Ας δούμε λίγο την υπόθεση των χρεών της Ν.Δ., από οικονομικής, πολιτικής και ηθικής απόψεως.
Το 2014, που είχαμε Μνημόνια, η Ν.Δ. χρώσταγε 160 εκατομμύρια ευρώ.
Το 2016 χρώσταγε 224 εκατομμύρια ευρώ.
Σήμερα το χρέος έχει φτάσει στα 342 εκατομμύρια ευρώ.
Όπως σημείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, το 1/3 του χρέους αυτού έχει προκύψει επί προεδρίας Μητσοτάκη.
Η Ν.Δ. φωνάζει ότι ο Μητσοτάκης εξορθολόγισε τα οικονομικά, μειώθηκαν οι λειτουργικές δαπάνες, εξοφλούνται κανονικά οι τρέχουσες υποχρεώσεις, εξοφλούνται οι προμηθευτές και ότι ο λειτουργικός ισολογισμός είναι θετικός.
Και ότι αυτή η αύξηση του χρέους είναι αποτέλεσμα των ανατοκισμών. Ε, και;
Ας προσπεράσουμε τους υπαινιγμούς για τη διαχείριση που έγινε επί των προηγούμενων ηγεσιών. Και ας δούμε ορισμένα άλλα ζητήματα.
Πρώτον, το γεγονός ότι, παρά τον εξορθολογισμό των οικονομικών που έκανε ο Μητσοτάκης, το χρέος ανεβαίνει 30 εκατομμύρια τον χρόνο, δείχνει ότι η Ν.Δ. δεν εξυπηρετεί δεκάρα τσακιστή.
Το 2016, ο Μητσοτάκης έλεγε ότι τα χρέη του κόμματος θα εξοφληθούν στο ακέραιο με τη βοήθεια των μελών.
Ο Άδωνις ζητούσε κούρεμα χρεών γιατί έτσι.
Πρακτικά, με ένα χρέος που αυξάνει 30 εκατομμύρια τον χρόνο, το κόμμα είναι εντελώς χρεοκοπημένο.
Και εδώ προκύπτει το δεύτερο ζήτημα. Γιατί οι τράπεζες δεν διεκδικούν τα οφειλόμενα;
Υπό κανονικές συνθήκες, οι μάνατζερ που έχουν δώσει τέτοια δάνεια θα είχαν απολυθεί και θα αντιμετώπιζαν κατηγορίες για απιστία.
Αλλά εδώ δεν συμβαίνει τίποτα. Κανείς δεν ενοχλείται.
Βλέπουμε μόνο να περνάνε στον Ποινικό Κώδικα κάτι διατάξεις που προστατεύουν τα τραπεζικά στελέχη από διώξεις για απιστία. Εκτός αν την προκαλέσει η ίδια η τράπεζα.
Άρα τα δάνεια έχουν δοθεί και μένουν αγύριστα με αποφάσεις των διοικήσεων των τραπεζών.
Γιατί; Προφανώς γιατί οι τράπεζες κάνουν χατίρια στην Ν.Δ., υπολογίζοντας ότι θα τα βγάλουν στο πολλαπλάσιο από αλλού.
Σε κάθε περίπτωση, από το γεγονός ότι η Ν.Δ. είναι ένα κόμμα χρεοκοπημένο προκύπτει το τρίτο ζήτημα.
Το οποίο είναι ότι αν ήταν άλλη επιχείρηση, ή άνθρωπος, ή νοικοκυριό, με βάση τον Πτωχευτικό Κώδικά, οι τράπεζες θα την είχαν ξεπατώσει για πολύ λιγότερα.
Αλλά, προφανώς, μεταξύ Ν.Δ. και τραπεζών δεν ισχύουν οι Πτωχευτικοί Κώδικες, ισχύουν άλλου είδους κώδικες που δεν τους γνωρίζουμε.
Τι θα πουν σε έναν άνθρωπο που αν κοκκινίσει το στεγαστικό του, θα αναγκαστεί να μένει στο σπίτι του με ενοίκιο;
Και που αν θέλει να αποκτήσει ξανά το σπίτι του, θα πρέπει να το ξεπληρώσει από την αρχή;
Και τι θα πουν στους ανθρώπους που θα χάσουν επιχειρήσεις και περιουσίες στο λεπτό;
Μα, προφανώς, εκεί είναι η υπόθεση: η Ν.Δ. ψήφισε αυτόν τον Πτωχευτικό επειδή χρωστάει στις τράπεζες και τους έχει υποχρέωση.
Και, προφανώς, εκεί βασίζονται οι τράπεζες και αφήνουν τη Ν.Δ. ανενόχλητη.
Το γεγονός ότι όλο αυτό γίνεται μπροστά στα μάτια του ελληνικού λαού είναι ανήκουστο και βαθύτατα προσβλητικό.
Σε άλλη χώρα θα είχε γίνει της κακομοίρας.
Και στην Ελλάδα, αν επρόκειτο για τον ΣΥΡΙΖΑ, της κακομοίρας θα είχε γίνει επίσης.
Προσθέστε σε όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ, που άλλαξε ΑΦΜ και όνομα για να μην πληρώσει τα χρέη.
Την ασυλία που είχαν δώσει στους τραπεζίτες τα δύο κόμματα το 2013, όταν ο κόσμος πήδαγε από τα παράθυρα.
Και δείτε τα αρπακτικά που χρεοκόπησαν τον τόπο και θα το ξανακάνουν αν τους δοθεί η ευκαιρία.
