. Ό,τι έχει να κάνει με τη δημόσια εικόνα του φεστιβάλ είτε σε επίπεδο θεσμού είτε σε επίπεδο της συγκεκριμένης διοργάνωσης, που και φέτος περιλαμβάνει περισσότερες από 100 ταινίες μεγάλου μήκους και 42 μικρού, πάρτι, masterclass, εκθέσεις κ.λπ.

ΝΑΘΑΝΑΗΛ ΜΑΡΙΑ
Φωτογραφίες για την Αυγή: Παύλος Παρασκευάς

Ποια είναι τα highlights του φετινού προγράμματος;

Αρχικά, ένα τρίπτυχο με έμφαση στη μουσική. Διοργανώνουμε ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Ennio Morricone. Έχουμε πανελλήνια πρεμιέρα την προβολή του βραβευμένου ντοκιμαντέρ «Ennio», σε σκηνοθεσία Τζουζέπε Τορνατόρε, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το Σάββατο 1 Οκτωβρίου, παρουσία του γιου του μεγάλου μαέστρου Μάρκο Μορικόνε. Θα προηγηθεί το μουσικό κουαρτέτο Stavros Lantsias Quartet, θα κάνουμε παρουσίαση της βιογραφίας του και μια παράλληλη έκθεση με έργα εμπνευσμένα από το έργο του. Θα προβάλουμε το πολυαναμενόμενο ντοκιμαντέρ για τον Bowie και θα γίνει ένα πάρτι όπου συνδυάζουμε Bowie, New Romantics και ένα αφιέρωμα με τίτλο «Queer Britannia: Όταν το βρετανικό σινεμά βγήκε από την ντουλάπα». Θα επαναλάβουμε την πολύ επιτυχημένη προβολή του «Νοσφεράτου» συνοδεία ζωντανής πρωτότυπης μουσικής από τον Νίκο Βελιώτη. Έχουμε ένα μεγάλο αφιέρωμα στο New Hollywood, στο ένδοξο αμερικανικό κλασικό σινεμά των 70s με τίτλο «The revolution will not be televised: Το Νέο Χόλιγουντ και το Αμερικανικό Σινεμά των seventies». Θα δείξουμε την καινούργια ταινία του Σκολιμόφσκι παρουσία του, αλλά και πολλές σπουδαίες ταινίες που έχουν βραβευτεί σε διεθνή φεστιβάλ. Ακόμη, στο φετινό πρόγραμμα πρωτοστατούν οι γυναίκες δημιουργοί και οι γυναικείες ιστορίες.

Αυτό το γυναικείο άρωμα του φεστιβάλ είναι συνειδητή επιλογή ή είναι κάτι που συμβαίνει έτσι κι αλλιώς;

Είναι ένας συνδυασμός. Και η ομάδα συνειδητά θέλει να δίνει παραπάνω βήμα στις γυναίκες δημιουργούς, που παραδοσιακά στον κινηματογράφο κάπως δεν είχαν την αναπαράσταση που τους αξίζει, αλλά ζούμε και μια εποχή που το φεμινιστικό κίνημα έχει βοηθήσει και η κινηματογραφική βιομηχανία ενθαρρύνει την παραγωγή ταινιών από γυναίκες δημιουργούς, σεναριογράφους και υπόλοιπους συντελεστές. Είναι ένας συνδυασμός και του momentum και μιας συνειδητής επιλογής από την ομάδα του φεστιβάλ.

ΝΑΘΑΝΑΗΛ ΜΑΡΙΑ
φωτογραφίες για την Αυγή: Παύλος Παρασκευάς

Μπορείς να κάνεις έναν μικρό απολογισμό του Athens Open Air Festival;

Το Open Air είναι καμάρι και στολίδι των Νυχτών Πρεμιέρας γιατί αναδεικνύει ανεξερεύνητα ή/και αγαπημένα σημεία στην πόλη. Είναι ένας τρόπος να δεις την πόλη (σου) με νέα ματιά. Και όχι μόνο την Αθήνα, γιατί δεν περιοριζόμαστε γεωγραφικά πλέον μόνο σ’ αυτή. Φέτος πήγαμε σε νησιά του Αιγαίου (Μύκονος, Σέριφος). Είναι μια μοναδική καλοκαιρινή απόδραση και ψυχαγωγία γιατί στην Ελλάδα το θερινό σινεμά είναι από τις πιο ιδιαίτερες κινηματογραφικές εμπειρίες που μπορείς να απολαύσεις. Είναι πιο χαλαρή η ατμόσφαιρα σε σχέση με μια κλειστή αίθουσα και είναι ένας τρόπος να συστήσεις στο κοινό το κλασικό σινεμά, ειδικά αφού στην περίπτωσή μας το προσφέρουμε με τις καλύτερες οπτικοακουστικές προδιαγραφές. Είναι ένα καμάρι γιατί έχει ελεύθερη είσοδο και απευθύνεται σε όλ@ χωρίς κανέναν αποκλεισμό. Προσπαθούμε οι περισσότερες προβολές να είναι και προσβάσιμες για άτομα με αναπηρία. Φέτος στα νησιά ήταν συγκινητικά. Στη Σέριφο ειδικά, τα παιδιά του νησιού δεν είχαν ξαναδεί σινεμά σε μεγάλη οθόνη και αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο.

ΝΑΘΑΝΑΗΛ ΜΑΡΙΑ
Φωτογραφίες για την Αυγή: Παύλος Παρασκευάς

Ως μέλος μιας ομάδας που διοργανώνει ένα τέτοιο φεστιβάλ στην πόλη και ως κάτοικος Εξαρχείων πώς βιώνεις τα Εξάρχεια τώρα;

Πέρα από το τι γίνεται με την αστυνομική παρουσία και με τις εξελίξεις σε επίπεδο πολεοδομικών πλάνων και του μετρό, θα προτιμήσω να μιλήσω για την εμπειρία μου ως κάτοικος. Τα τελευταία δύο χρόνια η κατάσταση έχει αρχίσει και γίνεται δυσάρεστη σε οικονομικό επίπεδο. Βιώνω και εγώ τις επιπτώσεις αυτού που ονομάζουμε gentrification. Μια κατακόρυφη και δυσανάλογη άνοδο των τιμών σε σχέση και με το επίπεδο των διαμερισμάτων και των σπιτιών που νοικιάζονται και σε σχέση με το ότι είναι μια περιοχή που πάντα ήταν προσβάσιμη και σε ανθρώπους με χαμηλότερες οικονομικές δυνατότητες και δεν ήταν μεγαλοαστική γειτονιά. Αναγκάζομαι να φύγω από το διαμέρισμα που έμενα, οπότε δεν θα είμαι πια Εξαρχειώτισσα. Ωστόσο, να αναφέρω ότι είναι μια πολύ όμορφη γειτονιά λόγω του ελεύθερου και συμπεριληπτικού της χαρακτήρα, της ζωντάνιας που έχει και της παράδοσης που φέρει κινηματικά και πολιτιστικά. Και είναι λογικό να είναι πόλος έλξης ανθρώπων και από το εξωτερικό και να γίνεται ένας πολύ δημοφιλής προορισμός, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται με ισορροπία. Οι επισκέπτες/-ριες να έρχονται με αυτήν την εξερευνητική διάθεση να τη βιώσουν σαν να είναι κάτοικοι και να προσπαθήσουν να αντιληφθούν τα κοινωνικοπολιτικά χαρακτηριστικά της. Αυτό που αγοράζονται τα σπίτια σε χαμηλές τιμές και μετά ενοικιάζονται ή πωλούνται σε εξωφρενικές τιμές με αποτέλεσμα να εκδιώχνονται οι παραδοσιακοί κάτοικοι, που μπορεί να είναι και ευάλωτες ομάδες, είναι κάτι που με δυσαρεστεί. Θεωρώ πως τα Εξάρχεια, εκτός από τις τιμές των ακινήτων που δεν εξαρτώνται από κατοίκους, κάπως αντιστέκονται ακόμη, καθώς τουλάχιστον οι τιμές του φαγητού και του ποτού παραμένουν σταθερές και φυσιολογικές. Το θέμα της στέγασης είναι ένα εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα. Δεν θέλω να δούμε να συμβαίνει αυτό που συμβαίνει στο εξωτερικό, όπου μια γειτονιά του κέντρου με έντονη Ιστορία και ανοιχτότητα καταλήγει να γίνει Ντίσνεϊλαντ μόνο για εύρωστους οικονομικά τουρίστες. Είμαι αισιόδοξη, όμως, γιατί οι κάτοικοι έχουν μια παράδοση αντίστασης.

Ποια είναι η σχέση σου με την Αθήνα;

Είμαι χωριάτισσα, όπως με λέει και ένας δικός μου άνθρωπος. Δηλαδή, ενώ απολαμβάνω πολύ την αίσθηση ελευθερίας και ανωνυμίας που σου δίνει μια μεγαλούπολη όπως η Αθήνα, ταυτόχρονα στην καθημερινότητά μου δεν απομακρύνομαι φοβερά από τα όρια του «χωριού» που είναι το ευρύτερο κέντρο. Αγαπώ πολύ το κέντρο της Αθήνας. Με όλα του τα σοβαρά προβλήματα, είτε έχουν να κάνουν με την ηχορύπανση και τη μόλυνση είτε επειδή είναι το σημείο στην πόλη που έρχεσαι σε ολομέτωπη επαφή με όλες τις ανισότητες και τις αδικίες. Έχεις τη γυμνή κοινωνική πραγματικότητα να σε κοιτάζει. Δεν μπορείς να κρυφτείς, όπως ίσως γίνεται στα προάστια, όπου τα πράγματα είναι λίγο πιο προστατευμένα. Αυτός, όμως, είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που επιλέγω να παραμένω στο κέντρο. Με όλες τις δυσκολίες που έχει για έναν/μία κάτοικο, γιατί η ποιότητα ζωής δεν είναι πάντα ιδανική. Ειδικά αν τη συγκρίνεις με άλλες πρωτεύουσες. Ωστόσο, θέλω να υπάρχει αυτό το reality check στην καθημερινότητά μου όσο και να με επηρεάζει ψυχολογικά και πνευματικά, γιατί επιθυμώ να παραμείνω ενεργή πολίτης και να έχω επαφή με το τι γίνεται στην πόλη μου. Επιπλέον, ο πλούτος των δράσεων και δραστηριοτήτων, από τις αυτοοργανωμένες συναυλίες στις πλατείες μέχρι τα σινεμά, τα φεστιβάλ και τα θέατρα, είναι πολύ σημαντικός για την κοινωνική μου ζωή και το απολαμβάνω πολύ, ειδικά όταν μπορώ να πηγαίνω παντού με τα πόδια. Αυτό θεωρώ ότι είναι ποιότητα ζωής. Έχει ομορφιά η Αθήνα. Τους τρεις λόφους της, αυτά τα μικρά σημεία πρασίνου. Την άναρχη δόμηση που της δίνει έναν χαρακτήρα και ας μην είναι πάντα ό,τι πιο φιλικό για τους κατοίκους. Και αυτή τη σχεδόν 24ωρη ζωντάνια και πολυχρωμία.

ΝΑΘΑΝΑΗΛ ΜΑΡΙΑ
Φωτογραφίες για την Αυγή: Παύλος Παρασκευάς

Πώς είναι να είσαι γυναίκα σε μια τέτοια θέση;

Τα πολιτιστικά φεστιβάλ είναι πολύ πιο ανοιχτά και συνεπή σε θέματα ισότητας και δεν πάσχουν από την πατριαρχία και τον σεξισμό, όπως άλλοι επαγγελματικοί χώροι. Επί της αρχής ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ αντιμετωπίζει τα άτομα που εργάζονται με ισοτιμία. Η παράδοση, ωστόσο, λέει το ότι εγώ βρίσκομαι σε αυτή τη θέση δεν είναι κάτι επαναστατικό. Γιατί οι θέσεις υπηρεσιών και επικοινωνίας με το κοινό πληρούνται από γυναίκες. Οι γυναίκες μαθαίνουμε να είμαστε φροντιστικές, δοτικές και να εξυπηρετούμε τους ανθρώπους. Επαναστατικό και καινοτόμο θα ήταν μια γυναίκα να είναι καλλιτεχνική διευθύντρια, μια θέση που παραδοσιακά, και στα κινηματογραφικά φεστιβάλ, καλύπτεται κυρίως από άντρες. Σε αυτό το φεστιβάλ, βέβαια, έχουμε και εκτελεστική διευθύντρια και πρόεδρο γυναίκες. Άρα, είναι ένα αρκετά gender balanced περιβάλλον. Και μέσα στους νέους συνεργάτες υπάρχουν πολλές γυναίκες. Για να παραφράσω το γνωστό σύνθημα, το παρόν είναι γυναίκα.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL