Ηταν το μακρινό 1992 όταν ο πατήρ Μητσοτάκης διαβεβαίωνε τα ΜΑΤ που έσπαγαν στο ξύλο τους απεργούς της ΕΑΣ ότι «το κράτος είστε εσείς». Τριάντα χρόνια μετά, ο υιός Μητσοτάκης επαναλαμβάνει εμμέσως και πιο κομψά το ίδιο. Την ώρα που ένα κορίτσι 19 χρόνων έχει καταγγείλει τον άγριο βιασμό του από δύο παλικαράδες της ΔΙΑΣ, που η κυβέρνηση προσέλαβε με τρίμηνη εκπαίδευση το 2019, ο πρωθυπουργός χαρακτηρίζει αυτή την αρρωστημένη και αποτρόπαια πράξη, εντός μάλιστα του κεντρικού αστυνομικού τμήματος της πρωτεύουσας, ως «κατάχρηση οργάνου της τάξης». Λίγες ημέρες νωρίτερα, και ενώ είχε γίνει γνωστό το περιστατικό, ο πολιτικός προϊστάμενος της αστυνομίας Τάκης Θεοδωρικάκος δήλωνε ότι «εάν επαληθευτεί η κατηγορία», οι αστυνομικοί δεν έχουν θέση στην ΕΛ.ΑΣ.
Για να ξεκαθαρίζουμε ορισμένα ζητήματα. Δεν πρόκειται απλώς για «κατάχρηση οργάνου της τάξης». Κατάχρηση είναι το ξύλο που ρίχνουν τα ΜΑΤ καθημερινά στους απεργούς της Μαλαματίνα. Τα χημικά και η βία απέναντι σε φοιτητές στο πανεπιστήμιό τους, τα δακρυγόνα στις συναυλίες στο ΑΠΘ, τα ξεγυμνώματα διαδηλωτών στα πάρκινγκ των Εξαρχείων, η σύλληψη πατέρα μπροστά στα μωρά παιδιά του στο γηπεδάκι του Στρέφη. Είναι η εισβολή και η βία κατά του Ινδαρέ. Και ακόμα πολλά παραδείγματα που κοσμούν το παλμαρέ της αστυνομίας στα χρόνια της Ν.Δ., που με λυμένα χέρια κάνει τη δουλειά. Ο βιασμός, κύριε Μητσοτάκη, δεν είναι «κατάχρηση οργάνου της τάξης». Είναι έγκλημα που διώκεται ποινικά. Κύριε Θεοδωρικάκο, αλήθεια; Τι μας λέτε; Δεν έχουν θέση στο σώμα; Αυτό μας έλειπε! Για κάθε βιαστή η θέση είναι μονάχα στη φυλακή!
Βέβαια οι δυο «λεβέντες», που διά του συνηγόρου τους συκοφαντούν χυδαία το θύμα, κυκλοφορούν ελεύθεροι. Δεν είναι δα και ο «Ινδιάνος» ή η Ηριάννα για να προφυλακιστούν χωρίς δίκη. Άραγε, τι μήνυμα στέλνει αυτό στην κοινωνία; Μάλλον ατιμωρησίας και ανισότητας. Το χειρότερο όμως είναι ότι κλονίζεται ακόμη περισσότερο η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στην αστυνομία και στους θεσμούς εν γένει. Κάθε ευνομούμενη κοινωνία χρειάζεται μια αστυνομία που είναι δίπλα στον πολίτη, πολεμά το έγκλημα, με εκπαίδευση και κατάρτιση, με επαρκώς στελεχωμένα τμήματα και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Μια αστυνομία που θα εμπνέει εμπιστοσύνη και αίσθημα ασφάλειας. Όχι μια αστυνομία της βίας, της καταστολής, της ανομίας και των σταγονιδίων. Αυτό όμως χρειάζεται αντίστοιχη στρατηγική και σχέδιο από την πολιτική ηγεσία, που δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει. Αν κάτι ενδιαφέρει τον Μητσοτάκη, είναι να έχει μια αστυνομία ρουσφετολογικής αντίληψης που θα καταστέλλει και δεν θα ελέγχεται. Όπως κάθε καθεστώς.
