Άστραψε και βρόντηξε κατά των «εργατοπατέρων» που διαδηλώνουν κατά του μεσαιωνικού νομοσχεδίου του ο -καθ’ ομολογίαν του- μηδέποτε «εξαρτημένος από μισθό» υπουργός (κατ' ευφημισμόν) Εργασίας.
Δεν ξέρω αν εννοούσε και τη ΔΑΚΕ, η οποία τουλάχιστον στο λιμάνι του Πειραιά και στην απεργία κάλεσε την περασμένη εβδομάδα και στελέχη της πήραν μέρος στις συγκεντρώσεις και τις πορείες. Και ακόμη - ακόμη δεν ξέρω αν έχει αντιληφθεί ότι το μέτωπο των επικριτών του νομοσχεδίου του είναι τόσο ευρύ ώστε τέτοια συσπείρωση έχουμε να δούμε από την εποχή της άλλης ένδοξης περιόδου του, της κυβέρνησης Σαμαρά. Αυτής, ντε, που είχε πάρει 17% στον πρώτο γύρο των εκλογών του 2012.
Σύμπαντα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων (που, κατά τον Πέτσα, είναι μια συνδικαλιστική οργανωσούλα, ως γνωστόν). Επιπλέον μεγάλο μέρος της ΔΑΚΕ και από χθες και μια ομάδα πρώην υπουργών και βουλευτών της Ν.Δ.
Ειδικότερα, οι τ. υπουργοί Χρ. Ζώης, Ά. Σπηλιωτόπουλος, Σ. Τσιτουρίδης. Μ. Αντώναρος και οι πρώην βουλευτές Κρηνιώ Κανελλοπούλου (Ηλείας), Νίκος Σταυρογιάννης (Φθιώτιδας και πρ. δήμαρχος Λαμίας), σε κοινή ανακοίνωσή τους, τα λένε έξω από τα δόντια στον Κ. Χατζηδάκη (για να τα ακούσει προφανώς και ο Κυρ. Μητσοτάκης):
«Με το εργασιακό νομοσχέδιο... η κυβέρνηση κάνει πολλά βήματα πίσω... Με τη στήριξη ενός ισχυρού εργοδοτικού και μιντιακού κατεστημένου η κυβέρνηση κάνει μια επιλογή θεσμικής οπισθοδρόμησης... Υπονομεύει κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα και περιορίζει την άσκηση συνδικαλιστικών ελευθεριών... Οι κυβερνητικές επιλογές πλήττουν κατ’ εξοχήν τη νέα γενιά, αφού την καταδικάζουν σ’ ένα μέλλον φθηνής και ελαστικής εργασίας και εργασιακής ανασφάλειας...».
Πώς; Τι; Είπατε κάτι, κ. Χατζηδάκη;
