Δύο εγχώριους δίσκους με ιδιαίτερα στιλ, δυτικές επιρροές και ωραίες ιδέες παρουσιάζουμε αυτή την εβδομάδα. Ο Chris Zantioti αναμειγνύει με όρεξη τους soul και jazz ήχους και το δίδυμο των Dalene προσφέρει ένα υπέροχο κοκτέιλ από ηλεκτρονικούς pop ρυθμούς που μας πάνε πίσω, μέχρι και τη δεκαετία του 1960
Chris Zantioti - Fighting the Average
Η πρώτη προσωπική κυκλοφορία του Chris Zantioti έπειτα από μια εικοσαετία αδιάλειπτης εργασίας στον χώρο περιέχει ζωηρά τραγούδια με τραγανά ρεφρέν και όμορφες μελωδίες. Μάλιστα, ο μουσικός υποστηρίζει τις ιδέες του με έναν ζήλο αξιοθαύμαστο, χαρίζοντάς μας στην πορεία και κάποια πιασάρικα ρεφρέν εδώ κι εκεί, προσφέροντας αναγκαίες ανάσες για το ευρύ ακροατήριο που δεν είναι απαραίτητα μυημένο στην ιστορία της soul και του αστικού funk. Ο Chris ενισχύει τις ιδέες του με κάποιες συνεργασίες, εκλεκτικές και αρκούντως λαμπερές, με ονόματα όπως: Anduze (από Parov Stelar), Idra Kayne (πάντα αξιόλογη), Mc Yinka, Αλεξάνδρα Σιετή (εκπληκτική ανερχόμενη soul φωνή), Ερασμία Μαρκίδη και άλλους, που εξασφαλίζουν και αίγλη και καλλιτεχνική πειθώ στο σύνολο. Το άλμπουμ αποτελεί ένα καλαίσθητο μουσικό ανθολόγιο, γεμάτο κάθε είδους απολαύσεις και προκλήσεις, με τον ακροατή να νιώθει ασφαλής στον αφρό της jazz, του funk και του hip hop της δεκαετίας του 1990. Ο Chris Zantioti εμπνέεται και διασπείρει έναν φρέσκο -προσοχή, όχι πρωτότυπο ηχομουσικά- αέρα μιας μαζικής soul-pop που ταιριάζει άριστα με τη σαλονάτη παραγωγή, γεμάτη τραγούδια που στέκονται στα ηχεία πέρα από τάσεις, μόδες και εποχές, έτοιμα να εξυγιάνουν ανά πάσα στιγμή τις ακροάσεις μας από την τοξική pop επικαιρότητα των ερτζιανών που μας περιβάλλει. Λείπει λίγο το αίσθημα της περιπέτειας και του ρίσκου, αλλά δεν πειράζει πραγματικά, καθώς οι λυγερές μελωδίες και οι πολύχρωμοι ρυθμοί δεν σε αφήνουν να νιώσεις το αίσθημα της πλήξης ούτε στιγμή. Το funky ύφος των τραγουδιών κερδίζει εύκολα τον ακρατή μέσω της οικειότητας καθώς το σύνολο είναι απολαυστικότατο και δεν είναι δύσκολο να αφεθεί κανείς σε αυτό το κελαριστό hip hop, με μυρωδιές από την υγιέστερη περίοδο της νεοϋορκέζικης neo-soul, με την επαναλαμβανόμενη ρυθμική ένταση της πιο χλιδάτης funk. Μέσα από τις οργανικές ιδέες του μουσικού προκύπτει μια υποτιμημένη σχεδόν αλλά τόσο ζωτικής σημασίας μουσική ανάγκη για χορό, ρυθμό και εξωστρέφεια. Και αυτός ο δίσκος είναι ικανός να ικανοποιήσει τόσο την ερωτική ευδαιμονία των ακροατών του καναπέ όσο και την ανάγκη για λικνίσματα των ανθρώπων που δεν συμβιβάζονται στην ποιότητα αλλά νοιάζονται εξίσου να σκορπάνε γενναιόδωρα χαμόγελα σε ένα δικό τους μικρόκοσμο.
Ηλεκτρονική ευδαιμονία μέσα από ανάλαφρα πλήκτρα
Dalene - For Those In Love
Κι όμως υπάρχει ανεξάρτητη ελληνική pop που διαθέτει φινέτσα και στιλ. Και το συγκρότημα των Dalene είναι προφανές ότι διαθέτει το έμφυτο προτέρημα του αναλογικού ρομαντισμού στην κατηγορία του. Το αθηναϊκό σχήμα αποτελείται από τα αδέλφια Μέξη, τον Κωνσταντίνο και τον Θοδωρή. Πρόκειται για ένα ντουέτο που με τον ολοκληρωμένο του δίσκο, το «For those in love», μιλάει με γοητευτικό τρόπο για χαμένους έρωτες και για αναμνήσεις που ζωντανεύουν πάνω σε αστικούς χάρτες. Οι Dalene μοιράζονται μαζί μας μερικές όμορφες ιδέες για το πώς θέλουν να ακούγεται η ποπ στη σημερινή «σοσιαλμιντιόπληκτη» εποχή όπου οι ακροατές ιδιωτεύουν στις οθόνες. Η ιδεολογία τους είναι σαφής, το μουσικό τους όραμα είναι ξάστερο και η αντίληψή τους για τις μελωδίες είναι ελαφρώς απρόσμενη: όσο πιο ανέμελη τόσο το καλύτερο. Σαν να βούτηξαν με τον ενθουσιασμό του αρχάριου στα βινύλια της στραφταλιστής electro pop και βγήκαν αναγεννημένοι. Τραγούδια όπως το «Athenian Disco» έχουν ψυχή και αποπνέουν μια υψηλή αίσθηση επαγγελματικής ευθύνης απέναντι σε ένα ακροατήριο που φαίνεται να εκτιμά αυτούς τους ήχους με τα στρογγυλά ρεφρέν που έχουν τη δύναμη να θρέψουν τα ερτζιανά της πόλης. Και μόνο που καταφέρνουν να χτίσουν τον ήχο τους μέσα από ψυχεδελικές μελωδίες τούς κάνει άξιους να ακούγονται σε επαναλήψεις στα ακουστικά των ακροατών που επιλέγουν περιπάτους σε πάρκα και ήσυχα μονοπάτια για να αποσυμπιεστούν από τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας. Υπάρχουν κάμποσα απολαυστικά all-day τραγούδια, όπως το «For Those In Love» και το «I Wanna Be Your Indie Lover», που μπορούν να εγγυηθούν κλασάτες ακροάσεις, με τις υφές των οργάνων να είναι διακριτικές και κρυστάλλινες, σαν να πατάνε στα ακροδάχτυλα. Αλλού ο δίσκος διαθέτει την μυστηριώδη ατμόσφαιρα ενός δάσους με στρωμένα φύλλα, κάτω από τα οποία κανείς δεν ξέρει τι ηδονές ή τι κίνδυνοι κρύβονται. Και προς τιμήν τους, οι Dalene συμπεριφέρονται στο καθένα από τα τραγούδια τους σαν να είναι δυνητικό single, μέσα από επαναλαμβανόμενες φόρμες που απευθύνονται σε ακροατές που διψούν για ωραιοποιημένα ρεφρέν προκειμένου να εκτοξευτούν.
