Το αποτέλεσμα της χθεσινής κάλπης είναι ακόμα πιο δυσμενές από αυτό του Μαΐου. Η μέρα που ξημέρωσε βρίσκει τη χώρα και την κοινωνία σε βαθύ, πηχτό σκοτάδι. Στα έδρανα της Βουλής θα βρεθούν ξανά οι εχθροί της, οι πολέμιοι της Δημοκρατίας και της ελευθερίας. Τα ορφανά των νεοναζί μαχαιροβγαλτών έκαναν ρεσάλτο, σαν να μην πέρασε μια μέρα από το 2012. Με ευγενική χορηγία της Νέας Δημοκρατίας, που φρόντισε γι’ αυτό με τις επικοινωνιακές κινήσεις της και τις ρυθμίσεις που δήθεν έβαζαν μπλόκο στον Κασιδιάρη. Δυστυχώς οι προειδοποιήσεις μας και οι φωνές μας, που τότε έπεσαν στο κενό, επιβεβαιώθηκαν χθες βράδυ. Ομοίως και οι ακροδεξιοί φονταμενταλιστές της ΝΙΚΗΣ, δίπλα στους οποίους ο Κ. Μητσοτάκης και τα στελέχη της Ν.Δ. διαδήλωναν κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Πρώτη φορά στη σύγχρονη πολιτική Ιστορία η Ακροδεξιά εκπροσωπείται σε όλο της το φάσμα, από τους φονταμενταλιστές εθνικιστές έως τους νεοναζί, με τέτοια δυναμική στη Βουλή. Αυτό σε συνδυασμό με το ισχυρό ποσοστό του Κ. Μητσοτάκη διαμορφώνει μια εικόνα δεξιάς και ακροδεξιάς παντοδυναμίας. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. θα επιδιώξει επικοινωνιακά να υποδυθεί τον υπερασπιστή της Δημοκρατίας και της λογικής έναντι των ακραίων, είναι ωστόσο σαφές ότι οι μετατοπίσεις και οι τομές είναι πια τεκτονικές. Στη Βουλή, στην κοινωνία, στις εκπροσωπήσεις που, αν και παραμένουν χαλαρές, τίποτα δεν επιβεβαιώνει ότι δεν θα έχουν τάσεις παγίωσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε. Για την ακρίβεια, επιβεβαίωσε την ήττα του Μαΐου παρά την προσπάθεια μεταβολής της στρατηγικής, της επικοινωνίας και του μηνύματος. Όσο επιτυχημένη κι αν ήταν, τα αίτια της ήττας είναι τόσο βαθιά, επομένως ο χρόνος δεν ήταν αρκετός για να αποτυπωθεί η νέα κατεύθυνση που δόθηκε. Παρά το μέγεθος της ήττας που σαφέστατα μπορεί να θεωρηθεί στρατηγική, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την ιστορική ευθύνη να αποτελέσει τον πολιτικό πόλο που θα εκπροσωπήσει το φως μέσα στο σκοτάδι, θα υπερασπιστεί τη Δημοκρατία, τα δικαιώματα, τα συμφέροντα της κοινωνίας, τις ελευθερίες, τις αξίες και τις αρχές του Διαφωτισμού. Κανείς άλλος δεν μπορεί και δεν θέλει να το πράξει. Ούτε το ΠΑΣΟΚ, που απέδειξε ότι καμία διάθεση δεν έχει να παίξει τον ρόλο ενός κεντροαριστερού, σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, αλλά την επιστροφή του σε έναν ρόλο συμπληρωματικής στη Δεξιά αντιπολίτευσης. Ούτε το ΚΚΕ, που σε αυτές τις εκλογές σφράγισε την είσοδό του στο πεδίο της μεταπολιτικής, του απολιτίκ lifestyle των social media, με μια καμπάνια που στόχευε, αφενός, στις ατάκες και στην πρόζα που θα γίνονταν viral και, αφετέρου, στις alt-right κοπής στοχοποιήσεις πολιτικών αντιπάλων με πρώτο στόχο τον ΣΥΡΙΖΑ. Για πρώτη φορά ίσως στην ιστορία του το ΚΚΕ επένδυσε τόσο πολύ στη βιτρίνα και στην επικοινωνία και όχι στο πολιτικό μήνυμα. Είναι το κόμμα που πανηγύρισε το ποσοστό του την ώρα που η Ακροδεξιά και η Δεξιά κυριάρχησαν με πρωτοφανή τρόπο στο πολιτικό τοπίο.
Ως εκ τούτου, το βάρος της ευθύνης πέφτει στην Αριστερά. Μια Αριστερά που παραμένει λαβωμένη αλλά δυνατή στη Βουλή. Η ανασύνταξη και η επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν μονόδρομο και προϋπόθεση επανόδου και επιστροφής σε ισχυρά ποσοστά. Για να μην οδηγήσει η στρατηγική ήττα στον κίνδυνο της πολιτικής συντριβής απαιτούνται θαρραλέες τομές, ανασυνθέσεις, ειλικρινής απολογισμός με όρους συλλογικούς και δομημένους από τα όργανα έως τις οργανώσεις μελών, ακόμα και σύγκρουση με όσα οδήγησαν το 32% του 2019 στο 17,8% του 2023. Με αλλαγές στα πρόσωπα και στη στρατηγική και, φυσικά, με την ανάληψη και την απόδοση ευθυνών στον βαθμό που αναλογεί στον καθένα και στην καθεμιά, είτε στα πρόσωπα -ακόμα και της ηγεσίας- είτε στα όργανα. Με ειλικρίνεια, διάλογο και καθαρότητα, όπως αρμόζει στην Αριστερά. Η ύπαρξη μιας σύγχρονης, αποτελεσματικής, χρήσιμης και πειστικής Αριστεράς είναι ιστορική και κοινωνική ανάγκη. Ανάγκη που υπερβαίνει τα «εγώ» και τις προσωπικές φιλοδοξίες. Ένας από τους ανιδιοτελείς ανθρώπους της Αριστεράς μού είχε πει πριν πολλά χρόνια ότι στην Αριστερά χρωστάμε, δεν μας χρωστάει. Αυτό θα πρέπει να αποτελεί οδηγό για όλους και για όλες. Ο αγώνας για τη Δημοκρατία, το κοινωνικό κράτος, την καταπολέμηση των ανισοτήτων, τις ελευθερίες, την κοινωνική χειραφέτηση δεν σταματά. Με καμία ήττα, με κανένα αρνητικό αποτέλεσμα. Η δυστοπία ανοίγεται βίαια μπροστά μας, το ίδιο και η προοπτική για ανασύνταξη και επανεκκίνηση. Ας μην πετάξουμε την ευκαιρία. Για τις επόμενες γενιές, για το αύριο της χώρας.
