Το βασικό αφήγημα του Μητσοτάκη είναι ότι η χώρα πάει σφαίρα. Ανάπτυξη, επενδύσεις, θέσεις εργασίας.
Αυτό είναι επιχείρημα ενάντια στην κοινή λογική. Ο κόσμος υποφέρει από την ακρίβεια και οι μισθοί δεν φτάνουν ούτε για ζήτω.
Και θέσεις εργασίας υπάρχουν άφθονες. Αλλά ο κόσμος δεν πάει να δουλέψει γιατί οι μισθοί είναι εξευτελιστικοί.
Και η αυθαιρεσία των εργοδοτών έχει αποχαλινωθεί.
Ο Μητσοτάκης παλεύει να ισορροπήσει την κατάσταση με επιδόματα. Αλλά τα επιδόματα υπολείπονται κατά πολύ των αυξήσεων στις τιμές και του πληθωρισμού.
Το ίδιο και η αύξηση του κατώτατου μισθού, που έδωσε με τα χίλια ζόρια.
Και αυτή τη στιγμή υπάρχουν νοικοκυριά με δύο εργαζόμενους που δεν μπορούν να βγάλουν πέρα τον μήνα.
Αυτή την κατάσταση ο Μητσοτάκης προσπάθησε να την εμφανίσει ως επιτυχία της διακυβέρνησής του.
Προσθέτοντας ότι από 1.1.2023 θα καταργηθεί η εισφορά αλληλεγγύης. Προφανώς σκοπεύει νωρίτερα να πάει σε εκλογές.
Ποια είναι η πραγματική κατάσταση: αυτή τη στιγμή η ακρίβεια προκαλείται από δύο σημαντικούς παράγοντες. Την αύξηση στο ρεύμα και την αύξηση στα καύσιμα.
Η αύξηση στο ρεύμα είναι αποτέλεσμα της πιο αισχρής συμπαιγνίας της κυβέρνησης με τους παρόχους ενέργειας. Και κυρίως τη ΔΕΗ.
Η κυβέρνηση πέρασε έντεκα μήνες προσπαθώντας να πείσει τους πολίτες ότι δεν υπάρχει ακρίβεια στο ρεύμα και στην συνέχεια ότι υπάρχει, αλλά οφείλεται στον Πούτιν.
Τώρα προσπαθεί να μειώσει τα τιμολόγια χωρίς να μειώσει τα κέρδη της ΔΕΗ και των άλλων. Προφανώς είναι κοροϊδία.
Η αύξηση στα καύσιμα είναι εξαιρετικά επωφελής για την κυβέρνηση. Γιατί τα έσοδα από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης έχουν απογειωθεί.
Μαζεύει λεφτά και βγάζει και κάτι στην άκρη για να δώσει κανένα επίδομα.
Και γι’ αυτό αγνόησε επιδεικτικά τη σύσταση της Κομισιόν για προσωρινή μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης.
Η κερδοσκοπία στο ρεύμα και στα καύσιμα είναι η μία πλευρά του ζητήματος. Η άλλη είναι η καθήλωση των μισθών.
Η κυβέρνηση έχει χρησιμοποιήσει όλα τα διαθέσιμα όπλα για να ρίξει τους μισθούς. Ατομικές συμβάσεις, απλήρωτες υπερωρίες και αδρανοποίηση της Επιθεώρησης Εργασίας.
Αυτή πάνω κάτω είναι η συνολική εικόνα. Και επειδή δεν είναι διαχειρίσιμη, ο Μητσοτάκης επιστρατεύει το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που παραλίγο να βγάλει τη χώρα από το ευρώ, που μας φόρτωσε ένα τρίτο αχρείαστο Μνημόνιο, που έκανε κωλοτούμπα, που υπερφορολόγησε τη μεσαία τάξη κ.λπ.
Και που είναι κάγκουρας και πήγε να ελέγξει τη Δικαιοσύνη και το μιντιακό τοπίο.
Αυτό με τη Δικαιοσύνη και το μιντιακό τοπίο είναι το πιο παραγωγικό. Ο Μητσοτάκης θα πάει σε εκλογές με Ειδικά Δικαστήρια.
Με τα ρετάλια των φιλόδοξων κατηγορητηρίων που κατασκεύασαν οι Προανακριτικές του. Αλλά δεν πειράζει. Ας είναι καλά η λίστα Πέτσα.
Και θα υπάρχουν και επικουρικά: ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν θέλει τον εξοπλισμό της χώρας. Που δεν θέλει να φυλάσσονται τα σύνορά μας. Που είναι με τον Πούτιν. Και τους αντιεβολιαστές.
Και που είναι τοξικός.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει τα κουμάντα του. Και να κατανοήσει πλήρως τη στρατηγική του αντιπάλου του.
Και κυρίως να καταλάβει γιατί αυτή η στρατηγική μπορεί να είναι αποτελεσματική σε κοινωνικές κατηγορίες που κανονικά θα έπρεπε να είναι μαζί του.
Και να κάνει τις κινήσεις που χρειάζεται για να την ακυρώσει.
Αυτό σημαίνει ηγεμονία. Και η ηγεμονία είναι απαραίτητη για να πάρεις τις εκλογές.
