Οταν τα λέμε εμείς, είμαστε οι μίζεροι, οι κομπλεξικοί, οι τυφλωμένοι από αντιπολιτευτικό μένος και τα λόγια μας απαξιώνονται μέχρι αηδίας. Όταν εμείς αντικρίσαμε με θλίψη και οργή το έλατο του κ. Μπακογιάννη στην πλατεία Συντάγματος, τα λόγια μας για το έγκλημα αυτό δεν έπιασαν τόπο. Βλέπεις εμείς ό,τι και να πούμε δεν πιάνεται. Γιατί εμείς είμαστε οι μίζεροι που δεν καταλαβαίνουμε πως εβδομήντα χρόνια ζωής δεν πιάνουν μία μπροστά σε είκοσι μέρες νεκρής λάμψης, και μάλιστα υπό το άγρυπνο βλέμμα μιας διμοιρίας των ΜΑΤ. Γι’ αυτό δεν θα πούμε τίποτα σήμερα εμείς και θα αφήσουμε να μιλήσει η Greenpeace, που, όσο και να το κάνεις, κάτι παραπάνω δικαιούται να πει.
Λέει λοιπόν η Greenpeace για το χριστουγεννιάτικο έλατο της πλατείας Συντάγματος: «Αυτό το δέντρο, που στεκόταν περήφανα στη γη που το αγκάλιαζε όλη του τη ζωή, κατέληξε ένα στολισμένο αξιοθέατο. Για λίγες μόνο μέρες. Για τις γιορτές. Βρίσκεται σήμερα στη μέση μιας πλατείας περιτριγυρισμένο από τσιμέντο κι αντί για χώμα πατά σε ξύλα και μεταλλικές δοκούς. Δεν έπρεπε να είναι εκεί. Θα έπρεπε να είναι στο σπίτι του. Και αφού περάσουν οι γιορτές; Πού θα καταλήξει αυτό το δέντρο; Φαντάζεται κανένας το μετά; Η βιωσιμότητα δεν περιορίζεται στην ανακύκλωση και την καθαριότητα, αλλά και στην προστασία της βιοποικιλότητας, ειδικά σε περίοδο που αυτή καταρρέει».
Τα έψαλε λοιπόν η Creenpeace στον Μπακογιάννη και ελπίζουμε ο εξάψαλμος αυτός να πιάσει τόπο, γιατί όταν τα λέμε εμείς δεν ιδρώνει το αυτί ενός υπερφίαλου δημάρχου που με μεγάλη άνεση παραγγέλνει το κόψιμο πολύτιμων δέντρων για να ικανοποιήσει εφήμερες φανφάρες που σε λίγες ημέρες θα καταλήξουν στη χωματερή.
