Αν υπήρχαν αμφιβολίες ότι το «Το Πολυτεχνείο ζει» 47 χρόνια μετά την ηρωική δημοκρατική και αντιιμπεριαλιστκή εξέγερση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη φρόντισε να τις διαλύσει, αρχικά με την αντισυνταγματική απαγόρευση των συναθροίσεων και στη συνέχεια με το όργιο βίας στο οποίο επιδόθηκε ανήμερα 17 του Νοέμβρη, ιδίως εναντίον στελεχών και ακτιβιστών του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ.
Με τον αυταρχικό ζήλο που διακρίνει το κατ’ όνομα υπουργείο Προστασίας του Πολίτη του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη συνέβη και το κωμικοτραγικό να ρίξουν πρόστιμο 300 ευρώ σε γυναίκα που πήγε να αφήσει ένα λουλούδι στο Πολυτεχνείο. Παράλληλα, η κυβέρνηση δεν έκρυψε την ενόχλησή της για το γεγονός ότι τα τρία κόμματα της Αριστεράς στη Βουλή αντέδρασαν από κοινού στη συνταγματική εκτροπή με κείμενο που επιδόθηκε και στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Φανταστείτε τι έχει να γίνει σε περίπτωση που συγκροτηθεί ευρύτερη προοδευτική συμμαχία, στη βάση ενός μίνιμουμ προγράμματος, για να φύγει η Δεξιά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, ως Αριστερά του 21ου αιώνα, ταγμένη αμετακίνητα υπέρ του πολιτικού πλουραλισμού, δεν έχει λόγους να μονοπωλεί την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου, παρότι στις τάξεις του υπάρχουν πολλοί από τους πρωταγωνιστές της. Δήλωσε εξαρχής ότι υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις η πορεία προς την πρεσβεία των ΗΠΑ και ανοιχτές εκδηλώσεις δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν και ανέλαβε πρωτοβουλία για συνεννόηση των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων ώστε να τιμηθούν συμβολικά η εξέγερση και οι ήρωές της. Έτσι και έγινε σε μεγάλο βαθμό, με τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία και το ΚΚΕ να καταθέτουν στεφάνι στο πρώην ΕΑΤ - ΕΣΑ, χώρο βασανιστηρίων στη διάρκεια της χούντας.
Ομαλά, λοιπόν, κύλησαν τα πράγματα ακυρώνοντας στην πράξη την πρωτοφανή απαγόρευση των συναθροίσεων, κάτι που δεν άρεσε στην κυβέρνηση και τον επί της δημοσίας τάξεως υπουργό της, γι’ αυτό και την ίδια μέρα χτύπησαν τη σχετικά μικρή σε αριθμό και πειθαρχημένη, όπως πάντα, συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Πανεπιστημίου. Ωστόσο, το όργιο βίας δεν περιορίστηκε στο κέντρο, επεκτάθηκε και στα Σεπόλια, με επίθεση σε «ύποπτη» οικογένεια.
Ορθά επισήμανε η ΑΥΓΗ στο κύριο άρθρο της την επομένη ότι «τα πράγματα είναι πλέον ξεκάθαρα: εκτός από την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας και της κοινωνικής συνοχής, τίθεται πλέον ανοιχτά και θέμα υπεράσπισης της δημοκρατίας». Όχι μόνο όσα τραβάνε ο λαός και η κοινωνία, εδώ και έναν χρόνο, από την κυβέρνηση της Ν.Δ., αλλά και όσα έρχονται καθιστούν πιο επίκαιρα τα μηνύματα της νεολαιίστικης κατά βάση εξέγερσης του Νοέμβρη 1973, που αν δεν είχε κατασταλεί βίαια, και είχε επιτευχθεί από τότε το «Κάτω η χούντα», μάλλον θα είχε αποφευχθεί και η κυπριακή τραγωδία του Ιουλίου 1974.
Ποιος θα το περίμενε, ύστερα από πολλά χρόνια μνημονιακής τραγωδίας, και ενώ βγήκαμε από τα Μνημόνια το 2018, με την οικονομία σε ανάκαμψη και την κοινωνία σε ανάταση, ότι το πιο επίκαιρο σήμερα από τα συνθήματα του Πολυτεχνείου θα ήταν το «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», αφού, πέραν του αυταρχισμού, ο λαός μας οδηγείται ξανά στην εξαθλίωση και τη φτώχεια, ενώ και στον χώρο της Παιδείας και του πολιτισμού συντελείται ένα είδος πολιτιστικής αντεπανάστασης, το δε σύστημα Υγείας σε πολλές περιοχές της χώρας εκπέμπει SOS.
Όλα αυτά, με την πανδημία να καλπάζει, να γίνεται φονικότερη και καταστρεπτικότερη για τον τόπο κυρίως λόγω της απρονοησίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη να λάβει μέτρα σύμφωνα με την ρήση «το προλαμβάνειν κάλλιον του θεραπεύειν».
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία
