Όλο και πιο συχνά τις τελευταίες ημέρες κάνουν την εμφάνισή τους στον φιλοκυβερνητικό Τύπο ρεπορτάζ περί πρόωρων εκλογών, τα οποία επεξεργάζεται το πρωθυπουργικό επιτελείο. Το νεότερο σενάριο που έχει μπει στην ατζέντα από την περασμένη εβδομάδα είναι αυτό των τριπλών εκλογών.
Τι προβλέπει αυτή η υπόθεση εργασίας; "Καίγονται" οι πρώτες κάλπες με απλή αναλογική, γίνονται δεύτερες εκλογές με τον εκλογικό νόμο που ψήφισαν Ν.Δ. και Ελληνική Λύση. Αν και σε αυτή την περίπτωση ο Κ. Μητσοτάκης δεν εξασφαλίσει αυτοδυναμία, θα αναζητήσει τη στήριξη είτε του ΚΙΝ.ΑΛΛ. είτε του Βελόπουλου. Δύο εκδοχές που τα φιλοκυβερνητικά ρεπορτάζ δεν θεωρούν πιθανές, για διαφορετικούς λόγους την κάθε μία.
Έτσι, δεν αποκλείουν οι εισηγήσεις των συμβούλων του πρωθυπουργού, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ο Κ. Μητσοτάκης να ακολουθήσει το παράδειγμα του πατέρα του την περίοδο 1989-90 και να πάει σε τρίτες εκλογές με στόχο να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του προτάσσοντας την απειλή της ακυβερνησίας.
Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες δεν είναι απλώς μια υπόθεση εργασίας, αλλά μια στρατηγική επιλογή που όλο και πιο έντονα φτάνει στο γραφείο του πρωθυπουργού. Και σε αυτό συντείνουν τρεις συν ένας λόγοι.
Πρώτον, οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται σχεδόν στο σύνολό τους καταγράφουν μια κοινή τάση: Το μομέντουμ της αυτοδυναμίας που καταγραφόταν το 2020 και μέχρι το καλοκαίρι του 2021 δεν υφίσταται. Το σχέδιο Μητσοτάκη όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας το 2019 για 2+4, δηλαδή πρόωρες εκλογές στη διετία που θα βρισκόταν "καβάλα στο άλογο" για μια καθαρή τετραετία, στην οποία θα διαχειριζόταν τους πόρους του ταμείου ανάκαμψης, πήγε περίπατο με την πανδημία.
Δεύτερον, το στραπατσάρισμα του κυβερνητικού προφίλ και της αποτελεσματικότητας του επιτελικού κράτους γίνεται όλο και πιο εμφανές. Η φθορά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη κλιμακώνεται, τόσο από τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο πεδίο της πανδημίας όσο όμως και από την κρίση της ακρίβειας.
Τρίτον, και ίσως το κομβικότερο, εντός του 2022, εάν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για ύφεση της πανδημίας, επίκειται η άρση της δημοσιονομικής χαλάρωσης, ενώ θα έχουμε απτά αποτελέσματα από την εκτέλεση του ταμείου ανάκαμψης. Σε αυτό το πλαίσιο τα κυβερνητικά επιτελεία εκτιμούν ότι θα δοθούν ανάσες στους πολίτες και φιλοδοξούν ότι αυτό θα αποτελέσει το κύριο προεκλογικό εργαλείο.
Το τέλος της δημοσιονομικής χαλαρότητας και η μάχη για το Σύμφωνο Σταθερότητας
Από την άλλη, αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη η συζήτηση που ανοίγει και θα κορυφωθεί τους επόμενους μήνες είναι η αλλαγή του ευρωπαϊκού πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης, με την αντιπαράθεση για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας στην κορυφή της ατζέντας. Με λίγα λόγια, ο προϋπολογισμός του 2023 είναι πολύ πιθανό να θέτει σκληρούς δημοσιονομικούς στόχους, υψηλά πλεονάσματα, περιοριστική δημοσιονομική πολιτική, λιγότερο κοινωνικό κράτος.
Ο Αλ. Τσίπρας, υπενθυμίζεται, κατέθεσε πρόσφατα ολοκληρωμένη πρόταση για προοδευτική αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας.
Την ίδια στιγμή που διακινούνται σενάρια εκλογικών εκβιασμών με το δίλημμα «σταθερότητα με παντοδύναμο Μητσοτάκη ή ακυβερνησία» που δήθεν θα προκαλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ., μιντιακά συγκροτήματα ρίχνουν στη συζήτηση μια λύση βγαλμένη από τα χρόνια των Μνημονίων. Κυβέρνηση "σωτηρίας" και μεγάλου συνασπισμού με τεχνοκράτη (τραπεζίτη;) πρωθυπουργό.
Κορυφαία στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης σχολιάζοντας την εκλογική σεναριολογία υπογράμμισαν στην ΑΥΓΗ πως αυτά εκπορεύονται από το σύστημα Μαξίμου και επιβεβαιώνουν πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει μπει σε κύκλο ανεπίστρεπτης φθοράς και αποδρομής. Καθώς και επίρρωση του ότι το όνειρο της αυτοδυναμίας για τη Ν.Δ. έχει απομακρυνθεί οριστικά.
Εξάλλου, ακόμα και εάν η κάλπη της απλής αναλογικής "καεί", στις εκλογές με το εκλογικό σύστημα Μητσοτάκη - Βελόπουλου το κατώφλι της αυτοδυναμίας είναι κοντά στο 38%. Με δεδομένη τη φθορά από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας -η οποία ενισχύεται αυτές τις μέρες με το άνοιγμα των σχολείων- και την εντεινόμενη κρίση στις τιμές της ενέργειας και των προϊόντων στα ράφια του σούπερ μάρκετ, ένα ποσοστό σχεδόν ίσο με αυτό που έλαβε το 2019 δεν μοιάζει πιθανή προοπτική.
Παράλληλα, στον ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. βλέπουν στα σενάρια για τεχνοκράτη πρωθυπουργό την ύστατη προσπάθεια του συστήματος Μητσοτάκη και των χορηγών του να σωθεί από τη διαφαινόμενη αποδρομή, αλλά και απόπειρα εγκλωβισμού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σενάριο που θυμίζει τη λαϊκή ρήση για τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του.
Υπ’ αυτό το πρίσμα η Κουμουνδούρου επιμένει στην ανάγκη πολιτικής αλλαγής που θα δώσει διέξοδο με συνεργασίες μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων. Με αυτή την οπτική εξηγείται και ο εκβιασμός Μητσοτάκη.
Κοινωνικό αίτημα η πολιτική αλλαγή
Εάν τα επιδημιολογικά δεδομένα επιβεβαιωθούν και η πανδημία περάσει σε φάση ύφεσης έως το τέλος Φεβρουαρίου, το αίτημα για εκλογές θα επανέλθει στην πρώτη γραμμή της ατζέντας από τον Αλέξη Τσίπρα, καθώς και το συνεχές ερώτημα προς τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης. Εξάλλου η εκτίμηση του κόμματος είναι ότι η ανάγκη για πολιτική αλλαγή γίνεται σταδιακά κοινωνικό αίτημα που θα κορυφωθεί μέσα στο 2022.
Έτσι ερμηνεύεται και η επιμονή Τσίπρα να πραγματοποιηθεί το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ., ακόμα και μερικές εβδομάδες αργότερα από το προγραμματισμένο ελέω πανδημίας. Διαδικασία που θα συσπειρώσει τις τάξεις του κόμματος, θα δώσει νέα πνοή, θα επικυρώσει την πρόταση της προοδευτικής διακυβέρνησης και θα δώσει νέα δυναμική στο αίτημα της πολιτικής αλλαγής.
Άλλωστε η δέσμευση Τσίπρα είναι ρητή: Νίκη έστω και με μια ψήφο στις εκλογές διασφαλίζει σταθερότητα, καθώς θα οδηγήσει σε κυβέρνηση προοδευτικής συνεργασίας.
