Φαίνεται ότι το «Πάσχα στο χωριό» εξελίσσεται σε μείζον στρατηγικό πρόβλημα για την κυβέρνηση.
Κοιτάζοντας τις δημοσκοπήσεις θεωρεί ότι αν επιτρέψει την πασχαλινή έξοδο, θα κερδίσει πολιτικούς πόντους. Από την άλλη, μια αύξηση των κρουσμάτων που θα προκληθεί θα κάνει μεγάλη ζημιά στο άνοιγμα της τουριστικής περιόδου.
Σε κάθε περίπτωση, η αίσθηση είναι ότι η κυβέρνηση ασχολείται με το τι θα της κάνει καλό και όχι με το τι θα περιορίσει τα κρούσματα.
Μετά από ένα πεντάμηνο λοκντάουν, που οδήγησε σε κατάσταση χειρότερη από αυτή στην οποία επιβλήθηκε, κάθε στρατηγική για τον έλεγχο της πανδημίας μοιάζει να έχει εγκαταλειφθεί.
Αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση ανακοινώνει διάφορα ανοίγματα δίκην πελατειακών παροχών, τις οποίες δεν έχει συζητήσει προηγουμένως με τους επιστήμονες και αναγκάζεται μετά να τις μαζέψει.
Το πιο εντυπωσιακό, όμως, είναι ότι οποιαδήποτε συζήτηση για ανοίγματα, Πάσχα στα χωριά, επανεκκινήσεις του τουρισμού κ.λπ. γίνεται χωρίς καμία αναφορά στην κατάσταση των νοσοκομείων. Σαν να πρόκειται για διαφορετικά πράγματα και σαν το ένα να μην επηρεάζεται από το άλλο. Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν να έχει την πανδημία υπό έλεγχο, ενώ στην πραγματικότητα ο έλεγχος έχει χαθεί.
Το να χαλαρώσουν κάποιοι περιορισμοί με σοβαρό σχέδιο προστασίας είναι αναγκαίο και σε κάποιες περιπτώσεις επιβεβλημένο.
Αλλά, όπως είδαμε και από τα σχολεία, πρόθεση σχεδιασμού δεν υπάρχει, μέτρα δεν λαμβάνονται γιατί κοστίζουν και τα σελφ τεστ είναι αμφίβολη ασπίδα που μυρίζει ρεμούλα.
Υπό το πρίσμα αυτό, αποτελεί ένα ερώτημα πόσο σοβαρά είναι τα κριτήρια με τα οποία η κυβέρνηση αποφασίζει οτιδήποτε. Μεταξύ αυτών και το Πάσχα στο χωριό.
