Οι συνεχόμενες θριαμβολογίες στη διαχείριση της πανδημίας μετατρέπονται σε μπούμερανγκ για την κυβέρνηση, η οποία, μέσα στον βαθύ ύπνο της αλαζονείας της, δεν λέει να το κατανοήσει.
Οι πολίτες αγωνιούν κι αυτοί μονολογούν ότι όλα πάνε καλά, σε πλήρη διάσταση με την αλήθεια που βιώνουμε όλοι καθημερινά, γιατροί, νοσηλευτές και ασθενείς που δίνουν τη μάχη με την πανδημία και εμείς οι ελεύθεροι φυλακισμένοι και έντρομοι θεατές που υπομένουμε καρτερικά.
Ο φόβος ντύνει εφιαλτικά την καθημερινότητα και η ανυπαρξία του κράτους οδηγεί τους πολίτες στην απελπισία. Το 75% με 80% των πολιτών, σύμφωνα με έρευνα της MRB, δηλώνει κουρασμένο και ιδιαίτερα φοβισμένο με την ποιότητα της ζωής που θα έχει στο μέλλον. Οι πολίτες αγωνιούν διπλά για το αν θα ζήσουν και πώς θα ζήσουν.
Τα ψεύδη του Κυριάκου Μητσοτάκη με τους διασωληνωμένους μπορεί να λειτουργούν καθησυχαστικά για κάποιους ψηφοφόρους της Ν.Δ., όμως καταρρέουν τραγικά όταν διασωληνωμένος εκτός ΜΕΘ δολοφονεί άλλον επειδή τον ενοχλούσε ο ήχος του αναπνευστήρα.
Από τη μία έχουμε την ιδεοληπτική άρνηση ενίσχυσης της δημόσιας Υγείας κι από την άλλη τα «ψίχουλα» αντίδοτο στην οικονομική κρίση που έρχεται. Αφήνουν στο έλεός της επαγγελματίες και μικρομεσαίους, όσους εμπιστεύθηκαν τη Ν.Δ. για το «restart» που τους έταζε. Σήμερα 6 στους 10 δηλώνουν και αυτοί απαισιόδοξοι.
Ταυτόχρονα προχωρούν στις νεοφιλελεύθερες επιταγές που τα Μμνημόνια δεν πρόλαβαν να αποτελειώσουν: κατάργηση οκταώρου, απλήρωτες υπερωρίες, αλλαγή συνδικαλιστικού νόμου.
Αλήθεια, πιστεύουν ο πρωθυπουργός και οι αυλικοί του ότι θα μπορέσουν να διασωθούν με φιέστες και επικοινωνία; Ας τρέχει να φωτογραφηθεί αχάραγα μπροστά από μόλις 40 νοικιασμένα λεωφορεία μετά από έναν χρόνο ασφυκτικού συνωστισμού των πολιτών στα ΜΜΜ ενώ είχε προηγηθεί ακύρωση διαγωνισμού για αγορά 750 λεωφορεία που είχε δρομολογήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τζάμπα κόπος.
