Η πρώτη απόπειρα (πολιτικής) αυτοκτονίας του Ανδρέα Λοβέρδου έγινε όταν αποφάσισε να απαλλάξει τη χώρα, υπό την ηγεσία του Σαμαρά, όχι από τους ξένους δανειστές, αλλά από τους εγχώριους αγανακτισμένους. Δεν πήγε κι άσχημα, αλλά τελικώς διασώθηκε με πολλαπλά τραύματα και μια κάποια ιδεολογική δυσμορφία, μετά από ειδικές θεραπείες που εφάρμοσαν ειδικά για την περίπτωσή του οι ειδικοί σε κάτι τέτοια μιντιακοί όμιλοι. Και οι εξειδικευμένοι σε επανορθώσεις και πλαστικές χειρουργοί της δημοσιογραφίας.
Η δεύτερη απόπειρα έγινε όταν ο δανεικός αυτόχειρας -δανεικός, αφού με δεξιά, καθεστωτικά, μιντιακά, πολιτικά δάνεια συντηρούσε την αυτοκτονική του εμμονή- αποφάσισε να απαλλάξει τη χώρα από τις «ιερόδουλες οροθετικές». Να θεσπίσει μια ναζιστικού τύπου υγειονομική διάταξη, η οποία αντιμετώπιζε το AIDS ως κακούργημα. Να τις διασύρει δημοσίως και να τις οδηγήσει σε εξευτελισμό, καταδίκες και φυλάκιση. Και στον θάνατο κάποιες. Πάλι διασώθηκε, αν και όχι ακέραιος. Κάποιου είδους Λοβέρδος πάντως εξακολουθούσε να βρίσκεται σε κάποιου είδους πολιτικό παλκοσένικο, ως σύνολο από τις απόπειρες αυτοκτονίας του.
Η τελευταία απόπειρα ήταν όταν επιχείρησε να εμφανίσει ως αυθεντικό κίνημα ακτιβιστών την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Να την ξεπλύνει, δηλαδή, από το αθώο αίμα και να την απλώσει νόμιμη και πεντακάθαρη στα μανταλάκια των μιντιακών του φίλων. Πλην όμως, αυτή τη φορά, την πάτησε. Πολλοί μιντιακοί φίλοι και θεράποντες ιατροί τον παρατήσανε, γιατί κόστιζαν και σ’ αυτούς οι απόπειρες αυτοκτονίας του. Όπως κόστιζε και η διαρροή ψήφων από την Άκρα Δεξιά του Σαμαρά στους Νεοναζί. Και επιτέλους η αυτοκτονία του οδήγησε στο μοιραίο τέλος.
Αυτοκτόνησε μεν, αλλά και ως μνημείο του εαυτού του κατάφερε να σκοτεινιάζει την πολιτική ζωή, να εμπλακεί μέχρι παραπομπής στο σκάνδαλο Νοβάρτις και να ανεβάσει σε νέα επίπεδα τον ρόλο του νταή, με στόχο τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και να διεκδικεί την αρχηγία κόμματος. Ως συγγραφέας, μάλιστα, μας αποκάλυψε εσχάτως ότι ήθελε κάποτε να σπάσει με μια μπουνιά τη μύτη του Τσίπρα. Σχεδίαζε άλλη μια απόπειρα αυτοκτονίας δηλαδή. Μας αποκάλυψε όμως και κάτι πιο σημαντικό: Ότι απόπειρα δολοφονίας, όπως είναι ο τίτλος του βιβλίου του, μπορεί να γίνει και εναντίον κάποιου που έχει προ πολλού αυτοκτονήσει.
