Live τώρα    
18°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αραιές νεφώσεις
18 °C
16.6°C19.6°C
2 BF 59%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αυξημένες νεφώσεις
17 °C
14.7°C18.2°C
2 BF 59%
ΠΑΤΡΑ
Αυξημένες νεφώσεις
15 °C
15.5°C16.0°C
1 BF 77%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
18 °C
17.8°C19.1°C
5 BF 61%
ΛΑΡΙΣΑ
Σποραδικές νεφώσεις
16 °C
15.9°C18.0°C
0 BF 63%
Εξοπλιστικά / Ψωνίζοντας όπλα με τον Κυριάκο
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Εξοπλιστικά / Ψωνίζοντας όπλα με τον Κυριάκο

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ

Σχεδόν όλες οι χώρες που κάνουν αγορές οπλικών συστημάτων ακολουθούν έναν μακροχρόνιο σχεδιασμό, συνήθως υπό το βλέμμα της Βουλής τους. Μεγάλο ρόλο στην επιλογή τους πάντα παίζουν η υψηλή εγχώρια προστιθέμενη αξία και η πρόσκτηση τεχνολογίας. Επιδιώκεται επίσης η κάλυψη πολύ συγκεκριμένων επιχειρησιακών αναγκών. Και επειδή οι αγορές όπλων είναι κατά κανόνα πολύ δαπανηρές, όλες οι επιμέρους παράμετροι είναι σημαντικές και εξειδικευμένες, όπως και ο σχετικός δημόσιος διάλογος.

Υπάρχουν και κάποιες χώρες στις οποίες απλά ψωνίζει ο ηγέτης από το σουπερμάρκετ ό,τι του γυαλίσει, ό,τι έχει καλή μίζα, ό,τι ταιριάζει με το αφήγημά του. Σε αυτές τις χώρες, συνήθως δικτατορίες, η εγχώρια προστιθέμενη αξία δεν μετράει, οι επιχειρησιακές ανάγκες ράβονται πάνω στο όπλο που θα αγοραστεί και ο δημόσιος διάλογος αποτελείται από πολεμικούς παιάνες και περιγραφές επιστημονικής φαντασίας για το πώς τα υπερόπλα θα κατατροπώσουν τον εχθρό.

(Με τη βοήθεια του Αλλάχ ή της Παναγίας κατά περίπτωση).

Η Ελλάδα, παρότι σύγχρονη δυτικού τύπου δημοκρατία, στα χρόνια του Κυριάκου Μητσοτάκη ψωνίζει όπλα σαν τριτοκοσμική δικτατορία, με τον ηγέτη να ανακοινώνει αγορές και τα επιτελεία να το μαθαίνουν από την τηλεόραση.

Επιχειρησιακές ανάγκες στην τύχη

Η περίπτωση των φρεγατών Belharra, που όντως αποτελούσαν επιλογή του Πολεμικού Ναυτικού, άρα δεν αμφισβητούνται ως προς την καταλληλότητα, είναι μια ακόμη απόδειξη του ισχυρισμού αυτού.

Και μόνο το γεγονός ότι η κατάσταση ανατράπηκε άρδην μέσα σε δυο - τρία εικοσιτετράωρα είναι ενδεικτική της ανεύθυνης λογικής της αγοράς όπλων με κριτήρια όχι επιχειρησιακά, όχι δηλαδή αν κάνουν για τη δουλειά που τα θες, αλλά διεθνών σχέσεων και διπλωματίας.

Διότι, αν η παρούσα λύση είναι η σωστή, τότε η επιλογή των αμερικανικών πλοίων που η κυβέρνηση προωθούσε και ήταν έτοιμη να ανακοινώσει ήταν η λάθος λύση. Η οποία άλλαξε κατά τύχη, μέσω της καραμπόλας του Ειρηνικού.

Αν η Γαλλία δεν είχε βρεθεί ριγμένη στο ντιλ με τα υποβρύχια της Αυστραλίας, θα είχε επιλεγεί η λάθος λύση. Και όταν λέμε «λάθος λύση», δεν εννοούμε υποδεέστερα πλοία για τις ίδιες επιχειρησιακές ανάγκες, αλλά πλοία που δεν είναι σχεδιασμένα για να ανταποκριθούν στον ρόλο για τον οποίο αγοράζονται.

Συγκεκριμένα, ενώ οι Belharra μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αεροπορική άμυνα περιοχής, με βλήματα μεγάλου βεληνεκούς στη ΝΑ Μεσόγειο, οι αμερικανικές προτάσεις που προωθούσε η κυβέρνηση δεν ήταν σχεδιασμένες γι’ αυτόν τον ρόλο και δεν έφεραν κατάλληλο οπλισμό ούτε είχαν το κατάλληλο μέγεθος.

Εν προκειμένω δεν αξιολογούμε αν καλώς ή κακώς η Ελλάδα επιθυμεί ναυτική παρουσία στη ΝΑ Μεσόγειο, αλλά αν αγοράζει τα κατάλληλα πλοία γι’ αυτό το δυνητικό θέατρο επιχειρήσεων.

Στο μεταξύ, πριν επανέλθουν στο προσκήνιο οι γαλλικές φρεγάτες ασχολούμασταν με τα επίσης γαλλικά αεροσκάφη Rafale, τα οποία ο Μητσοτάκης ανακοίνωνε σε δόσεις, 6 ακόμα ανακοίνωσε προ ημερών στη ΔΕΘ, χωρίς καν η Αεροπορία να έχει ζητήσει την αγορά του συγκεκριμένου τύπου.

Ούτε βίδα ελληνική

Και ενώ στις επιχειρησιακές ανάγκες η κατάσταση διορθώθηκε με τον από μηχανής θεό, στο θέμα της ελληνικής προστιθέμενης αξίας, που είναι το δεύτερο κυρίαρχο κριτήριο επιλογής, η κυβέρνηση Μητσοτάκη συμφώνησε να μην ναυπηγηθεί στην Ελλάδα κανένα από τα νέα πλοία, καταδικάζοντας τα ελληνικά ναυπηγεία της Ελευσίνας και του Σκαραμαγκά, που πάντα αναλάμβαναν τις ναυπηγήσεις του Πολεμικού Ναυτικού.

Στις περισσότερες χώρες που αγοράζουν πολεμικά πλοία από το εξωτερικό συνήθως φτιάχνεται το πρώτο πλοίο της κλάσης έξω και τα υπόλοιπα στα ναυπηγεία της αγοράστριας χώρας. Με αυτόν τον τρόπο τα ελληνικά ναυπηγεία, από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα, έχουν φτιάξει κανονιοφόρους, πυραυλακάτους, αρματαγωγά, φρεγάτες, ακόμα και υποβρύχια, που είναι η πιο απαιτητική ναυπηγική εργασία.

Ο Μακρόν εξασφάλισε τη ναυπήγηση των φρεγατών σε γαλλικά ναυπηγεία και ο Μητσοτάκης πανηγυρίζει που, από τα 10 δισ. που θα μας κοστίσουν τα γαλλικά όπλα, στην Ελλάδα δεν θα γυρίσει ούτε μισό ευρώ. Διότι ούτε για τα Rafale προβλέπεται ελληνικό υποκατασκευαστικό έργο.

Δέκα δισεκατομμύρια είναι αντικειμενικά πολλά χρήματα, ακόμα δε περισσότερο για τη χώρα με το υψηλότερο δημόσιο χρέος στο ορατό σύμπαν, που μόλις βγήκε από μια τεράστια καταστροφή, της οποίας προηγήθηκε άλλο ένα εξοπλιστικό κρεσέντο τις δεκαετίες του 1990 και του 2000.

Είναι αδύνατον να συζητάμε σοβαρά να μπει η Ελλάδα σε μια κούρσα εξοπλισμών, συμμετρική μάλιστα με την Τουρκία. Δεν είναι πια μόνον η χαώδης διαφορά κλίμακας ανάμεσα στις δυο χώρες που μετράει, αλλά και η επίσης χαώδης διαφορά τεχνολογίας και εγχωρίων δυνατοτήτων υπέρ της Τουρκίας.

Η γείτων τα τελευταία 30 χρόνια αναπτύσσει συστηματικά την αμυντική της βιομηχανία με αποτέλεσμα σήμερα να έχει πολύ υψηλά επίπεδα αυτάρκειας, να κατασκευάζει και να εξάγει όπλα και τεχνολογία και να κερδίζει χρήματα και κύρος τη στιγμή που η Ελλάδα αιμορραγεί οικονομικά.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL