* Θα μπορούσε να είναι ημερολόγιο. Μια ακριβής καταγραφή και με χρονολογική ακρίβεια όπου είναι αναγκαίο, με έντονο το προσωπικό στοιχείο, των γεγονότων και των σκέψεων στη διαδρομή των τεσσεράμισι χρόνων διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του συγγραφέα, του Νίκου Παππά, στο υπουργείο Επικρατείας και στη συνέχεια Ψηφιακής Πολιτικής.
* Θα μπορούσε να είναι κάτι σαν (πρώιμα) απομνημονεύματα. Όχι στο τέλος, αλλά στη μέση του βίου. Η συστηματική καταγραφή της πολιτικής και η αποτίμησή της που εφάρμοσε η κυβέρνηση της Αριστεράς στο πεδίο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης: η αντίληψη και ο πολιτικός στόχος, οι επιδιώξεις, πώς μεθοδεύονται σε επιμέρους στόχους, πώς οργανώνονται σε θεσμικές παρεμβάσεις και ιδίως, τελικά, πώς υλοποιούνται στο πεδίο - που είναι και το πιο δύσκολο, όπως αναγνωρίζει ο ίδιος ο συγγραφέας.
* Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επίσης ως ένα εγχειρίδιο για μελετητές ή φοιτητές του κλάδου της Επικοινωνίας και των ΜΜΕ, καθώς περιλαμβάνει πολλή ιστορία: προκειμένου να τεκμηριώσει το σήμερα, ανατρέχει στο χθες. Και περιγράφει με οργανωμένο τρόπο την εξέλιξη τόσο στην αγορά των ΜΜΕ από την ίδρυση της ιδιωτικής τηλεόρασης όσο και τη θεσμική εξέλιξη, από τον «Νόμο Βενιζέλου» το 1995 μέχρι σήμερα.
Το βιβλίο του Νίκου Παππά με τίτλο «ΜΜΕ την άδειά σας» (Εκδόσεις Θεμέλιο/Σύγχρονη Πολιτική) δεν έχει ακαδημαϊκό ή δημοσιογραφικό χαρακτήρα, είναι μια εξιστόρηση, μια ρεαλιστική περιγραφή ενός δρώντος υποκειμένου. Και μάλιστα εκ των πρωταγωνιστών. «Θεώρησα υποχρέωση να καταθέσω αναλυτικά τα πεπραγμένα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. στον τομέα της ενημέρωσης και των μέσων, καθώς και να κάνω αποτίμηση του έργου που έγινε στο διάστημα 2015-2019» γράφει ο Παππάς στην εισαγωγή του βιβλίου του.
Ξεκινάει με την αποτύπωση της κατάστασης στον κλάδο των ΜΜΕ και της επικοινωνίας που κληρονόμησε από τη Δεξιά όταν ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά από τρεις δεκαετίες ιδιωτικής τηλεόρασης: ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί χωρίς άδεια λειτουργίας και με τεράστια χρέη, ανείσπρακτοι φόροι, εργασιακά δικαιώματα που αποψιλώνονται, συνολικός αριθμός εργαζομένων που μειώνεται. Μια δημόσια τηλεόραση-παρίας του τηλεοπτικού τοπίου, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς επενδύσεις, στον βυθό της τηλεθέασης.
«Ξέραμε ότι δεν πρόκειται να κάνουμε περίπατο» είπε ο Νίκος Παππάς σε πρόσφατη συνέντευξή του και συμπλήρωσε: «Η δικαίωση για εμάς είναι ότι σήμερα ακόμα ο δικός μας νόμος είναι σε ισχύ, ο δικός μας πυρήνας ρυθμίσεων». Η έκδοση νόμιμων αδειών στα κανάλια μετά από τριάντα χρόνια ανομίας, η επαναλειτουργία της ΕΡΤ και η τόνωση της οπτικοακουστικής παραγωγής είναι οι βασικοί άξονες του απολογισμού τεσσάρων χρόνων διακυβέρνησης. Στο βιβλίο περιγράφονται αναλυτικότερα:
* Αναδιοργάνωση της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας. Το ετήσιο μισθολογικό κόστος για το γραφείο του γενικού γραμματέα μειώθηκε κατά 60% (στα 195.000 ευρώ) και διευθετήθηκαν οφειλές ύψους 9 εκατ. ευρώ από το σύνολο 14,4 εκατ., που αφορούσαν ανεξόφλητες, μη προσδιορισμένες και αμφισβητούμενες δαπάνες.
* Το άνοιγμα της ΕΡΤ. Μετά το βίαιο μαύρο της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και τη δημιουργία του μορφώματος της ΝΕΡΙΤ, η ΕΡΤ ανοίγει και πάλι στις 11 Ιουνίου 2015, όπως είχε δεσμευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Τη μεγάλη εκδήλωση στο προαύλιο του Ραδιομεγάρου επισκέπτεται ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Δημιουργείται υβριδικό κανάλι on demand, το οποίο αργότερα θα ονομαστεί ERTflix από τη διοίκηση της Δεξιάς.
* Κάλυψη των λευκών περιοχών. Η ψηφιακή μετάβαση χωλαίνει σε μεγάλο μέρος της χώρας, ιδίως σε ακριτικές περιοχές, στις οποίες δεν φτάνει το τηλεοπτικό σήμα, αποτέλεσμα της σύμβασης που είχε υπογράψει το ελληνικό Δημόσιο με την Digea. To 3,8% του πληθυσμού, 411.000 άνθρωποι από 3,5 χιλιάδες οικισμούς απέκτησαν πρόσβαση στο τηλεοπτικό σήμα.
* Αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών. Ξεκίνησε το 2016, με τη δημοπράτηση των αδειών, η οποία και όρισε το συνολικό τίμημα στα 246 εκατ. ευρώ, εν μέσω πολεμικής από τα κανάλια και τη Νέα Δημοκρατία. Ολοκληρώθηκε το 2018 με την οριστική αδειοδότηση από το ΕΣΡ, για πρώτη φορά, μετά από 30 χρόνια ανομίας. Ο Νόμος 4339/2015 συκοφαντήθηκε και λοιδορήθηκε ως αντισυνταγματικός, όμως ποτέ δεν έπεσε, αλλά είναι ο νόμος με τον οποίο οι σταθμοί έλαβαν νόμιμες άδειες. Στο ενδιάμεσο δόθηκαν μάχες για να συγκροτηθεί ΕΣΡ -το οποίο μπλόκαρε συστηματικά η Ν.Δ., για να οριστεί ο αριθμός των αδειοδοτούμενων καναλιών- βάσει της Μελέτης του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας και βεβαίως για να σχεδιαστεί και να διεξαχθεί ο μηχανισμός της δημοπρασίας, την οποία κανένας δεν αμφισβήτησε στα σοβαρά και δημόσια.
* Ίδρυση του ΕΚΟΜΕ - Ενίσχυση της ελληνικής οπτικοακουστικής παραγωγής. Η ίδρυση του ΕΚΟΜΕ ήταν ο μοχλός ανάπτυξης για την ελληνική οπτικοακουστική παραγωγή και την εξωστρέφεια, σε έναν κλάδο που είχε ύφεση 50% σε έξι χρόνια. Με την εφαρμογή του επενδυτικού κινήτρου που επιστρέφει το 35% επιλέξιμων δαπανών του κόστους παραγωγής (cash rebate), τονώθηκε η ελληνική παραγωγή και οι συμπαραγωγές, αυξήθηκε η απασχόληση, ενισχύθηκαν τα έσοδα του κράτους, αλλά και η Ελλάδα ως προορισμός για διεθνείς επενδυτές.
Θα ήταν παράλειψη αν ο Νίκος Παππάς δεν παρουσίαζε την τύχη που του επιφύλαξε η επόμενη κυβέρνηση της Ν.Δ., ακριβώς για τη διαδικασία αδειοδότησης των καναλιών. Αφού η Βουλή διερεύνησε ποινικές ευθύνες του Ν. Παππά, αναγκάστηκε να αποσύρει αυτοβούλως τον βασικό κορμό του κατηγορητηρίου, βάσει του οποίου παραπέμφθηκε τελικά στο Ειδικό Δικαστήριο.
Το βιβλίο φτάνει μέχρι το σήμερα. Και καταγράφει τα έργα και ημέρες της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο κεφάλαιο με τίτλο «Η ελευθερία του λόγου διώκεται»: ΕΥΠ και ΕΡΤ στο γραφείο Μητσοτάκη, «Ενημέρωση 108», οδηγίες στην ΕΡΤ να μην παίξει φωτογραφίες του Μητσοτάκη μαζί με τον Λιγνάδη, λίστα Πέτσα, έως πέντε έτη φυλακή για «διασπορά ψευδών ειδήσεων», διώξεις δημοσιογράφων και χαρακτηρισμός των Βαξεβάνη-Παπαδάκου ως «συμμορία» και «υπόκοσμος» από τον ίδιο τον Μητσοτάκη στη Βουλή, καμία πρόοδος στην εξιχνίαση της δολοφονίας του δημοσιογράφου Καραϊβάζ, αγωγές κατά δημοσιογράφων που αποκάλυπταν το σκάνδαλο των υποκλοπών, παρακολουθήσεις δημοσιογράφων. Σήμερα.
