Εδώ και καιρό όλοι γνωρίζουν ότι "κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο" του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, το οποίο δεν τηρεί πλέον ούτε τη δεοντολογία. Ψύλλοι στ' άχυρα, θα πει κανείς. Κάθε άλλο.
Η κινηματογραφική κοινότητα, που εξακολουθεί να βιώνει τις σκληρές επιπτώσεις της πανδημίας, γίνεται μάρτυρας ακόμα μια φορά της αντιθεσμικής λειτουργίας στον κρατικό φορέα, που κατά τα άλλα οφείλει να φροντίζει για την ενίσχυση του ελληνικού κινηματογράφου και των ανθρώπων του με διαφάνεια, ισονομία και δεοντολογία. Πολύ περισσότερο όταν αυτή η ενίσχυση αφορά χρηματοδοτήσεις με δημόσιο χρήμα.
Ευλόγως αναστατώνονται οι δημιουργοί όταν διαπιστώνουν ότι στο ΕΚΚ Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει. Με άλλα λόγια, στην τελευταία έγκριση χρηματοδότησης ταινιών, που ανακοινώθηκε στις 28 Απριλίου, αποκαλύπτεται ότι ανάμεσα στις προεγκεκριμένες προτάσεις συγκαταλέγονται και αυτές τριών reader του Κέντρου.
Στην προκειμένη περίπτωση οι "Γιάννηδες" που αλληλοκερνιούνται και τα πίνουν προκρίνοντας χρηματοδοτήσεις για τις ταινίες που σκηνοθετούν και υπογράφουν το σενάριο είναι οι reader Στέργιος Πάσχος για την ταινία του "Ο τελευταίος ταξιτζής", για την οποία προεγκρίνεται το ποσό των 130.000 ευρώ, Γιώργος Γεωργόπουλος για την ταινία του "Πολύ κοριτσίστικο όνομα το Πάττυ" με το ποσό των 200.000 ευρώ και Ζαχαρίας Μαυροειδής για την ταινία του "Το καλοκαίρι της Κάρμεν", όπου σκηνοθετεί και συνυπογράφει το σενάριο με τον Ξενοφώντα Χαλάτση, για την οποία προεγκρίνεται η χρηματοδότηση με το ποσό των 190.000 ευρώ.
Το γεγονός, όπως είναι φυσικό, έχει θορυβήσει την κινηματογραφική κοινότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η επιστολή της σκηνοθέτριας - σεναριογράφου Στρατούλας Θεοδωράτου, που με επιστολή της προς την υπουργό Πολιτισμού καταγγέλλει τα πεπραγμένα και την καλεί να λάβει "όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της ισότιμης πρόσβασης στις κρατικές χρηματοδοτήσεις".
Θεωρώντας "ιδιαιτέρως προβληματική μια τέτοια σχέση μεταξύ των κριτών του ΕΚΚ", η γνωστή σκηνοθέτρια σημειώνει στην επιστολή της ότι "στην τελευταία ανακοίνωση χρηματοδότησης κινηματογραφικών έργων από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (28.4.2021) διαπίστωσα με έκπληξη ότι μεταξύ των εγκεκριμένων σχεδίων βρίσκονται οι προτάσεις τριών από τους αναγνώστες (readers), από την ομάδα δηλαδή στην οποία το ΕΚΚ αναθέτει την ανάγνωση και την αρχική αξιολόγηση των προτάσεων", διευκρινίζοντας πως "δεν ισχυρίζομαι, βεβαίως, ότι τα συγκεκριμένα μέλη πρότειναν προς χρηματοδότηση τα δικά τους σχέδια, θεωρώ όμως ιδιαιτέρως προβληματική μια τέτοια σχέση μεταξύ των κριτών και του ΕΚΚ".
Η Στρατούλα Θεοδωράτου καταθέτει παράλληλα σειρά από εύλογα ερωτήματα που δημιουργούνται από τη συγκεκριμένη ενέργεια. Αναρωτιέται, λοιπόν, "πώς μπορεί κάποιος να είναι κριτής και κρινόμενος ταυτόχρονα στην ίδια περίοδο αξιολόγησης", αλλά και "πώς μπορεί κάποιος να έχει την ιδιαίτερη αυτή σχέση του αναγνώστη με το ΕΚΚ και συγχρόνως να διεκδικεί από το ΕΚΚ χρηματοδότηση για το έργο του". Και επιπλέον "πόσο δίκαιο είναι για τους υπόλοιπους να κρίνονται από συνδιεκδικητές της χρηματοδότησης, οι οποίοι έχουν αυτή την ιδιαίτερη σχέση με την πηγή της χρηματοδότησης".
Καταλήγοντας δε υπογραμμίζει τα προφανή, ότι δηλαδή "τέτοιου είδους προβληματικές σχέσεις πλήττουν το κύρος του σημαντικού αυτού θεσμού, κεντρικού και αναντικατάστατου στην κινηματογραφική παραγωγή της χώρας" και σημειώνει με νόημα ότι "οι κινηματογραφικές παραγωγές κρίνονται πλέον σε ευρωπαϊκό πεδίο συνεργασιών και τέτοιες ενέργειες διασύρουν συνολικά τη χώρα μας".
Ενδιαφέρον παράλληλα είναι το γεγονός ότι πριν από τις συγκεκριμένες προεγκρίσεις χρηματοδότησης στις 30 Μαρτίου είχε επίσης προεγκριθεί η χρηματοδότηση της ταινίας ακόμη ενός reader, του Βασίλη Κεκάτου, για την ταινία του "Οι άγριες μέρες μας", στην οποία υπογράφει τη σκηνοθεσία και το σενάριο, και προεγκρίθηκε τον ποσό των 2.500 ευρώ.
Σε μια περίοδο που οι καταγγελίες διαδέχονται η μία την άλλη για παρατυπίες στη λειτουργία του Κέντρου Κινηματογράφου και ένα πόρισμα - φωτιά επικρέμαται πάνω του, η Πολιτεία και η διοίκησή του οφείλουν να διασφαλίσουν το κύρος του θεσμού, το δημόσιο συμφέρον, το συμφέρον της κινηματογραφικής κοινότητας και τη διαφάνεια των επιχορηγήσεων που δίνονται με κρατικά κονδύλια.
Η προχειρότητα των επιλογών των προσώπων, η αδιαφάνεια στη λειτουργία και η αίσθηση ενός σικέ παιχνιδιού δεν ωφελούν ούτε το Κέντρο ούτε την ελληνική κινηματογραφία.
