Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, ακόμα πιο τρομακτική από την εκδοχή ότι ο Μητσοτάκης είναι κατά συρροή ψεύτης. Από την εκδοχή δηλαδή ότι ξέρει τις ευθύνες του για την τραγωδία της πανδημίας, αλλά προσπαθεί με ψέματα να τις αποσείσει. Ότι ξέρει πως ο Πλεύρης είναι ο υπουργός του σκότους, που τοποθετήθηκε στη θέση αυτή ακριβώς ως φορέας του σκότους, αλλά μας τον παρουσιάζει όλο φως, για να αθωώσει τον εαυτό του. Ότι ξέρει πως αφήνοντας το ΕΣΥ σε κατάσταση λιποθυμίας και το προσωπικό του «καμένο» στέλνει κόσμο στον άλλο κόσμο. Ότι ξέρει πως ο Τσίπρας μόνο σαμποτέρ δεν είναι, αλλά δεν διστάζει να το ξεφουρνίζει. Ότι ξέρει γενικώς τι γίνεται, γιατί γίνεται και ποιος ευθύνεται, αλλά δεν διστάζει να πει ψέματα για να βγει λάδι. Επί πτωμάτων.
Κι αυτή η εκδοχή, η πιο τρομακτική, είναι πως αυτή είναι η αλήθεια του. Το πιστεύει ότι η πανδημία είναι φυσικό φαινόμενο, οι θάνατοι είναι φυσικό φαινόμενο, ο Τσίπρας είναι μεταπράτης του ανθρώπινου πόνου και σαμποτέρ, ο Πλεύρης είναι ανθρωπιστής, το ΕΣΥ είναι υγιέστατο, έστω και με λιγότερο προσωπικό, ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει για όσα συμβαίνουν χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ίδιο, η πανδημία δεν είναι εκτός ελέγχου, αλλά εκτός ελέγχου είναι η ανθρώπινη φύση, γιατί οι άνθρωποι ξεχνούν εύκολα τα άπειρα θετικά της πολιτικής του και εμμένουν στα ελάχιστα λάθη και παραλείψεις του, ότι η επιχείρηση ελευθερία με το εμβόλιο οργανώθηκε σωστά και το λάθος διαπράττουν όσοι αρνούνται να εμβολιαστούν.
Έτσι οι τύψεις, το συναίσθημα, η συναίσθηση, η ενσυναίσθηση δεν έχουν θέση στη συνείδησή του. Μπορεί να κοιμάται ήσυχος, να πηγαίνει βαρκάδες, να διαπράττει κορωνογλέντια, ηλιοβασιλέματα και οργίλες δηλώσεις, να προαναγγέλλει το τέλος της πανδημίας και την αρχή μιας λαμπρής πορείας για το έθνος. Διότι δεν ξέρει, δεν καταλαβαίνει, ζει στον πλούσιο και ασφαλή κόσμο του και βλέπει τον δικό μας κόσμο με γυαλιά Zeus+Dione. Κι έτσι, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, θα οδηγηθεί στο αναπόφευκτο πολιτικό του τέλος με την απορία της Αντουανέτας: γιατί δεν έφαγε ο λαός το παντεσπάνι του. Όσος λαός έχει απομείνει, αν δεν βιαστούμε...
