Το συνολικό πρόγραμμα που εξήγγειλε από την Θεσσαλονίκη ο Αλέξης Τσίπρας είναι κοστολογημένο και προβλέπει αύξηση εσόδων σε ορισμένους τομείς, η ανάκτηση του 51% της ΔΕΗ από το Δημόσιο είναι αναγκαία, η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, η οποία πρέπει να χρηματοδοτηθεί από κεφάλαια του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, είναι επιβεβλημένη, επεσήμανε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία και βουλευτής Επικρατείας, Πάνος Σκουρλέτης, μιλώντας στον Real fm 97.8.
Ακολουθούν σημεία της συνέντευξης:
Χθες, ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε μια συνολική πρόταση η οποία προβλέπει και αύξηση εσόδων σε ορισμένους τομείς. Αναφέρομαι στα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την φορολογία των μερισμάτων, των υπερκερδών. […] Μιλάμε για ένα κοστολογημένο πρόγραμμα.
Για την ανάκτηση του 17% της ΔΕΗ, ώστε να πάμε στο 51%, αυτή τη στιγμή, ακόμη και με τη χρηματιστηριακή της αξία, αν κανείς υπολογίσει αυτό το 17%, θα δει πόσα εκατομμύρια -και όχι βέβαια δισεκατομμύρια- χρειάζονται. Εδώ συγκρούονται δύο διαφορετικές λογικές. Θα ακολουθούμε μία πολιτική η οποία θα «ματώνει» τον προϋπολογισμό σε μηνιαία βάση, για να επιδοτούμε τις υψηλές τιμές ρεύματος και την αισχροκέρδεια ή θα παρέμβουμε, αφενός στον μηχανισμό που διαμορφώνει αυτή την τιμή καταρχάς στη χονδρική αγορά και ταυτόχρονα θα εξασφαλίσουμε, στην απελευθερωμένη αγορά ενέργειας, ένα δημόσιο εργαλείο, την ΔΕΗ δηλαδή, για να ασκούμε μια πιο αποτελεσματική παρέμβαση; Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά. Τα χρήματα που έχουν δοθεί μέχρι τώρα για την επιδότηση της αισχροκέρδειας, των «υπερεσόδων» όπως τα λέει η κυβέρνηση, είναι πολλαπλάσια από αυτά που απαιτούνται για ανακτηθεί το 51% της ΔΕΗ. Δεν είναι τυχαίο ότι και η Γερμανία, μετά την Γαλλία, κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.
Η Ελλάδα πέρασε από τη φάση της λεγόμενης ισχυρής ανάπτυξης, της ισχυρής Ελλάδας. Πέρασε μετά στην φάση της χρεοκοπίας. Περάσαμε την πανδημία και τώρα την ενεργειακή κρίση. Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ό,τι πάσχει το παραγωγικό μας μοντέλο, ότι δεν μπορούμε να εξακολουθούμε να λειτουργούμε, ως οικονομία, με ένα μοντέλο το οποίο γεννάει διαρκώς δίδυμα ελλείμματα. Δηλαδή στο ισοζύγιο της χώρας με το εξωτερικό, όπου εισάγουμε περισσότερα απ’ ότι εξάγουμε, διότι δεν έχουμε παραγωγική βάση ενώ, βεβαίως, δεν μπορούμε και να υπερχρεωνόμαστε υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών. Είναι επιβεβλημένη η ανακατεύθυνση των κεφαλαίων του Ταμείου Ανθεκτικότητας, ακριβώς για να μπορέσουμε να παρέμβουμε στο «DNA» του εγχώριου παραγωγικού μοντέλου. Αυτό είναι το ζητούμενο και το επιβεβλημένο.
