Απήλθε, τελικά, του Λευκού Οίκου των ΗΠΑ ο ολιγάρχης Ντόναλντ Τραμπ, χωρίς να παραδώσει το Οβάλ Γραφείο στον νέο Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, θυμίζοντας παρόμοια στάση του Σαμαρά, που το 2015 αρνήθηκε να παραδώσει το πρωθυπουργικό γραφείο στον Αλέξη Τσίπρα. Επιπλέον, ο ηττημένος και ντροπιασμένος ενώπιον του αμερικανικού λαού και της παγκόσμιας κοινότητας τέως Πρόεδρος δεν παρέδωσε ούτε το βαλιτσάκι με τους κωδικούς των πυρηνικών, το οποίο ωστόσο οι αρμόδιες υπηρεσίες είχαν φροντίσει να αντικαταστήσουν.
Τις πρώτες ανακοινώσεις και διατάγματα του νέου Προέδρου θα τις χαρακτήριζα θετικές, αν και δεν πρέπει να αναμένει κανείς ριζικές αλλαγές, τουλάχιστον στην εξωτερική πολιτική τής «μόνης υπερδύναμης». Περισσότερα καλά μπορεί να προκύψουν για τον αμερικανικό λαό στο εσωτερικό, όπως η αντιμετώπιση της πανδημίας, τα μέτρα υπέρ των κοινωνικά αδύνατων κ.λπ. Θετικό ότι στη νέα κυβέρνηση εκπροσωπείται το κίνημα Σάντερς, το οποίο παραμένει ενεργό και μαζικό εντός του Δημοκρατικού Κόμματος.
Γενικότερα, η αποπομπή Τραμπ αποτελεί νίκη της πολύμορφης αμερικανικής Αριστεράς, κομματικά οργανωμένης και κινηματικής, όπως το κίνημα «Black Lives Matter», με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, όπως και η Ευρωπαϊκή Αριστερά, διατηρούσε και συνεχίζει να έχει επαφή. Όσο για το κίνημα Σάντερς, το οποίο κινητοποίησε εκατομμύρια πολίτες, κυρίως μη προνομιούχους, υποχρέωσε τον Μπάιντεν να εντάξει στο πρόγραμμά του πολλά από τα αιτήματά του. Και με το κίνημα Σάντερς διατηρούμε σχέσεις διαλόγου και επικοινωνίας.
Ευρωατλαντική Αριστερά
Τώρα πλέον πρέπει και η ευρωπαϊκή Αριστερά να προσεγγίσει με πιο οργανωμένο και πολυδιάστατο τρόπο τις σχέσεις της με την Αριστερά των ΗΠΑ. Προσωπικά, πρότεινα, το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων και Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. να εισηγηθεί στο ΚΕΑ τη δημιουργία ενός «Euro-Atlantic Link of the Left», ώστε να παραπέμπει και στην αντίθεσή μας με τον ευρωατλαντισμό, που κυρίως εκφράζεται με την υπαγωγή της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας της Ε.Ε. στο ΝΑΤΟ.
Η αποχώρηση Τραμπ σημαίνει έναν πιο αλληλέγγυο και ασφαλή κόσμο. Το «πρώτα η Αμερική» τού πρώην «πλανητάρχη» σήμανε την αποδέσμευση των ΗΠΑ από υποχρεώσεις της (οικονομικές και άλλες) έναντι παγκόσμιων οργανισμών, σαν τον ΟΗΕ, την UNESCO και, εσχάτως, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ). Οξύτατη και η αντιμεταναστευτική ρητορική Τραμπ, με σύμβολό της το μακρύ τείχος στα σύνορα με το Μεξικό. Πολέμιος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποστήριξε την Ακροδεξιά της ηπείρου μας, ενθαρρύνοντας τους Λεπέν - Σαλβίνι κ.λπ.
Όσο για τον χειρισμό της υγειονομικής κρίσης, μπορούμε να πούμε ότι ήταν από τους βασικούς λόγους που οδήγησαν στην ήττα του. Ας το θυμάται και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Αν δε έρθουμε στην πολύπαθη γειτονιά μας, ο Ντόναλντ Τραμπ αποχώρησε από την συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, ενώ έκανε τα χατίρια τού Νετανιάχου για μεταφορά της ισραηλινής πρωτεύουσας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Επιπλέον, υποστήριξε την προσάρτηση της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης στο κράτος του Ισραήλ, υπονομεύοντας τη λύση δύο κρατών.
Οι φίλοι του
Ήθελε και τη Λατινική Αμερική «ξέφραγο αμπέλι» ξανά, με καλύτερο φίλο του τον Μπολσονάρου και εχθρούς τον Μαδούρο, τον Μοράλες, την ηγεσία της Κούβας. Απέτυχε όμως και στο πεδίο αυτό, διότι το κίνημα Μοράλες (ΜΑS) στη Βολιβία επανήλθε θριαμβευτικά στη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ και ο ιδρυτής και ηγέτης του επέστρεψε από την αυτοεξορία του. Στη δε Βενεζουέλα, ο εκλεκτός του Τραμπ (φίλος και του Μητσοτάκη) Γουαϊδό απαξιώνεται διαρκώς, στερημένος πλέον και της ιδιότητας του βουλευτή.
Προσωπικά, έχω από καιρό απορρίψει την αντίληψη «τι Μπάιντεν - τι Τραμπ», που παραπέμπει σε έναν επιπόλαιο και ανιστόρητο αντιαμερικανισμό, ωστόσο δεν έχω αυταπάτες ότι η νέα αμερικανική προεδρία θα κάνει πολλά εξ εκείνων που επιθυμεί και διεκδικεί η αμερικανική Αριστερά. Εξάλλου, ο τραμπισμός παραμένει ισχυρός και βαθύς ο διχασμός εντός των ΗΠΑ. Όμως είμαι βέβαιος ότι τα αμερικανικά κοινωνικά και δημοκρατικά κινήματα θα παραμείνουν εν εγρηγόρσει. Το ίδιο και εμείς, που δεν πρέπει να περιμένουμε την εύνοια Μπάιντεν για τα εθνικά μας θέματα.
Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία
