Η κωστοπουλική πρακτική «πώς να γίνεις από μηδενικό σελέμπριτι», που λανσαρίστηκε, ομολογουμένως επιτυχώς, μέσα από τις ιλουστρασιόν σκουπιδοσελίδες περιοδικών των ’90s, έχει λάβει πλέον σοσιαλμιντιακές διαστάσεις. Απορούμε (;) εντούτοις ακόμη για το πώς οι φελλοί - σελέμπριτις επιπλέουν, ενώ ξεχνάμε πως κι αυτοί τελικά υπακούουν στους νόμους της Φυσικής - ναι, ισχύουν και στο πολιτικό πεδίο!
Το πρόβλημα λοιπόν με τους φελλούς αυτούς δεν είναι το γεγονός ότι επιπλέουν, αλλά το... «ποπ». Ο... ήχος δηλαδή που κάνουν όταν εκτιναχθούν βίαια από το μπουκάλι, επιδιώκοντας να αποσπάσουν την προσοχή από οτιδήποτε άλλο συμβαίνει, να μαγνητίσουν τα βλέμματα και να κερδίσουν τις κραυγές χαράς των συμμετεχόντων στη... γιορτή. Τι κι αν αυτή η γιορτή όμως, τις περισσότερες φορές, στολίζεται από στημένα χαμόγελα και πόζα... fest; Άλλωστε, δεν αφορά τους πολλούς, παρά μονάχα τους εργαλειοποιεί καταντώντας τους κομπάρσους - χειροκροτητές.
Με όρους πολιτικούς, το «μπουκάλι» περιέχει κακής ποιότητας σαμπάνια, η οποία αποκτά αξία μόνο μετά από αυτό το «ποπ». Εντυπωσιάζει ο αφρός της, αλλά για λίγο. Μετά δεν πίνεται. Και οι τολμηροί που θα σπεύσουν να δοκιμάσουν «ένα - δυο ποτηράκια» θα κληθούν να αντιμετωπίσουν έναν γενναίο πονοκέφαλο. Όσο για τον φελλό; Παραμένει κάπου πεσμένος στο πάτωμα κι αν δεν τον μαζέψει κάποιο παιδί - συλλέκτης φελλών ή ταπεινών καπακιών, ουδείς θα ασχοληθεί μαζί του.
Η νεαρή πολιτεύτρια - ινφλουένσερ της Ν.Δ., της οποίας το όνομα αρνούμαι να πω, δεν είναι παρά ο φελλός. Ακόμη ένας φελλός για την ακρίβεια στην αγκαλιά τής μητσοτακικής Ν.Δ. Από τους δεκάδες που επιπλέουν σαν τόνοι σκουπιδιών πια στους ωκεανούς τού κακής ποιότητας... αφρώδη οίνου που μας κερνά με όλους τους τρόπους η κυβέρνηση. Δηλητηριάζοντας τον δημόσιο λόγο με ρατσιστικά παραληρήματα, με ξενοφοβικές απόψεις και με θέσεις που στάζουν μόνο μίσος και φόβο -αλλά βαφτίζονται μιντιακά ως «κυρίαρχες»- για οτιδήποτε διαφορετικό.
Το alt - right αφήγημα έχει ριζώσει. Και θα επιμείνει να τσαμπουνάει, είτε στη λούμπεν είτε στην κυριλέ εκδοχή του, μικρή σημασία έχει αυτό, απόψεις περί «οργανωμένων μειοψηφιών» που «επιβάλλουν» πρότυπα, συνθήκες, καταστάσεις. Μόνο που η «επιβολή» που σου χρεώνουν ήταν πάντα δικό τους εργαλείο. Άλλωστε, πάντα έτσι λειτουργούσαν οι μισαλλόδοξες, φασιστικές, άριστα οργανωμένες μειοψηφίες, ως μπροστινοί άλλων, ισχυρών πολιτικά και οικονομικά συμφερόντων. Στόχος; Το μυαλό και τελικά η ίδια η ψυχή μιας κοινωνίας που συνεχίζει να γεννά παιδιά, αλλά σύντομα θα πρέπει να αποφασίσει για το αν θα πουλήσει και τη δική τους ψυχή στον διάβολο.
