Άναυδοι έμειναν όσοι Πολίτες (με Π κεφαλαίο) διάβασαν την ανακοίνωση του μητροπολίτη Πειραιά Σεραφείμ, με την οποία σχεδόν αγιοποιεί τον εφοπλιστή μέτοχο της κυβερνητικής εξουσίας και χορηγό αυτής Ευάγγελο Μαρινάκη. Καμιά εντύπωση από έναν σκληρό οπισθοδρομικό δεσπότη, που ουδεμία σχέση έχουν ο λόγος και οι πράξεις του με τα βασικά χριστιανικά διδάγματα και τις αρχές στη ζωή. Πάντα πιστός υπηρέτης των κοσμικών αρχόντων και προστάτης για τη διατήρηση των εξουσιών τους, με αποστολή τον έλεγχο των εξουσιαζομένων.
Στο νέο του κατόρθωμα, λοιπόν, εκφωνεί λόγο πανηγυρικό για την αθώωση του εφοπλιστή στην υπόθεση με τα στημένα ποδοσφαιρικά παιχνίδια! Και απ’ αυτά ξέρουν οι δεσποτάδες. Διαθέτει όμως ο μητροπολίτης και νομικές γνώσεις, καθώς είχε προβλέψει από το 2004 την αθώωση, μελετώντας τη δικογραφία και κρίνοντας ότι είναι «ἀτεκμηρίωτη, χωρίς οὐσιώδη στοιχειοθέτηση, ἕωλη, ἀβάσιμος καί ἀνεπέρειστη»!
Ο ύμνος στον Βαγγέλη του, εις την καθαρεύουσα και πολυτονικό παρακαλώ, είναι πράγματι μνημειώδης: «Ἡ πλήρης αὐτή δικαίωσις τοῦ εὐπατρίδου καί μεγάλου Εὐεργέτου τῆς πόλεως καί τῆς Μητροπόλεως τοῦ Πειραιῶς κ. Βαγγέλη Μαρινάκη ἀποτελεῖ δικαίωση τῆς ἐξαιρέτου οἰκογενείας του καί τοῦ πλήθους τῶν συνεργατῶν του καί καταδεικνύει τό ἀδιαμφισβήτητο ἦθος του καί τά ἡγετικά του χαρίσματα καί τήν ἀδάμαστη καί ἀκατάβλητη ψυχή του. Ταυτοχρόνως ἀπέδειξε τήν ἀνεπέρειστη καί ἕωλη μικροψυχία τῶν κατά καιρούς συκοφαντῶν του, οἱ ὁποῖοι κινούμενοι στό σκοτάδι τῆς κακότητός τους δέν ἀντέχουν τήν εὐγένεια καί τό φῶς τῆς φιλογένειάς του. Ἀπεδείχθη ὅμως ἔστω καί τώρα ὅτι τό ψέμμα καί ἡ συκοφαντία ἀργά ἤ γρήγορα καταρρέουν». Στο σημείο αυτό μπορούμε να πάρουμε μια ανάσα αναφωνώντας: «Χριστός και Παναγία».
Την ίδια στιγμή οι αρχιερείς ενέκριναν, εν μέσω πανδημίας, αύξηση του εκκλησιαστικών τελών για τις κηδείες κατά 150%! Οι χρεώσεις των εκκλησιών (χωρίς το κόστος των γραφείων τελετών) για την τέλεση κηδείας αυξάνεται πλέον, από τα 100 ευρώ που ίσχυε, στα 250 ευρώ και το μεγαλύτερο ποσοστό του ποσού εισπράττει η Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Σύμφωνα με το προηγούμενο καθεστώς, τα 70 ευρώ προορίζονταν για τους ιερείς που τελούσαν το μυστήριο και τα 30 ευρώ αποδίδονταν στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Η αιφνιδιαστική αύξηση των τελών κηδείας από τα 100 στα 250 ευρώ, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι ιερείς θα συνεχίσουν να λαμβάνουν 70 ευρώ, εκτοξεύει το κατά μονάδα κέρδος της Αρχιεπισκοπής κατά 180 ευρώ. Να προσθέσουμε επίσης ότι όλα αυτά τα έσοδα είναι ουσιαστικά αφορολόγητα.
Είναι απολύτως κατανοητή λοιπόν η οργή της ελλαδικής Εκκλησίας για τη νομιμοποίηση της καύσης των νεκρών, καθώς πάντα υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια τα έσοδα από τις αποκλειστικές τελετές που έχουν επιβληθεί. Και όταν κάποιες κυβερνήσεις επιχειρούν να εκσυγχρονίσουν τις σχέσεις με την Εκκλησία, οι αρχιερείς απειλούν να κινητοποιήσουν τον λαό για να τις ανατρέψουν.
Και όλα αυτά, υποτίθεται, από σεμνούς και ταπεινούς υπηρέτες του Κυρίου, που δέχονται να πληρούν εθελοντικά, υποτίθεται, τα καθήκοντά τους, μόνο όμως ως δημόσιοι υπάλληλοι! Απαιτούν δηλαδή όλα τα μισθολογικά προνόμια του δημόσιου λειτουργού, χωρίς καμία άλλη υποχρέωση και δέσμευση.
Δυστυχώς οι χριστιανικές εκκλησίες λειτουργούν χωρίς δημοκρατικούς κανόνες και έλεγχο. Τα αξιώματά τους είναι ισόβια και προστατευμένα. Αν κάποιος παραβαίνει τον λόγο του Κυρίου, δεν έχει καμία σημασία, αρκεί να μην φαίνεται. Η ομερτά δεν είναι μόνο κανόνας της μαφίας. Οι όποιες ποινές είναι αποτέλεσμα ποινικών πράξεων σεξουαλικής εκμετάλλευσης ή οικονομικών σκανδάλων, και αυτά μόνο αν δουν το φως της δημοσιότητας.
Όλη η πορεία του θρησκευτικού ιερατείου είναι ένας μονόδρομος στήριξης κάθε πολιτικής ηγεμονίας από την περίοδο της Τουρκοκρατίας για τα καλά και συμφέροντα. Την περίοδο του φασισμού σιώπησαν για να μην ενοχλήσουν τον Χίτλερ. Άλλωστε δεν κυνηγούσε χριστιανούς. Κυνηγούσε και έκανε σαπούνι τους Εβραίους και τους άθεους κομμουνιστές. Κανένα πρόβλημα, το απέδειξαν και επί χούντας. Το απέδειξαν αγκαλιάζοντας και τη Χρυσή Αυγή!
Και σήμερα, που οι γνώσεις καλπάζουν από γενιά σε γενιά, η Δεξιά και η δεξιά του Κυρίου συνεργάζονται για να αφαιρέσουν από την ελληνική Παιδεία κάθε στοιχείο δημιουργικότητας και αναζητήσεων. Στόχος να καθηλώσουν τους νέους στο δόγμα «πίστευε και μη ερεύνα» και περιμένουν τη δικαίωση στη μετά θάνατον αιώνια ζωή.
