Με το βλέμμα στραμμένο στην επικείμενη εγκατάσταση του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, χωρίς να έχει αποφασίσει αν θα παραμείνει απόλυτα αφοσιωμένη σύμμαχος των ΗΠΑ, ακόμη και στην περίπτωση που ο Τραμπ βάλει το μαχαίρι στον λαιμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επισήμως, οι μέχρι τώρα επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη στα δύο ανοιχτά μέτωπα στη γειτονιά μας, στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, είχαν να κάνουν με «αρχές και αξίες», με τη βεβαιότητα του πρωθυπουργού ότι στέκεται στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας». Στην πραγματικότητα είχαν να κάνουν με την απόφασή του να ευθυγραμμιστεί απόλυτα με την Ουάσιγκτον, ελπίζοντας ότι οι Αμερικανοί θα φιλοτιμηθούν να τραβήξουν τα γκέμια στον Ερντογάν, εάν βεβαίως χρειαστεί. Γι’ αυτό και ο Κ. Μητσοτάκης ήταν από τους πρώτους Ευρωπαίους που έστειλαν στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία αμέσως μετά τη ρωσική εισβολή, ενώ ήταν και από τους πρώτους που έσπευσαν να διαβεβαιώσουν τον «φίλο Μπίμπι» Νετανιάχου ότι η Ελλάδα στηρίζει αναφανδόν το Ισραήλ και το δικαίωμά του στην «αυτοάμυνα».
Στο μεταξύ ο πόλεμος στην Ουκρανία κρατάει πάνω από 1.000 ημέρες και, παρά τη δυτική στήριξη, το Κίεβο δεν μπορεί να απελευθερώσει τα εδάφη που έχει καταλάβει η Ρωσική Ομοσπονδία. Αλλά ούτε και η Ρωσία μπορεί να κερδίσει αυτόν τον ατέλειωτο πόλεμο, ο οποίος από τη μια πλευρά έχει καταστρέψει τις υποδομές της Ουκρανίας και το μέλλον του ουκρανικού λαού και από την άλλη έχει κουράσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη κυρίως διότι επί 1.000 ημέρες τον πληρώνει ακριβά στους λογαριασμούς του ρεύματος και του σούπερ μάρκετ. Ο επόμενος Αμερικανός Πρόεδρος έχει δηλώσει ότι θα φέρει με συνοπτικές διαδικασίες την ειρήνη, σε συνεννόηση με τον φίλο του Βλαντίμιρ Πούτιν. Πίσω από την υπόσχεσή του κρύβεται απλώς η άρνησή του να συνεχίσει να στηρίζει την Ουκρανία αφού αναλάβει καθήκοντα. Οπότε οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να επωμιστούν μόνοι τους τη στήριξη στην Ουκρανία.
Η περιοδεία Ρούτε
Με αυτό το δεδομένο βγήκε στη γύρα ο νέος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε, ώστε να πείσει τους συμμάχους να εντείνουν τις προσπάθειές τους για τη στήριξη της Ουκρανίας. Πρώτα έκανε μια στάση στην Τουρκία για να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος αυτοπροτείνεται και ως ειρηνοποιός στον πόλεμο της Ρωσίας ενάντια στην Ουκρανία. Και στη συνέχεια πέρασε από την Αθήνα με στόχο να διασφαλίσει ότι ο Κ. Μητσοτάκης θα συνεχίσει να στέλνει όπλα στην Ουκρανία. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν άφησε τον Ρούτε παραπονεμένο. Διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να στέκεται στο πλευρό της Ουκρανίας, με τον Μ. Ρούτε να εκφράζει την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι «αφοσιωμένος σύμμαχος» και για την πρόθεση της Αθήνας να εκπαιδεύσει Ουκρανούς πιλότους και μηχανικούς στα μαχητικά F-16.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα εγκλήματα πολέμου
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη επαναλαμβάνει ότι έχει σημαία της το Διεθνές Δίκαιο, γι’ αυτό άλλωστε στέκεται στο πλευρό των αμυνόμενων Ουκρανών, στο άλλο ανοιχτό μέτωπο της γειτονιάς μας δεν έχει σε τόση εκτίμηση το Διεθνές Δίκαιο. Μπορεί να μην έχει πει ξεκάθαρα ότι έχει γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων της το διεθνές ένταλμα σύλληψης που εξέδωσε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) κατά του πρωθυπουργού του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου στη Γάζα -όπου ο ισραηλινός στρατός έχει καταστρέψει τις υποδομές και το μέλλον του παλαιστινιακού λαού-, ωστόσο το χαρακτήρισε διά στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου μια «απόφαση που δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα». Είναι προφανές ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμία πρόθεση να εφαρμόσει την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου - όχι ότι θα ρισκάρει σ’ αυτή τη φάση ο Νετανιάχου να πάει στις χώρες εκείνες που έχουν υπογράψει την ιδρυτική διακήρυξη του ΔΠΔ. Είναι επίσης προφανές ότι δεν ντρέπεται καν για τα δύο μέτρα και σταθμά ως προς τον σεβασμό α λα καρτ του Διεθνούς Δικαίου.
Οι πανηγυρισμοί για τις εξοπλιστικές δαπάνες
Αντιθέτως, ο πρωθυπουργός επαίρεται για την επιλογή του η Ελλάδα να επενδύει πάνω από το 3% του ΑΕΠ της στην άμυνα, θεωρώντας ότι αυτό την κάνει πρωταγωνίστρια στην Ευρώπη. Επί της ουσίας την κάνει αιμοδότρια της εξοπλιστικής βιομηχανίας των Γάλλων, των Αμερικανών, των Γερμανών και των άλλων συμμάχων. Κι ενώ πουλάει στο εσωτερικό ακροατήριο το αφήγημα ότι εξοπλίζει την Ελλάδα σαν αστακό για να αποτρέψει τυχόν προκλήσεις των γειτόνων εξ ανατολάς -οπότε χαλάλι στις υψηλές εξοπλιστικές δαπάνες σε βάρος της Υγείας, της Παιδείας κ.λπ.-, ουσιαστικά ξοδεύει για να ενισχύσει τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ έναντι της Ρωσίας και όχι της συμμάχου Τουρκίας. Τουλάχιστον ο Πρόεδρος Τραμπ, που θεωρεί έγκλημα καθοσιώσεως να μην ξοδεύουν τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ τους για την άμυνα, δεν θα έχει να προσάψει τίποτα στην ανοιχτοχέρα Ελλάδα, όταν εγκατασταθεί και πάλι τον Ιανουάριο στον Λευκό Οίκο.
Δημοσιεύτηκε στο απεργιακό φύλλο της ΑΥΓΗΣ 1/12
