Με τον βούρδουλα και τον φόβο η κυβέρνηση προσπαθεί να «συνετίσει» τους πολίτες να εμβολιαστούν, να τηρούν τα μέτρα, να πειθαρχούν. Οι περισσότεροι, κατάκοποι από τα μακροχρόνια λοκντάουν, ζουν στον φόβο τής οικονομικής δυσπραγίας. Το άγχος τής επιβίωσης γίνεται βραχνάς, ειδικά τώρα που οι τουρίστες φαίνεται πως δεν «τσίμπησαν» στα μυθεύματα Μητσοτάκη για ονειρικό καλοκαίρι ανοσίας.
Την ίδια ώρα, υψώνουν τείχη ανισοτήτων και ανοίγουν κοινωνικούς Καιάδες. Το εργασιακό Χατζηδάκη επιβάλλει στους πολίτες να εργάζονται δεκάωρα με απλήρωτες υπερωρίες, ενώ η Ν. Κεραμέως διασφαλίζει κανείς να μην μπορεί να διαφύγει της ανέχειας και της ημιμάθειας στο μέλλον.
Ακόμα και τα μέτρα προφύλαξης από την πανδημία εφαρμόζονται επιλεκτικά κατ’ εντολή της κυβέρνησης, όπως απέδειξε το σκάνδαλο Χαρδαλιά. Η πανδημία αντιμετωπίστηκε ως εργαλείο χειραγώγησης των πολιτών και εμβάθυνσης των ανισοτήτων μεταξύ πλούσιων και φτωχών αλλά και εξυπηρέτησης φίλων. Γι’ αυτό, αντί να επενδύουν στη δημόσια Υγεία, κλείνουν νοσοκομεία.
Μόλις νιώσουν ότι η δυσαρέσκεια φουντώνει και απειλείται το καθεστώς τής νεοδεξιάς, επανέρχονται με νέους διχασμούς. Νέοι - ηλικιωμένοι, εμβολιασμένοι - ανεμβολίαστοι, μαγαζάτορες - πελάτες… Τέμνοντας με τέτοιο τρόπο το κοινωνικό όλον, ώστε να ευνοείται σταθερά ένα εκλεκτό μέρος. Μέσα στην έπαρσή τους θεωρούν πως ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται τη βαθιά ταξική και επικίνδυνα τοξική τους πολιτική.
Τα ποσοστά της Ν.Δ. στις δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για την εφαρμογή μιας πολιτικής σκληρών ανισοτήτων αλλά και ως σταθερή απάντηση σε κάθε κριτική. Ωστόσο, στον δημοσκοπικό ουρανό άρχισε να συννεφιάζει και η κυβερνητική φθορά πλέον καταγράφεται.
Πόσο μάλλον όταν οι «αντιεμβολιαστές» που πρόσφατα έχει στοχοποιήσει η κυβέρνηση προέρχονται από τη δική της πολιτική μήτρα. Γι’ αυτό το κάλεσμα συσπείρωσης του Βορίδη στα κανάλια, με το ακροδεξιό μύθευμα περί ανατροπής «της ηγεμονίας της Αριστεράς», κρίθηκε αναγκαίο σφύριγμα επιστροφής των ακραίων στο μαντρί.
