Γιατί μια επιχείρηση ή ένας αυτοαπασχολούμενος, που με απόφαση του κράτους (της κυβέρνησης Μητσοτάκη) δεν δούλεψε, δηλαδή έμεινε κλειστός για έξι και πλέον μήνες, θα πρέπει να πληρώσει το 100% του τέλους επιτηδεύματος που αυξάνει την τελική φορολογική επιβάρυνση; Μιας και άσκησε το επιτήδευμά του μισό χρόνο ή και λιγότερο...
Γιατί ένας ελευθεροεπαγγελματίας (δικηγόρος π.χ.) ή μια επιχείρηση εστίασης, που με απόφαση του κράτους δεν δούλεψε από τον περασμένο Οκτώβριο μέχρι και το τέλος Μαρτίου του 2021, θα πρέπει να πληρώσει προκαταβολή φόρου 70%, όταν πέρυσι πλήρωσε από 0% ή 30%;
Και γιατί ο συντελεστής προκαταβολής φόρου θα πρέπει να είναι ενιαίος (flat) στο 70% για όλους, ανεξαρτήτως του ύψους του τζίρου που πραγματοποίησε το 2020 ως προς το 2019;
Τα ερωτήματα είναι απλά και απασχολούν εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους. Όταν μάλιστα και οι όποιες ρυθμίσεις που ανακοινώνει και φέρνει προς ψήφιση το υπουργείο Οικονομικών δεν περιέχουν κανενός είδους «συγχώρεση χρέους», δηλαδή κούρεμα υποχρεώσεων, κάτι που αποτελεί σταθερό πλέον αίτημα των επαγγελματικών οργανώσεων και των επιμελητηρίων.
Η κυβέρνηση ανακοινώνει το ίδιο πράγμα τρεις - τέσσερις φορές ως μεγάλη και κοσμογονική είδηση μέχρι να φτάσει προς ψήφιση στη Βουλή. Όπως τώρα με τη ρύθμιση των κορωνοχρεών του πρώτου lockdown. Υποχρεώσεις προς την εφορία και τον ΕΦΚΑ των μηνών Μαρτίου, Απριλίου και Μαΐου 2020 θα πληρωθούν σε δόσεις από 1.1.22. Δεν το λες και γιγαντιαία διευκόλυνση. Κι όμως, το ανακοίνωσαν με προτεταμένο το δάκτυλο ο κ. Μητσοτάκης δύο (2) φορές και ο υπουργός Οικονομικών άλλες τρεις (3).
Στην πραγματικότητα οι φόροι είναι σταθεροί και οι διευκολύνσεις πολύ μικρές για το μέγεθος του ιδιωτικού χρέους που επιδείνωσε η πανδημία.
