Το να ζητούν τα πολιτικά κόμματα ονομαστική ψηφοφορία στη διαδικασία ψήφισης ορισμένων νομοσχεδίων είναι μέρος της κοινοβουλευτικής διαδικασίας και πολιτικά εξηγήσιμο. Το να ζητά η Εκκλησία ονομαστική ψηφοφορία για το νομοσχέδιο που αφορά τον γάμο των όμοφυλων ζευγαριών είναι πολιτικά, κοινωνικά και ηθικά ανεπίτρεπτο. Και είναι ανεπίτρεπτο μιας και πίσω από το δήθεν δημοκρατικό αίτημα της Εκκλησίας κρύβονται οι σκοταδιστικές απειλές προς τους βουλευτές που θα τολμήσουν να ψηφίσουν ενάντια στις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του μητροπολίτη Πειραιά, που προ ημερών έστειλε τελεσίγραφο σε όσους βουλευτές ψηφίσουν το νομοσχέδιο λέγοντάς τους να μην εμφανιστούν στους ναούς γιατί είναι πολέμιοι της Εκκλησίας. Πρόκειται για έναν ανοιχτό και ωμό εκβιασμό, που συνοδεύεται από την απειλή της στοχοποίησης των βουλευτών όχι μόνο από την Εκκλησία, αλλά κυρίως από την υπερσυντηρητική μερίδα της κοινωνίας, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται αν θυμηθεί κανείς τα προβλήματα, τις επιθέσεις και τις «επικηρύξεις» θύματα των οποίων είχαν πέσει προ ετών οι βουλευτές που είχαν υπερψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Αν και η επίσημη Εκκλησία δεν υποστήριξε τις λαοσυνάξεις της Κυριακής, όλοι αντιλαμβάνονται τον τρόπο με τον οποίο αυτή η μερίδα της κοινωνίας περιμένει τη λίστα με τα ονόματα των βουλευτών που θα ταχθούν με την ψήφο τους υπέρ του νομοσχεδίου. Και όλοι επίσης αντιλαμβάνονται ότι το αίτημα για ονομαστική ψηφοφορία από πλευράς Εκκλησίας εκεί στοχεύει κι εκεί αποσκοπεί: Στον εκφοβισμό των βουλευτών όχι μόνο για το πώς θα τους αντιμετωπίσει στο μέλλον η Εκκλησία αλλά και για το πώς θα τους αντιμετωπίσει η μάζα των υπερσυντηρητικών που, εκτός από ψηφοφόροι, μπορεί να είναι και μοχλοί άλλου είδους και άλλου επιπέδου κοινωνικών πιέσεων. Και, στην τελική, η ψηφοφορία θα είναι ονομαστική επειδή το ζητούν τα πολιτικά κόμματα και όχι επειδή το ζητά για επικίνδυνους λόγους η Εκκλησία.
