Η προχθεσινή απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου να απελευθερώσει τους δυνάμει πλειστηριασμούς 700.000 ακινήτων φτωχοποιημένων οικογενειών αφορά και εκατοντάδες χιλιάδες κατοικίες, πλην των εμπορικών, βιοτεχνικών και βιομηχανικών ακινήτων. Θα μπορούσε, κατ’ αρχάς, να παρατηρήσει κανείς ότι η μονίμως βραδυπορούσα ελληνική Δικαιοσύνη ως άλλος Κερδώος Ερμής έβγαλε φτερά στα πόδια και μέσα σε μερικές ημέρες από τη συζήτηση της αναίρεσης εξέδωσε την απόφασή της, ενώ η συζήτηση εν ολομελεία είχε πραγματοποιηθεί σε μηδενικό σχεδόν χρόνο (8 ημέρες) μετά την υποβολή της σχετικής αναίρεσης.
Θαύμα, θαύμα! Αν αναλογιστεί κανείς ότι για τις προσφυγές που αφορούσαν τα αναδρομικά των συνταξιούχων οι αποφάσεις εκδόθηκαν περίπου δύο (2) ολόκληρα χρόνια μετά. Θα είχε απόλυτο ενδιαφέρον πώς η πλειοψηφία των Αρεοπαγιτών δικαιολογεί την κατάργηση της αρχικής απόφασης που «μπλόκαρε» τους πλειστηριασμούς. Την περίοδο των δύο πρώτων Μνημονίων τα ανώτατα δικαστήρια εξέδιδαν αποφάσεις που απέρριπταν τις προσφυγές για τις βαρβαρότητες που διαπράχθηκαν σε βάρος μισθών, συντάξεων, καταθετών και ασφαλιστικών ταμείων (PSI), επικαλούμενα το λεγόμενο «Δίκαιο της Ανάγκης», δηλαδή την έκτακτη κατάσταση στην οποία βρισκόταν η χώρα.
Τώρα προφανώς το ίδιο «Δίκαιο» χρησιμοποιήθηκε μάλλον ως νομική βάση της απαράδεκτης απόφασης. Γιατί όντως οι servicers (διαχειριστές δανείων) είδαν ξαφνικά τα έσοδά τους να μειώνονται σημαντικά μετά την αρχική απόφαση του Τμήματος του Αρείου Πάγου και άρχισαν να απειλούν για προσφυγές κατάπτωσης των κρατικών εγγυήσεων 18,7 δισ. ευρώ. Και έτσι, κυριαρχούσης της εκκωφαντικής σιωπής της κυβέρνησης επί του θέματος όλη αυτήν την περίοδο της συζήτησης στον Άρειο Πάγο, τελικώς επικράτησε το «Δίκαιο της Ανάγκης» μερικών τραπεζών, funds και servicers. Αλλά το «Δίκαιο της Ανάγκης» της Ελλάδας είναι αυτό των 30-40 funds; Για τις 700.000 φτωχοποιημένες οικογένειες που επί δεκαετίες πλήρωναν φόρους, έστελναν και στέλνουν τα παιδιά τους στον στρατό; Αυτοί δεν είναι η Ελλάδα; Και το Δίκαιο της δικής τους ανάγκης δεν πρέπει να είναι και το Δίκαιο της πατρίδας τους;
Μετά την άρον-άρον πώληση των δημόσιων επιχειρήσεων και τον αφελληνισμό δεκάδων μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων, μετά το ξεπούλημα στα χιλιάδες «Αγοράζω χρυσό» μαγαζάκια οικογενειακών κειμηλίων και τιμαλφών (2,5 τόνους χρυσό κάθε μήνα λιώνουν και εξάγουν επί μια δωδεκαετία προς Γερμανία, Ρωσία, παλιότερα και αλλού, τα… μαγαζάκια), τώρα ήρθε η ώρα της νέας μεγάλης αναδιανομής: των ακινήτων. Η πρόταση για άμεσο πάγωμα των πλειστηριασμών μέχρι τουλάχιστον τις εκλογές δεν είναι απλώς μια αντιπολιτευτική πρόταση. Είναι εθνική ανάγκη…
